Drie “Rotsen van Kerels” in het zonnetje

Plaats en tijd van handeling: Restaurant Valentijn op vrijdag 30 september.
Hans van den Bersselaar heet in een overvolle zaal iedereen (vooral heel veel (ex-)medewerkers) van harte welkom. In het bijzonder is er ook een welkomstwoord voor burgemeester Theo Weterings. Maar het zal vanavond toch vooral draaien om een drietal heren, Maarten v.d. Wouw, Wim van Erp en Wim van Lier. Zij worden in het zonnetje gezet om alles wat zij betekend hebben voor Jos van den Bersselaar Constructie.
Maarten viert zijn 40-jarig jubileum. Hij is vooral een kunstenaar in metaal en o.a. verantwoordelijk voor de Tilburgse bushaltes. Bovendien is hij een goede leermeester voor jongeren en op
een positieve manier actief in de O.R. Wim van Erp gaat na 51 jaar met pensioen. Hij is een alleskunner met een ongekende motivatie. Als er een storing is…hij lost dat snel en vakkundig op. Zelfs bij nacht en ontij. Het wordt lastig om Wim te vervangen, zegt Hans. Maar hij belooft Wim plechtig erop toe te zullen zien dat hij na zijn pensioen zo weinig mogelijk gebeld zal worden.
Het meest bijzondere is het verhaal van Wim van Lier. Hij is 60 (!) jaar in dienst van het bedrijf en weet nog altijd niet van ophouden. Wim begon als 14-jarige jongen en is nu dus 74. Hij behoorde bij de eerste 5 medewerkers die destijds werkten in het jonge bedrijf van Jos aan de Kreitenmolenstraat. Als lasser en later in de logistiek was hij al die tijd zeer betrokken bij het reilen en zeilen van het bedrijf. 13 Jaar geleden is Wim al met pensioen gegaan, maar daarna kwam hij snel weer terug. Vervolgens heeft hij nog regelmatig gezegd dat hij nu toch echt gaat stoppen, maar binnen het bedrijf geloven ze dat niet meer. Ik spreek ook Wim’s zoon Mark, die al weer 30 jaar bij “Van den Bersselaar” werkt. Hij vertelt dat zijn vader altijd met plezier naar zijn werk gaat en ook thuis steeds vrolijk is. Ook burgemeester Weterings heeft het in zijn toespraak uitgebreid over Wim van Lier. “Ik heb het in al die jaren dat ik burgemeester ben, nog maar één keer eerder meegemaakt dat iemand zijn 60-jarig jubileum kon vieren”, vertelt Weterings. “Zéér bijzonder”. 
De burgemeester complimenteert ook directeur Hans om zijn vaardigheid de drie jubilarissen vlot en foutloos te onderscheiden met een ere-speld. Hij maakt dat wel eens anders mee, zegt hij, waarbij ik meteen een gruwelvisioen krijg van lek gespelde jubilarissen. Overigens herkent Weterings zich wel in de woorden van Hans v.d. Bersselaar dat er momenteel wel erg veel problemen zijn waarmee het bedrijfsleven (zeker ook het bedrijf van Van den Bersselaar) te kampen heeft. De sterk gestegen staalprijzen door de oorlog in Oekraïne en het grote aantal uitgestelde projekten in verband met de nieuwe stikstofregels worden hierbij expliciet genoemd. Maar misschien is het allergrootste probleem wel het personeelsvraagstuk. Hoe blijf je verzekerd van goede, toegewijde medewerkers in een tijd dat jongelui eerder voor I.T. en kantoorbanen kiezen dan voor de industrie waar daadwerkelijk iets wordt gemaakt. Bij Van den Bersselaar kunnen engineers de  prachtigste klussen ontwerpen, maar als er geen of te weinig mensen zijn die het op de werkvloer kunnen maken, loop het vast. En dan te bedenken dat, bij een zelfde opleidingsniveau, iemands salaris- en carrièreperspectief in de industrie veel gunstiger is dan bijvoorbeeld in de dienstensector.

Tekst: Jan de Kort, De Wegwijzer
Foto: Joris Buijs, Gemeente Tilburg