Herdruk drie Britse soldaten

In 2021 verscheen in een beperkte oplage het boekje van Frank de Hommel (uit Udenhout) over zijn onderzoek naar de drie op het Udenhoutse kerkhof begraven geallieerde militairen, gesneuveld tijdens de bevrijding van Udenhout en Biezenmortel. Het boekje is zowel Nederlands- als Engelstalig. Het boekje was toen zeer snel uitverkocht en is nu herdrukt i.v.m. de herdenking van 80 jaar bevrijding van Udenhout en Biezenmortel later dit jaar.
De uitgave is via Erfgoedcentrum ’t Schoor te koop a € 10,00.
Wij zijn elke donderdag open van 11-15 uur en op de tweede zaterdag van de maand ( dus nu weer op 13 juli) van 13.30-16.30 uur of mail naar erfgoedcentrudenhout@gmail.com.
De uitgave is ook verkrijgbaar bij de Read Shop/DA drogist in Udenhout.

Een sprong in het diepe…. gelukkig veilig geland

Vorig jaar vroeg de Wegwijzers rond deze tijd aan schoolverlaters van de drie basisscholen in Udenhout en Biezenmortel naar hun verwachtingen van de nieuwe school in het voortgezet onderwijs. We zijn benieuwd naar hoe ze de grote veranderingen van het afgelopen jaar hebben beleefd. Janske en Ryan vertellen ons hun verhaal.

Janske ging vorig jaar van de Franciscus school in Biezenmortel naar VMBOT op Durendael. Haar eerste reactie is dat ze het er heel leuk vindt. Ze was best snel gewend aan haar klas en ze kende ook al vrienden van haar oudere broer Loek. Het fietsen naar school met bekenden uit Biezenmortel vindt ze erg gezellig. In groep 8 was ze de kleinste van de klas en dat is ze nu ook. Maar daar heeft ze geen moeite mee (“Kinderen vinden me schattig”). Beeldende vorming, techniek en Frans zijn voor Janske de leukste vakken. Ze vindt het wel erg druk in de pauzes. Dat ze geen telefoons mogen gebruiken op school is voor Janske geen probleem (“het is wel gezelliger, er wordt meer samen gekletst”), al moet ze af en toe op haar laptop opzoeken wat haar volgende lesuur is. Ze heeft er geen moeite mee dat ze nu voor elk vak een andere docent heeft. Haar huiswerk maakt ze voor een groot deel al op school en ze haalt goede punten. Een groot verschil met de bassischool vindt ze dat er veel lessen uitvallen, maar die worden wel weer ingehaald. Op de vraag of ze nog naar de basisschool terug zou willen aarzelt Janske even en zegt dan dat ze haar nieuwe vriendinnen zou gaan missen. Ze spreekt haar juffen nog wel, wanneer ze haar jongere zusje Fiene van school ophaalt. Haar beste vriendin uit Biezenmortel is naar Maurick gegaan, maar ze ziet haar elk weekend. Janske heeft nog wel een tip voor de groep acht van nu : “niet te veel stressen voor het nieuwe en niet rennen door de gangen van de nieuwe school, dat is kinderachtig en ziet er raar uit”.

