Honderd jaar, een eeuw van tijd

Van paard en wagen naar elektrische, zelfrijdende auto’s. De eerste man op de maan, de tweede wereldoorlog, televisie, internet, emancipatie en klimaatverandering. Een greep uit de veranderingen van de laatste honderd jaar.

De in Udenhout geboren en getogen Annie Verhoeven heeft het allemaal meegemaakt. Deze week wordt ze 100 jaar en dat wordt natuurlijk uitbundig gevierd.
Annie is de tweede in een gezin van 7 kinderen. Ze woonden in een boerderij aan de Kuil. Als Annie 11 jaar is, overlijdt haar moeder op jonge leeftijd aan TBC. “Ondanks het grote verlies rooiden we het goed met elkaar. Er was er gelukkig hulp van de meid, zoals dat toen heette. Mijn oudste zus Lies en ik en later ons jongste zus Riet zorgden voor het huishouden, onze broers werkten op de boerderij.”

Als de broers allemaal uitvliegen, gaat Annie alsnog studeren en wordt ze maatschappelijk werkster bij de gemeente Heesch. Ze werkt voor het gemeentelijke wonen- en armenbestuur en de gezinszorg en ging met de bus via Den Bosch naar het werk. “Geen 9 tot 5 baan en geen auto maar op de fiets het hele uitgestrekte gebied door naar mensen voor wie ik hulp moest regelen. Het was toen ook nog vijfeneenhalve dag per week werken.” Na 4 jaar moest ze stoppen met werken omdat ze gaat trouwen. Jammer vindt ze, maar al snel komen er vier kinderen en heeft ze het met haar man Kees druk genoeg met het fruitbedrijf en het huishouden.
Twee van de broers emigreren naar Amerika en Canada. Vroeger nog een afscheid voor eeuwig. Ze onderhouden goed contact. Gelukkig werd dat met de komst van vliegtuigen, telefoon en email alleen maar makkelijker. “Regelmatig zochten we elkaar op en leerden we elkaars werelden goed kennen.”  Dat past goed bij Annie. Al woont ze haar hele leven in Udenhout, de wereld is groter dan het dorp. “Helaas kan ik nu niet meer zo ver weg, maar ik heb genoten van alle reizen binnen en buiten Europa. Van andere culturen, geuren, kleuren, smaken, gewoonten en nieuwe omgevingen. Net zoals ik altijd genoten heb van musea, een concert, film of toneelstuk. Dat nog allemaal ondernemen, is helaas toch iets te vermoeiend.”
Neemt niet weg dat ze stil zit. Nog altijd is Annie actief. Zowel fysiek als mentaal blijft ze in beweging. Door nieuwe dingen te omarmen, zoals internet, en elke dag te wandelen met haar vaste wandelgenoot Ellie van Beurden. Door in de tuin wat te rommelen en met  potten en planten bezig te zijn. Annie leest veel, van boeken tot krant tot recepten. Kookt zelf, breit, doet verstelwerk voor wie daar om vraagt en zit regelmatig achter de naaimachine of laptop. “Ik vind het belangrijk om bij te blijven bij wat er in de wereld gebeurt. Politiek gezien zijn het moeilijke tijden. Heb goed contact met mijn acht kleinkinderen, al wonen ze niet allemaal in de buurt, zijn ze druk met studeren of werk of zijn ze weer eens op reis. Dan is internet toch wel een uitkomst. Ik heb met de nodige pieken en dalen een goed leven gehad. Ik noem het zwarte wolken, zoals het verlies van mijn oudste dochter, en zonneschijn. Zonneschijn van onder andere mijn (klein)kinderen, die mij bij de moderne tijd houden en waar ik trots op ben. Ik heb een bijzonder goede oude dag. Alleen hulp vragen moet ik nog leren….”

De familiefoto is uit 1932, met de zevenjarige Annie helemaal links. Achter haar de dienstbode Door van de Meyden. In het midden haar vader met op zijn schoot haar jongste broertje Rien. Rechts naast vader haar oudere zus Lies en op de voorgrond van links naar rechts haar broertjes Kees, Sjaak en Jos.