Werken tijdens de feestdagen
De meeste mensen verheugen zich op de komende feestdagen, met gezelligheid en familie om zich heen. Maar tijdens deze dagen moeten ook veel mensen werken. Zij kunnen dus niet thuis zijn. Hoe is dat voor hen, hoe is dat voor hun familie?
De Wegwijzer vroeg het aan een politieagent en BOA, een medewerker in de zorg en in de horeca. In deze Wegwijzer leest u hun verhaal.
Harm Muntz, wijkagent
Harm werkt dit jaar met Kerstmis beide kerstdagen. Om de buurt werk je als agent tijdens Kerst of met Oud en Nieuw. Hij is blij dat hij dit jaar met Kerst dienst heeft. Tijdens Kerstmis is de dienst niet vervelend. Het is rustig, weinig meldingen en op het bureau heerst ook een gezellige sfeer met meegebracht lekkers. Ook bij meldingen is de sfeer meestal prettig. Dat is heel anders als je met Oud en Nieuw werkt. “Dat is de meest verschrikkelijke dienst die je in een jaar kunt hebben. Overal zwerven groepen, meest jongeren, rond, die te veel hebben gedronken, agressief zijn en vernielingen aanrichten. Ook zijn er veel meldingen van ruzies, vaak met geweld”. Hulpdiensten zoals ambulances en brandweer schatten het hele jaar zelf in of begeleiding met politie nodig is. Met Oud en Nieuw is het standaard dat politie áltijd meegaat naar een melding. “Het is ongelooflijk hoeveel, en tegenwoordig zwaar, vuurwerk naar hulpverleners wordt gegooid. Op nieuwjaarsdag ben je de hele dag bezig om aangiftes te verwerken”. Harm vindt het een rotdienst, maar het moet nu eenmaal gebeuren.
Daniëlle Arts, BOA
Daniëlle is sinds acht jaar buitengewoon opsporingsambtenaar (BOA) in Tilburg Noord, inclusief de omliggende dorpen. Ze werkt met veel plezier en draait eens in de zeven weken een weekenddienst. Tijdens feestdagen, Carnaval en op oudejaarsdag heeft ze een dagdienst.
BOA’s werken op oudejaarsdag tot 21.00 uur, afhankelijk van hoe de gemeente dat organiseert. Daniëlle vertelt: “Vorig jaar werkte ik ook op oudejaarsdag, en dat was schokkend. Voor het eerst in mijn loopbaan ben ik geslagen, al rond 12.00 uur ’s middags. Als BOA heb je geen geweldsmiddelen en alleen handboeien. Dus je hebt weinig mogelijkheden om je te verdedigen”. Vanwege die ervaring ziet Daniëlle er dit jaar tegenop om op oudejaarsdag te werken. Toch doet ze haar werk met toewijding en blijft ze trots op wat ze kan bijdragen aan de veiligheid.
Wanneer je het verhaal van Harm en Danielle hoort krijg je nog veel meer waardering voor het werk dat zij ondanks negatieve ervaringen blijven doen.
Tekst: Wilma de Jong, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer
Tineke Slenders, zorg
Er zijn veel mensen die niet vrij zijn met de feestdagen omdat onze maatschappij doordraait. Aan sommige beroepen is dat onlosmakelijk verbonden. Zo ook bij de verzorging en begeleiding van mensen in een verpleeg- of verzorgingshuis.
Tijdens mijn gesprek met Tineke Slenders die al zestien jaar op de Eikelaar werkt komen er hele andere zaken naar voren dan je zou verwachten.