Ryan ging van de Mortel naar Onderwijscentrum Leypark. Hij vond het even wennen daar, maar na een aantal weken was het alsof hij er al jaren zat. Hij heeft er vrienden gemaakt. Zijn klas bestaat uit 5 jongens en 7 meisjes. Het leukste aan deze school is dat hij ernaar toe reist met de lijnbus, zijn grote hobby. Hij kan het goed vinden met zijn docent, meneer Frank. Eindelijk een meester na al die juffen. Gym vindt hij een leuk vak en hij vindt het ook fijn dat hij soms Minecraft Education mag doen op de computer. Bij het vak Digitale Geletterdheid leert hij over de digitale wereld (Word, Outlook, Power point). Kookles op woensdag is ook leuk, thuis worden de recepten met papa nog eens uitgeprobeerd. Ryan geniet van de uitstapjes met de klas met de lijnbus naar de schouwburg, het Natuurmuseum, de Lockhal bibliotheek en diverse bedrijven. Hij heeft al een snuffelstage gehad bij Welkoop. Engels vindt Ryan een moeilijk vak, maar hij oefent regelmatig op website Duolingo. Hij heeft ook gemerkt dat hij makkelijker leert, wanneer hij eerder begint met het leren van een proefwerk. Een presentatie geven over een land of een boek vindt hij niet echt spannend. Of hij de bassischool mist? Bij de kerstviering van zijn jongere broer Owen op de basisschool heeft hij trots zijn rapport laten zien. Met juf Kristel spreekt hij af en toe af in de vakanties en ze appen soms samen. Maar het grootste voordeel van deze nieuwe school is dat hij, omdat hij met de lijnbus naar school gaat, een jeugdabonnement van het OV heeft. Ryan gaat vaker een ritje maken met de bus. Het heeft hem veel vrijheid en meer zelfstandigheid gegeven en daar geniet hij van.

Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer

Verkeersexamen voor 82 leerlingen van groep 8

Vrijdag 14 juni voormiddag zien we in het dorp kinderen met een genummerd, geel, hesje rondfietsen in Udenhout.
Op veel kruisingen zitten ouders (meestal moeders) op een tuinstoeltje, velen met een thermoskan koffie naast zich en een klembord in de hand. Gelukkig is het droog weer.
Het jaarlijkse praktische verkeersexamen voor groep 8 leerlingen van basisschool de Wichelroede en kindcentrum De Mortel is bezig.

Door alle werkzaamheden en opgebroken straten was het moeilijk om een goede route te vinden dit jaar. Een route die in principe een vaste route is, aangeven met blauwe bordjes.

Suzan en Lieke zijn twee van de 24 hulpouders en 2 à 3 verkeersouders die meehelpen. Lieke voor het tweede jaar omdat vorig jaar haar dochter verkeersexamen deed en dit jaar haar zoon. Ze doen dit omdat ze het belangrijk vinden dat kinderen de verkeersregels goed kennen als basis voor het veilig naar het voortgezet onderwijs fietsen, volgend schooljaar. Als voorbereiding vertelt Suzan dat zij ook een paar keer geoefend hebben en iedere kruising goed hebben doorgesproken. Op het moment dat ik ze sprak, hebben ze 27 kinderen langs zien komen, slechts twee hebben een aantekening. Waar letten ze op? Vooral of kinderen goed kijken en goed beoordelen of de situatie veilig is, om hun route te vervolgen. Natuurlijk ook of ze hun hand uitsteken.

Ik vroeg aan een groepje kinderen die net klaar waren hoe het gegaan was en of ze het spannend vonden. Een beetje spannend was het wel, maar ze zijn vol vertrouwen dat ze het gehaald hebben. Op mijn vraag of ze zich in de toekomst ook gaan houden aan de regels komt er een algemeen “nee” uit. Handen uitsteken is blijkbaar niet ‘cool’ genoeg.

Daan vertelt dat hij van zijn moeder, de ritsen van de zakken van zijn jack bij elkaar moest binden, om te voorkomen dat hij automatisch met zijn handen in zijn zakken zou gaan fietsen. Een paar anderen vertellen, dat ze toch wel moeite hadden met het volgen van de route. Een van de begeleiders vertelt, dat het heel verschillend is hoe kinderen voorbereid zijn op het praktische deel van het examen. Sommigen hebben het met hun ouders verschillende keren geoefend en anderen rijden de route voor het eerst. Dat is dan wel een extra handicap omdat ze dan ook nog op de routebordjes moeten letten. Verkeerd rijden kan dan de oorzaak zijn van het zakken voor het examen. Meestal slaagt iedereen. Een herkansing is mogelijk.

Het praktisch verkeersexamen wordt afgenomen in groep 8, nadat ze in groep 7 al de theorie hebben gekregen tijdens verkeerslessen. In groep 8 bespreken ze ook beeldsituaties van Udenhout, als voorbereiding voor het examen en als ze vanuit school met de fiets op excursie gaan, wordt dit ook aangegrepen om verkeersles te geven.

