Het is droog met af en toe zelfs een zonnetje, deze woensdag 5 juni. Er hebben 16 mensen gehoor gegeven aan de uitnodiging om met de stadsecologen een wandeling door het Udenhoutse park te maken. Rob van Dijk en Bas Dielen zijn ecoloog bij de gemeente Tilburg. Rob houdt zich vooral bezig met beleid en Bas met uitvoering en beheer. Dat maakt de wandeling heel boeiend, omdat zij vanuit beide perspectieven regelmatig toelichting geven op wat wij zien en wat nog ontbreekt.

Park ter Roomley is het enige heempark van de gemeente Tilburg. Een heempark is een park met elementen die er van nature thuishoren.
De Roomley is een stroompje wat heel lang geleden geleid is en daarom de naam ‘Ley’ heeft, zoals bijna alle stromen hier. Een van de deelnemers vult aan dat het RoomIley heet omdat het park in de Kreitenmolenstraat begint op een plaats waar vroeger de melkfabriek stond. De melkbussen van de aangeleverde “room” (melk recht van de koe) werden gespoeld en de, door de room, witte spoelvloeistof in de Ley afgevoerd.

Ongeveer zes jaar geleden zijn bij een inventarisatie 25 wilde bijensoorten aangetroffen. Deze nestelen veelal in de grond. Vandaar dat er regelmatig stukken gras worden geplagd om ze een goede nestomgeving te geven. Bijzonder was dat men toen ook de kauwende metselbij, een zeldzame soort, tegenkwam. Door niet te grote en vooral glijdende, verschillende hoogtes te creëren komen er diverse soorten planten op een natuurlijke manier. Die diversiteit van planten vergroot ook weer de diversiteit van insecten. Het is nooit hetzelfde omdat de weeromstandigheden verschillend uitpakken voor de diverse hoogtes. Het verandert voortdurend en dat is ook de bedoeling. Al wandelend worden we gewezen op verschillende planten en komen we ook jonge bruine kikkers tegen, libellen en elzenhaantjes, kleine glanzende blauwe insecten op het blad van een Els.

Het beheer is vooral gericht op verschralingsbeheer: het afvoeren van een teveel aan voedingsstoffen. Daarvoor is het nodig om veel te maaien en het maaisel af te voeren. Omdat dat als nadeel heeft dat alle bloemen weg zijn en de bijen en hommels dan geen stuifmeel en nectar hebben probeert men te balanceren in het gebied en de wijk.

Wat ontbreekt is een goede monitoring. Men heeft zes jaar geleden een nulmeting uitgevoerd, maar verder niet meer. Men doet nu van alles, maar heeft geen idee of en welk effect dit heeft op de lange termijn en op de soorten samenstelling. Ter plekke komen er suggesties om een monitoringsysteem op te zetten met behulp van vrijwilligers. Ondersteuning met een cursus om verschillende planten, insecten en dieren te herkennen en dan vrijwilligers enkele malen per jaar laten inventariseren ziet de groep zeker als mogelijkheid. Dit heeft vooral een kans als men aansluit bij diverse werkgroepen die er al zijn zoals vogelwerkgroep en insectenwerkgroep van de IVN. Kortom een uitdaging voor de ecologen om mee te nemen. Beleid maken, uitvoeren en aanpassen heeft alleen zin als je weet wat het effect is.
Een mooie en leerzame wandeling met uitdagingen voor de toekomst.

Ps. Rob is zijn pet tijdens de wandeling kwijtgeraakt. Gevonden? Graag berichtje

Tekst en foto’s: Wilma de Jong-Verspeek, de Wegwijzer.