(3de is volwassen!) Sleepwater “here we are, where are we”

Het derde album van de band Sleepwater verscheen in 2018 maar heeft zo’n zes jaar op zich laten wachten. In die jaren is er heel wat gebeurd. Ook in de band. De broers van Opstal gingen meer en meer hun eigen weg. Wil oogst inmiddels met zijn eigen projecten aardig wat aandacht onder de naam Songbelt, CounTrees en sinds kort ook Corage. Momenteel bestaat Sleepwater uit Ad Opstals, Martin de Ruijter, Edwin Paanakker en Frans Haarmeijer. We zien ook bijdragen van de gastmuzikanten Wil Opstals, Peer Desmense en Fred van Gennip op het album en ook op het podium spelen ze met regelmaat mee. Veel roots van de band liggen in ons eigen Udenhout.
Toch is hij paraat op deze groepsplaat.
Deze keer werd het album niet opgenomen in de studio van een van de maatjes in de band, maar werd er gebruik gemaakt van een homerecording studio.
Tevens zijn vele instrumenten door de band zelfgebouwd maar ook de microfoons die gebruikt zijn bij de opnames zijn van eigen makelij. Alles bij elkaar is het geluid van de groep goed gekomen. Als dat dan ook nog gekoppeld wordt aan goed songmateriaal dan zijn we er haast, zou je zeggen. En dat kan ik inmiddels na vele draaibeurten beamen!

Deze derde van Sleepwater is rijp om opgepakt te worden door een professioneel label en professionele aandacht te krijgen bij de alternatieve muziekliefhebbers.
Dat “here we are, where are we” nu eerst in eigen beheer verschijnt is naar mijn idee een collectorsitem voor de toekomst. Laat de platenbazen maar luisteren naar dit album en herkennen wat ik er ook in hoor. Ik noem een paar voorbeelden.

‘Black Horse’ is een nummer met flinke referenties naar The Jayhawks. Prachtige samenzang met verschillende stemkleuren. ‘Wrapped in Silk’ laat het gevoel van The Jayhawks bestaan, maar voegt daar REM aan toe en aan het einde van het liedje doet Sleepwater een gooi naar een hoog meezinggehalte van deze compositie.

Het machtig mooie ‘You’re Gone’ start met fraai cello-werk om vervolgens met dameszang het onderscheid te maken op het album. Zangeres Hilde Rockx laat zich hier van haar beste kant horen. Echt een aanwinst voor de groep. Niet alleen in dit nummer waarin ze de leadzang doet, maar ook in haar fraaie backing vocalen waarmee de liedjes steeds mooier kleuren.

En zo valt er van vele liedjes wat te zeggen. De pareltjes rijgen zich aaneen. Dat zit ook verborgen in de teksten die met de titels van de songs een ketting vormen. Ik ga dit album nog vele malen met genoegen tot me nemen.

De hoop dat we kort van de release wat van dit album op de vaderlandse radiozenders te horen zou zijn is helaas niet bewaarheid geworden. Wel hoorde ik laatst van iemand die het album in Amerika bestelde maar het album netjes door een van de bandleden kreeg thuis afgeleverd, gewoon persoonlijk van hand-tot-hand. Hoe ver weg ineens heel dichtbij kan zijn. Sleepwater verdient nog steeds de aandacht. Laat ze maar groeien!

Joost Festen, correspondent