Deze 82 leerlingen hebben in ieder geval weer een extra impuls gekregen om zich veilig in het verkeer te begeven. We feliciteren ze met het slagen voor dit examen.

Tekst: Wilma de Jong-Verspeek, de Wegwijzer
Foto’s: Henny schilders, de Wegwijzer

U-Beach 10e editie

Afgelopen weekend vond de tiende editie van het U-Beach volleybaltoernooi plaats, georganiseerd door Volleybalclub Udenhout. Het Theaterplein was speciaal voor deze gelegenheid omgetoverd tot een strand. Het VCU-evenement trok zo’n 150 sportievelingen die zich op het Udenhoutse strand in het zweet werkten. Naast de inspanningen in het zand, was er volop gelegenheid voor gezellige ontspanning op het terras, waar het bierbal minstens zo populair leek als het volleybal zelf. De sfeer was top en hoewel de wind soms voor verrassende koerswendingen van de bal zorgde, was het weer geen spelbreker. Overigens bleek het zand niet alleen een magneet voor de volleyballers. Enkele jeugdige zandtaartenbakkers zagen en grepen hun kans om hun eigen strandfeestje te bouwen. Het tiende U-Beach volleybaltoernooi was wederom een geslaagd evenement, dat eens te meer bewijst dat Volleybalclub Udenhout in staat is om sport en plezier op een eigen wijze te combineren. Een evenement dat mede mogelijk werd gemaakt door vele Udenhoutse sponsoren.

Op naar editie 11!

Innovatie Atelier van ’t Heem geopend

Vrijdag 7 juni is het Innovatie Atelier van ‘t Heem geopend. Floor de Vroome, bestuurder van ’t Heem opende dit met een korte toespraak. Het Innovatie Atelier is een initiatief waar zorgprofessionals, ontwerpers, onderzoekers, techneuten en studenten van de Avans Hogeschool samen werken aan de toekomst van de ouderenzorg. Het belangrijkste doel is  bijdragen aan de zelfredzaamheid en het welzijn van ouderen.

Dit klinkt prachtig maar roept ook meteen de vragen op: wat is het dan? Waarvoor kun je er terecht, wie kan er terecht?

Tijdens een rondleiding en verschillende presentaties is inzicht gegeven waar het Innovatie Atelier voor staat en waarvoor je hier terecht kunt. Directe vragen uit de praktijk, over het vergroten van zelfredzaamheid en eigen regie van bewoners en cliënten door middel van ontwerp en gebruik van sociale innovatie en technologie zullen vanuit het Atelier worden opgepakt.

Ontdekken wat een fijne leefsfeer is
Allereerst concreet de ruimtes. Er zijn naast de ontvangsthal twee ruimtes. Eén is ingericht als een wat nostalgische huiskamer, de sensekamer die aansluit bij de leeftijd en ervaringen van ouderen. Floor vertelt dat voorkeuren en interesses van ouderen met dementie kunnen veranderen. Als voorbeeld noemt hij iemand die altijd op tv-sportprogramma’s keek en naarmate hij dementer werd kookprogramma’s wilde zien.

Om zo goed mogelijk bij nieuwe en nog niet bekende interesses aan te sluiten is deze sensekamer ingericht met mogelijkheden om allerlei beelden, tv, licht en muziek te laten zien en horen en dan te observeren wat aanspreekt voor diegene met dementie. Als dan blijkt dat iemand positief reageert op bepaalde onderwerpen kan men digitaal een programmaatje maken om in de woning/kamer van de betreffende persoon deze sferen middels één simpel geprogrammeerd schijfje op te roepen. Heel persoonlijk, heel makkelijk en draagt dan bij tot aangenamer leven.

