Angela van Zeeland-Vlietstra al 25 jaar zuster aan huis

Zondag 1 juli had Angela, zoals dat in de zorg wel vaker het geval is, weekenddienst. Om 07.00 uur stond ze klaar om haar ronde te gaan doen langs mensen die gebruik maken van de thuishulp die door Thebe wordt geboden. Angela is één van de zusters van Thebe. (Zoals ze zelf zeggen; de beste thuishulp in de regio, waarbij de mens centraal staat in hun eigen omgeving.) Maar omdat Angela op deze dag haar 25-jarig jubileum viert, was haar auto door haar familie en collega’s versierd, zodat alle patiënten waar ze vandaag over de vloer zou komen, konden zien dat het een speciale dag voor haar was.
Toen Angela om 12.00 uur even terugkwam bij Thebe in het gezondheidscentrum, had ze een mooi klein bosje bloemen gekregen en lag er nog een pakje op haar te wachten van een andere patiënt. Toen Angela zag van wie het kadootje was, wist ze ook meteen wat erin zat. Het was een pak Frou Frou koekjes. Iets  wat blijkbaar bij haar patiënten bekend is dat ze dat zo ontzettend lekker vindt. De koekjes moeten alleen wel aan één eis voldoen; ze moeten over de datum zijn, want dan zijn ze zo lekker taai…

Dit zijn natuurlijk wetenswaardigheden die alleen maar kunnen passen bij een persoon die erg ‘hoog in de kast ligt’ bij haar patiënten, maar zeker ook bij haar collega’s.
Deze collega’s wisten gelukkig nog wel het één en ander te vertellen over Angela. Zo kwamen we er achter dat Angela vroeger in Udenhout bij MHCU met een stick in haar hand achter een bal aangerend heeft, waar ze zelfs binnen haar werk nog regelmatig de vruchten van plukt…

Voordat Angela bij Thebe in Udenhout kwam werken heeft ze dezelfde werkzaamheden verricht in Heusden, Waalwijk, Sprang-Capelle, Oisterwijk, Moergestel, Berkel-Enschot en uiteindelijk in haar eigen dorp Udenhout.
Want, zo zegt Angela zelf: “Je haalt het meisje wel uit Udenhout, maar Udenhout niet uit het meisje.”

Ze heeft in deze 25 jaar ook verschillende momenten meegemaakt die ze niet zo snel zal vergeten.
In Moergestel kwam ze bijvoorbeeld bij een patiënt op een boerderij. De boer stond al op zijn ërf te wachten en vroeg direct toen Angela aan kwam of ze even aan het touw wilde trekken wat de boer vast had. Op zijn teken begon ze te trekken en zo was na een paar krachtsexplosies van Angela een mooi kalfje geboren aan de andere kant van de staldeur. Of ze hierna ook nog de steunkousen van de boerin heeft moeten vervangen is ons niet bekend.
Een ander moment was dat ze mee moest met de politie om een wondje te verbinden van een man die zichzelf door zijn keel geschoten had. Liggend op haar buik moest ze wachten op het teken van de agent om vervolgens achter de agent aan te rennen. Eenmaal binnen mocht ze de schotwond verbinden terwijl de agenten de patiënt in de boeien sloeg.
Een bijna net zo’n spannend moment beleeft Angela met haar collega wanneer ze vroeg in de ochtend op het werk aankomen en ze een vreemd geluid horen op de gang. Stoer als ze zijn gaan ze toch naar binnen om te kijken wat en wie er binnen zit. Gewapend met een slaghout (dat zou zomaar een hockeystick geweest kunnen zijn…) gingen ze naar binnen en betrapten ze een paar kippen in een doos, die daar door iemand achter gelaten waren.

Zo zie je maar; nergens deinst Angela voor terug……. alhoewel……., wanneer er bij Angela zelf wat bloed geprikt moet worden of wanneer ze zelf ergens voor ingeënt moet worden, moet er echt iemand van de familie of haar collega’s mee om haar mee op te vangen. Want daar kan ze echt niet tegen.
Wanneer Angela ooit zou stoppen met haar werk, wil ze gaan werken bij Maître Paul om daar alle taarten te voorzien van een lekkere kers in het midden.
Tot die tijd blijft ze gewoon zuster Angela, die zelf misschien wel de kers is op de Udenhoutse ’thuiszorgtaart’