Op Tweede Kerstdag 26 december 2020 overleed frater Wim Verschuren aan de gevolgen van corona, kort na zijn 87^ste verjaardag. Wim Verschuren is geboren en opgegroeid in Udenhout, was twaalf jaar algemene overste van de Fraters van Tilburg, inspirerend voorman van de Beweging van Barmhartigheid, stond aan de basis van de organisatie Zin in Werk en was de grondlegger van het Kloosterhotel ZIN in Vught.

Wim Verschuren is geboren op 20 december 1933 en groeide op in een boerderij halverwege de Slimstraat. Zijn speelvriendjes waren Ad Bergmans, Kees van den Bersselaar en Piet Vermeer. Na de lagere school ging Wim naar de kweekschool van de fraters, maar in plaats van een loopbaan als onderwijzer kreeg Wim de kans te gaan studeren aan de universiteit van Nijmegen. Hij studeerde er Nederlands en daar leerde hij onze dorpsgenoot Wim Maarse kennen. In die periode ontpopte Wim Verschuren zich als een intelligente veelzijdige harde werker en na zijn studie werd Wim al snel betrokken bij het bestuur van de congregatie. In 1978 werd Wim gekozen tot generale overste van de fraters, een roeping die hij twaalf jaar zou bekleden, tot 1990. Wim was een gedreven enthousiaste man, die altijd kansen zag en mogelijkheden creëerde en waarbij hij vaak veel harder ging dan velen lief was.

Wim Verschuren gaf leiding aan de fraters in een periode van welhaast wanhoop, dat veel fraters de congregatie al hadden verlaten of er nog over dachten en dat de congregatie nauwelijks toekomst zag. Onder leiding van Wim hebben de fraters zich hervonden. De zoektocht voerde hen terug naar de oorspronkelijke bedoeling van de stichter van de congregatie, monseigneur Zwijsen, die de congregatie niet voor niets had vernoemd naar Maria, Moeder van Barmhartigheid. Dat woord “barmhartigheid” kwam centraal staan in het handelen van de fraters. En nadat Wim in 1990 zijn bestuurlijke opdracht achter zich kon laten, kon hij volop aan de slag met zijn passie “barmhartigheid”. In Vught werd het klooster omgebouwd tot het Kloosterhotel ZIN, waar bedrijven bezinningsdagen konden houden en waar Wim honderden keren zijn verhaal over barmhartigheid kon houden, over barmhartig leidinggeven of over barmhartig personeelsbeleid. Er ontstond een organisatie “Zin in Werk” die nadacht en artikelen schreef over zinvol werk. En er ontstond een Beweging van Barmhartigheid, een beweging van mensen die zich wilde laten inspireren door de zeven werken van barmhartigheid. Wim heeft ontelbaar vaak de parabel van de verloren zoon verteld. Voor Wim stond niet de zoon centraal in het verhaal, maar de vader. Wim noemde deze parabel het verhaal van de barmhartige vader.

Wim groeide zelf uit tot de gastvrijheid in eigen persoon. Hij kon als geen ander luisteren, als geen ander snel een band scheppen en als geen ander de ander in zijn waarde laten.

Het Schrijversteam van Erfgoedcentrum ’t Schoor was al ver gevorderd met het schrijven van een biografie over Wim Verschuren, ook in overleg en in gesprek met hem. En Wim bemoeide zich er ook mee. Hij zei: “Er moet wel goed in staan dat ik barmhartigheid heb geleerd in Udenhout, van mijn moeder”. “Bij ons thuis was altijd iedereen welkom, moeder hield er niet van als mensen werden veroordeeld en moeder was in staat om van haar armoede anderen te helpen”.

Wim is opgegroeid in een gezin waar vader vroegtijdig overleed en waar van de dertien kinderen er maar twee mochten blijven leven. Wim groeide op met zijn moeder en met zijn oudere broer Jos. Wim zei altijd: “Ik mocht blijven leven, ik mag leven en dat is een opdracht!”.

Er is een markante Udenhouter overleden. Moge hij na een gedreven leven, waarin hij vele mensen inspireerde, nu rust vinden bij zijn barmhartige Vader.

Kees van Kempen,
Schrijversteam Erfgoedcentrum ‘t Schoor