Wegwijs in alle technologische oplossingen
De andere ruimte is meer een kantoorruimte. Vanaf september zullen hier enkele dagen in de week studenten van Avans Hogeschool aanwezig zijn. Voor zorg en welzijn zijn er inmiddels heel veel technologische mogelijkheden om het leven te veraangenamen. Honderden! Echter wie kent ze allemaal? Wie weet wat voor jouw situatie nu het beste is? Wat je uit zou kunnen proberen?

Daar gaan de studenten bij helpen. Iedereen kan terecht met een vraag. Zij gaan doorvragen wat nu precies het probleem is, wat het leven fijner zou kunnen maken voor déze persoon in déze situatie. Dus geen algemene oplossingen, maar écht op maat. Zij gaan op zoek naar wat er al bestaat en zou kunnen. Ook gaan zij aan de slag met ontwerpers en techneuten als er voor het probleem nog niets bestaat en proberen zo voor toekomstige vragen een nieuwe oplossing mee te creëren.

In eerste instantie zullen zij zich richten op bewoners van ’t Heem, maar ook voor ouderen in de thuissituatie willen zij er zijn.

Meer weten?
U vindt het Innovatie Atelier aan de Kreitenmolenstraat 13 in Udenhout. Loop gerust eens binnen om verschillende innovaties te zien en te ervaren. Voor vragen of meer informatie, over het Innovatie Atelier of over ‘t Heem kunt u contact opnemen met Tessa van de Kar via: tvandekar@t-heem.nl of 06-22596876.

Tekst: Wilma de Jong-Verspeek, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer

Creatieve expressie in een inspirerende omgeving

De omgeving, het weer, de opkomst. Ze werkten afgelopen zondag allemaal mee om het Junior Stoeptheater en Vensterkunst een succes te laten worden. Kinderen kregen volop de ruimte voor creatieve expressie en muzikale talenten. Vaak enthousiast aangemoedigd of bijgestaan door ouders of opa’s en oma’s. De Culturele Steenoven kan weer een ervaring toevoegen aan de lijst geslaagde activiteiten.

Stefan Dekkers “all time topscorer SSS”

Op 31 jarige leeftijd gaat Stefan Dekkers stoppen bij SSS1. Voor iemand die niet thuis is in “het wel en wee van onze lokale voetbalclub” zal dit geen shocking bericht zijn, want er stoppen jaarlijks wel meer mensen met hun hobby. Echter voor mij is dit toch nog wel “een momentje”… Ik ga wat jaren terug in de tijd en zie het moment nog voor me dat ik als actief speler bij SSS op het hoofdveld minuten maak en “de gebroeders Dekkers” op hetzelfde moment achter de kantine staan te voetballen… en wanneer de bal per ongeluk op het hoofdveld belandt deze mannetjes een standje van een toeschouwer krijgen. Weer wat jaren later vieren Pascal en ik als leiders het kampioenschap van de B1 waar “pupil Dekkie” menig goaltje wist te produceren samen met zijn aanvalspartner Rens. Toen mijn tijd bij SSS1 op z’n eind liep, diende talent Stefan Dekkers zich aan en heb ik hem zijn debuut zien maken en hebben we samen nog minuten gemaakt. Zo maakte Stefan, destijds nog jeugdspeler, mee dat we ons als SSS ternauwernood wisten te handhaven in een bloedstollend voetbalgevecht met VCB. De jaren die daarna volgden, met Stefan Dekkers als aanvalsleider van SSS, heb ik als supporter beleefd en stonden voornamelijk in het teken van succes! Als onderdeel van “een gouden generatie” heeft Stefan voor een enorme doelpuntenproductie gezorgd hetgeen uiteindelijk geresulteerd heeft in “Messi-achtige statistieken”. Ruim 250 goals in ongeveer 400 officiële wedstrijden van SSS1… een ongekend imposante statistiek waar ik met Stefan even bij stil heb willen staan (zonder dat hij het zelf in de gaten had): Stefan geeft aan dat de jaren voorbij zijn gevlogen en als actief voetballer vooral genoten heeft van:
– De waardering van de supporters. Het feit dat zijn ouders wekelijks langs de lijn stonden, was voor hem genieten. Zo ook de uitspraak van Leo die vlak voor zijn overlijden aangaf “dat hij in al de jaren bij SSS geen betere speler heeft gezien dan Stefan” doet hem veel. Maar ook de sfeeracties van “de Udenhout Ultra’s” worden door hem aangehaald… de spelers genoten van spandoeken, een mascotte, vuurwerk en gezang tijdens de wedstrijden van SSS.
– Onderdeel te mogen zijn van “een gouden lichting” Stefan benadrukt dat hij veel goals heeft kunnen maken met dank aan zijn medespelers. Zo heeft hij in voetballend opzicht altijd een bijzondere klik gehad met creatieve spelers zoals als Ronald, Lars en zijn aanvalsmaatje Jim. Maar bovenal wist zijn jongere broer Ramond “Tjoepie” hem blindelings te vinden! Een succesvol team draait uiteraard niet alleen op technische spelers benadrukt Stefan… de spelers die voor hem vele vuile meters hebben gemaakt, mogen ook op veel waardering rekenen!
– De successen met SSS1. Met SSS is Stefan tot 2x toe kampioen geworden… en wat deze kampioenschappen extra bijzonderder maakt, is het feit dat de kampioenswedstrijden beide keren in een zeer sfeervolle derby-ambiance tegen VCB gespeeld werden. Daarnaast heeft Stefan ook nog 3x gespeeld voor promotie vanuit de na-competitie… maar helaas is het niet gelukt om met SSS, als niet-betalende amateurclub, de stap te maken naar de 1e klasse (een niveau wat voor SSS uniek zou zijn geweest in de clubhistorie).
– De kleedkamerhumor. Hetgeen Stefan het meeste gaat missen is de kleedkamerhumor, want successen zijn natuurlijk mooi maar zonder prijzen was zijn tijd in SSS1 nog steeds onvergetelijk geweest. De gezelligheid rondom trainingen en wedstrijden (in een vriendenteam wordt niet enkel samen gevoetbald maar worden bijvoorbeeld ook stapverhalen gedeeld) zal herkenbaar zijn voor voetballers. Al was het toppunt toch wel het jaarlijkse selectieweekend… hier hebben diverse hilarische momenten plaatsgevonden. Maar als waardig aanvoerder gaat Stefan niet uitweiden, want anders worden voormalig ploeggenoten in verlegenheid gebracht!
 
Op de vraag wat de titel “all time topscorer van SSS” met hem doet, moet hij even nadenken; “een bijzondere prestatie waar ik trots op ben. Daarbij verwacht ik dat deze titel voorlopig nog wel aan mijn naam verbonden zal blijven, want in het hedendaagse amateurvoetbal zie je menig speler toch zwichten voor een overstap naar een andere club in ruil voor wat extra zakcenten”.
Als jongen van de club (o.a. als leider jarenlang betrokken bij het jeugdkamp, werken achter de bar en lid van de spelersraad) heeft Stefan een overstap naar een andere vereniging nooit overwogen. Zijn ambitie was om als vriendenteam uit Udenhout, en in het bijzonder samen met zijn broer Tjoepie, zo ver mogelijk te komen met SSS… en ik durf te stellen dat Stefan deze ambitie heeft waargemaakt!
 
Nu zijn actieve voetbalcarrière bij SSS in ,combinatie met zijn ongekende doelpuntenproductie, erop zit rijst de vraag wat nu te doen op de zondag:
– Tijd voor het gezin
PS> zijn zoontje Scottie vraagt, zo klein als ie is, steeds om “de bal” dus mogelijk gaat hij later een poging wagen om het doelpuntenrecord van vader uit de boeken te schieten.
– De topwedstrijden op zondag van PSV in het stadion meemaken. 
Zo heeft Stefan jarenlang “een ander” blij gemaakt met het uitlenen van zijn seizoenkaart op zondagen als hij zelf met SSS ten strijde trok.
– Hopelijk nog af en toe de kicksen onderbinden. 
Het bloed stroomt waar het niet gaan kan… als de fysiek het toelaat wil Stefan nog wel een enkele keer per seizoen gaan meespelen met een vriendenteam van Bladella (ter info: Stefan woont zelf reeds enkele jaren in Reusel en rijdt wekelijks meermaals naar Udenhout om te voetballen bij onze plaatselijk trots).
 
Met het EK voor de deur ben ik natuurlijk benieuwd wat de verwachtingen van Stefan zijn met betrekking tot “ons oranje”… maar Stefan geeft aan dat de oranjekoorts hem nog niet te pakken heeft. Desgevraagd ziet hij in Portugal en Frankrijk de grootste kanshebbers en verwacht hij dat het Nederlands elftal na de kwartfinale “klaar” is. Aan doelpuntenmachine Dekkie moet uiteraard de vraag gesteld worden wie topscoorder van het EK wordt, waarbij Stefan de meeste goals verwacht van Kane en Lukaku wat in zijn ogen “echte spitsen” zijn. Het feit dat het bij Oranje ontbreekt aan “een echte spits” zou onze bondscoach, bij het lezen van dit artikel, mogelijk doen besluiten om alsnog een echte spits in te laten vliegen. 
 
Ik ben er trots op dat ik kan zeggen gevoetbald te hebben met de all time topscorer van SSS! Het ga je goed Stefan “Dekkie” Dekkers: SSS-legend 
 
Namens je voormalig jeugdleider, 
teamgenoot en supporter!
Joost Smulders (i.o.v. De Wegwijzer)

Jan en Annie van Roessel vieren diamanten bruiloft

Op 16 juni a.s. wordt in de Beukenhof te Biezenmortel het 60-jarig huwelijksfeest gevierd van Jan en Annie van Roessel – Kolen. Eigenlijk smokkelt het diamanten bruidspaar dan twee dagen, want Jan en Annie traden in het huwelijk op 18 juni 1964.
Die huwelijksdag herinneren ze zich nog heel goed. We reden toen met paarden en koetsen van Biezenmortel naar het gemeentehuis in Udenhout en toen weer terug naar Biezenmortel. “Wij zaten in een witte koets, getrokken door twee witte paarden”. De keuze toen voor edele viervoeters in plaats van auto’s was vrij logisch; want Jan was en is een echte paardenman.
Het echtpaar van Roessel is niet over een nacht ijs gegaan, want vóór ze trouwden, hadden ze al bijna 5 jaar verkering. En ook daarvóór kenden ze elkaar al een behoorlijke tijd. Jan, die uit Helvoirt komt, kwam Annie, een echte Biezenmortelse, regelmatig tegen tijdens kermissen of andere festiviteiten die in de dorpen in de buurt plaatsvonden. Dan dansten ze ook nogal eens met elkaar. En dat leidde er weer toe dat Jan Annie hoffelijk naar huis ging begeleiden.
We zijn nu heel wat jaartjes verder; Jan is 88 en zijn bruid telt al 84 lentes. Ze kregen vier kinderen; drie zonen en een dochter. Dezen hebben op hun beurt er voor gezorgd dat de stam Van Roessel-Kolen groeit en bloeit. Er zijn elf kleinkinderen op de wereld gezet, waarvan de oudste al 28 is en de jongste 9.

Toen ze trouwden, is Jan in het geboortehuis van Annie gaan wonen. Daar wonen ze nog steeds èn naar volle tevredenheid. Dat is ook niet onlogisch, want het is er binnen heel gezellig ingericht met onwaarschijnlijk veel bloemen, planten en persoonlijke herinneringen. Dat is vooral de passie van Annie. Ze heeft nog meer hobby’s; kleding maken bijvoorbeeld. Naast boerin, was ze ook coupeuse. Daarnaast is er de heemkunde, waar ze zeer actief is in “Erfgoedcentrum ’t Schoor” (o.a. in het schrijversteam) en in “De kleine Meierij”. Ze schreef ook een boekje over monumenten in de (toenmalige) gemeente Haaren. Daarnaast was Annie actief in de parochie Biezenmortel. Ze zat o.a. in de parochieraad en was penningmeester van het Kerkbestuur.
Voor haar vrijwilligerswerk werd ze uitgekozen om als 25e noviet toe te treden tot de “Orde der Udenhoutse Broeders”.

Ook Jan was en is actief in het verenigingsleven. Behalve in de paardenwereld, kon men niet om hem heen als voorzitter van de boerenbond Udenhout-Biezenmortel en als voorzitter van de bejaardenbond. Jan was ook de oprichter van “De Ademhappers”, die helaas na 35 jaar en 868 optredens, geen adem meer overhielden. Hij is ook begonnen met het succesvolle “Duinboeren”-concept. Hij heeft mede de begrenzing van de ecologische hoofdstuctuur van midden-Brabant tot stand gebracht. “Ik heb altijd in de vleesveehouderij gewerkt”, zegt Jan, ”Ik ben mijn hele leven met luxe wandelende biefstukken omgegaan”.

Zo luxe is het in Annie’s leven niet altijd gegaan. Ze heeft nogal eens met fysieke tegenslagen te kampen gehad. Ze wil daar niet te veel over kwijt, maar zegt wel, dat Jan er dan altijd voor haar was. “Ik was ook altijd erg gelukkig als ze weer herstelde”, vult haar echtgenoot aan.
“We hebben het samen heel goed getroffen”, zeggen ze allebei. “We begrijpen elkaar heel goed en vullen elkaar prima aan”. Zo is Jan volgens Annie heel lief, rustig en beschouwend. Voor het temperament en het ongeduld moet meer naar haar worden gekeken. Hoe dan ook, het koppel bewijst al 60 jaar dat de match indertijd prima was.
De Wegwijzer wenst de heer en mevrouw van Roessel een prachtig diamanten huwelijksfeest toe en hopelijk: op naar het platina.

tekst: Jan de Kort, De Wegwijzer
foto’s: Angelique de Graay, De Wegwijzer

Wandeling met stadsecologen in Park ter Roomley

Het is droog met af en toe zelfs een zonnetje, deze woensdag 5 juni. Er hebben 16 mensen gehoor gegeven aan de uitnodiging om met de stadsecologen een wandeling door het Udenhoutse park te maken. Rob van Dijk en Bas Dielen zijn ecoloog bij de gemeente Tilburg. Rob houdt zich vooral bezig met beleid en Bas met uitvoering en beheer. Dat maakt de wandeling heel boeiend, omdat zij vanuit beide perspectieven regelmatig toelichting geven op wat wij zien en wat nog ontbreekt.

Park ter Roomley is het enige heempark van de gemeente Tilburg. Een heempark is een park met elementen die er van nature thuishoren.
De Roomley is een stroompje wat heel lang geleden geleid is en daarom de naam ‘Ley’ heeft, zoals bijna alle stromen hier. Een van de deelnemers vult aan dat het RoomIley heet omdat het park in de Kreitenmolenstraat begint op een plaats waar vroeger de melkfabriek stond. De melkbussen van de aangeleverde “room” (melk recht van de koe) werden gespoeld en de, door de room, witte spoelvloeistof in de Ley afgevoerd.

Ongeveer zes jaar geleden zijn bij een inventarisatie 25 wilde bijensoorten aangetroffen. Deze nestelen veelal in de grond. Vandaar dat er regelmatig stukken gras worden geplagd om ze een goede nestomgeving te geven. Bijzonder was dat men toen ook de kauwende metselbij, een zeldzame soort, tegenkwam. Door niet te grote en vooral glijdende, verschillende hoogtes te creëren komen er diverse soorten planten op een natuurlijke manier. Die diversiteit van planten vergroot ook weer de diversiteit van insecten. Het is nooit hetzelfde omdat de weeromstandigheden verschillend uitpakken voor de diverse hoogtes. Het verandert voortdurend en dat is ook de bedoeling. Al wandelend worden we gewezen op verschillende planten en komen we ook jonge bruine kikkers tegen, libellen en elzenhaantjes, kleine glanzende blauwe insecten op het blad van een Els.

Het beheer is vooral gericht op verschralingsbeheer: het afvoeren van een teveel aan voedingsstoffen. Daarvoor is het nodig om veel te maaien en het maaisel af te voeren. Omdat dat als nadeel heeft dat alle bloemen weg zijn en de bijen en hommels dan geen stuifmeel en nectar hebben probeert men te balanceren in het gebied en de wijk.

Wat ontbreekt is een goede monitoring. Men heeft zes jaar geleden een nulmeting uitgevoerd, maar verder niet meer. Men doet nu van alles, maar heeft geen idee of en welk effect dit heeft op de lange termijn en op de soorten samenstelling. Ter plekke komen er suggesties om een monitoringsysteem op te zetten met behulp van vrijwilligers. Ondersteuning met een cursus om verschillende planten, insecten en dieren te herkennen en dan vrijwilligers enkele malen per jaar laten inventariseren ziet de groep zeker als mogelijkheid. Dit heeft vooral een kans als men aansluit bij diverse werkgroepen die er al zijn zoals vogelwerkgroep en insectenwerkgroep van de IVN. Kortom een uitdaging voor de ecologen om mee te nemen. Beleid maken, uitvoeren en aanpassen heeft alleen zin als je weet wat het effect is.
Een mooie en leerzame wandeling met uitdagingen voor de toekomst.

Ps. Rob is zijn pet tijdens de wandeling kwijtgeraakt. Gevonden? Graag berichtje

Tekst en foto’s: Wilma de Jong-Verspeek, de Wegwijzer.

Vragen of ideeën? Neem contact met ons op

De gemeente vindt het belangrijk om zoveel mogelijk gebiedsgericht en dichtbij de inwoners te werken. Op die manier kan de gemeente beter inspelen op wat er in een dorp of wijk gebeurt en wat de wensen en behoeften van inwoners zijn.

De dorpen De gemeente Tilburg is verdeeld in 8 gebieden. Een daarvan is het gebied dorpen met daarin Berkel-Enschot, Biezenmortel en Udenhout en het buitengebied rond deze dorpen. Voor dit gebied werken twee wijkregisseurs en twee omgevingsmanagers. Janna Kuiper en Helmy van Ingen zijn de wijkregisseurs. Anke Vosters en Karin Bakker de omgevingsmanagers. De wijkregisseurs houden zich vooral bezig met het lopende beleid en praktische zaken. De omgevingsmanagers meer met de visie, beleid en plannen op langere termijn. Janna en Anke werken vooral voor Berkel-Enschot. Karin en Helmy voor Biezenmortel en Udenhout. Janna, Anke, Karin en Helmy krijgen bij hun werk ondersteuning van Elke Vaessen – Rietveld. Zij is gebiedsmanagementondersteuner en helpt het gebiedsteam Dorpen.

Positieve impuls Janna, Anke, Karin en Helmy zijn voor bewoners en partners het eerste aanspreekpunt vanuit de gemeente voor de inwoners. U kunt ideeën en wensen met ze bespreken. Ook als u over iets wil sparren, bent u van harte welkom. Voor praktische dingen in de openbare ruimte maakt u een melding via Fixi. Een paaltje dat scheef staat bijvoorbeeld of zwerfvuil dat rondslingert. Samen met de partners in de dorpen en met u, de bewoners van het gebied, willen we mooie initiatieven en projecten op blijven pakken om een positieve impuls aan het gebied gaan geven.

Heeft u vragen, opmerkingen of goede ideeën? Laat het ons dan weten. We zijn bereikbaar op de volgende mailadressen:
• Janna Kuiper janna.kuiper@tilburg.nl
• Helmy van Ingen helmy.van.ingen@tilburg.nl
• Karin Bakker karin.bakker@tilburg.nl
• Anke Vosters anke.vosters@tilburg.nl
• Elke Vaessen-Rietveld elke.vaessen-rietveld@tilburg.nl