Bijna iedereen wordt ingeroosterd voor de feestdagen. Je weet dat al ruim van tevoren en je houdt er dus rekening mee. Tineke heeft geen bezwaren, vindt het eigenlijk wel leuk om te doen. Dat haar zoon tweede kerstdag jarig is is geen echt probleem. Ze plannen de feestelijkheden er gewoon om heen. Ook daar zijn ze al jaren aangewend. Daarom hebben we het vooral gehad over de fijne dingen van kerst. Tineke werkt op de afdeling kleinschalig wonen. Dit is een, wat in de volksmond gesloten afdeling heet. Iedere client heeft een eigen kamer en de huiskamer is het centrale punt. Met kerst is het gezellig, er is versierd, bescheiden omdat het prikkelarm moet zijn. Er wordt kerstmuziek gedraaid, een boompje gezet, kunstkaarsjes neergezet enz. Familie maakt de kamers wat gezelliger. De mensen voelen de andere sfeer en laten dat ook merken. Omdat er in de huiskamer wordt gekookt zijn de mensen daar ook meer bij betrokken. De verzorgsters proberen die dingen klaar te maken die passen bij de smaken die ze goed kennen. Zo heeft Tineke een keer konijn klaar gemaakt omdat dat de smaak van vroeger is. Ook zondagse soep stond op het menu. Erna komt kerstliedjes zingen en dan komen er veel herinneringen boven. Bij Tineke ligt dus vooral het genieten van het werk voorop. Ze voelt dan de verbondenheid met haar mensen.
Samen de tafeldekken met een tafelkleed i.p.v. placemats. Zo heeft Tineke een keer konijn klaar gemaakt omdat dat de smaak van vroeger is. Ook zondagse soep stond op het menu. Erna komt kerstliedjes zingen en dan komen er veel herinneringen terug. Bij Tineke ligt dus vooral het genieten van het werk voorop. Ze voelt dan de verbondenheid met haar mensen en collega’s. Kortom een rustige fijne tijd. Als je vrede op aarde zoekt is werken met kerst in deze setting een fijne liefdevolle plek.
Tekst: Nel van Iersel, de Wegwijzer
Foto: Henny Schilders, de Wegwijzer
Lotte van Lievenoogen, horeca
Werken met Kerst: in de horeca is het een feestje.
“Het is heel leuk om met Kerst te werken”. Aan het woord is Lotte van Lievenoogen, bedrijfsleider van Restaurant de Baron. ”Het restaurant is mooi aangekleed, de tafels zijn mooi gedekt. Het menu is feestelijk. De gasten zijn mooi gekleed, net als de mensen in de bediening, en iedereen vindt elkaar lief en leuk”.
Bij de Baron werken alle medewerkers één van de twee kerstdagen, de andere dag kunnen ze met hun familie thuis kerst vieren. Alleen de chef-kok werkt twee dagen. In zijn gezin werken meer mensen in de horeca. Zij vieren samen Kerst op kerstavond. De Baron serveert met de kerstdagen een lunch en een diner van 4-5 gangen. Iedere gang bestaat uit 3 keuzemenu’s (vlees, vis, vega). Voor de kinderen is een speciaal menu met een cadeautje.
De medewerkers (5 personen in de bediening, 3 keukenmedewerkers en 3 afwassers) werken een lange dag, van 10-11 uur ‘s morgens tot 10-11 uur ’s avonds. “Het is flink aanpoten, maar het is fijn om mooie gerechten te maken en te serveren en er een lekker glaasje wijn bij te schenken”, vertelt Lotte. Tussen de lunch en het diner eten de medewerkers gezellig samen zelf een kerstmenuutje.
De kerstdagen vragen een flinke voorbereiding. Denk bijvoorbeeld aan de planning van de gasten en de medewerkers, en de inkoop van de benodigde producten. De gerechten, waarbij ook rekening gehouden wordt met allergieën en dieetwensen, worden zoveel mogelijk van te voren klaargemaakt.
“Maar de gezellige sfeer en de blijde mensen maken het erg leuk om met kerst te werken”.
Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer
Foto: Henny Schilders, de Wegwijzer
Bart: “Ja, leuk om op deze manier wat meer te kunnen vertellen over mezelf en mijn rol als voorzitter van het Winterparadijs Udenhout. Ik woon sinds 1993 in Udenhout en heb 30 jaar als ondernemer gewerkt in de droge afbouw. Momenteel werk ik parttime als bedrijfsadviseur. Naast mijn hobby’s golfen en tennissen, heb ik nu een mooie rol binnen dit fantastische Udenhoutse evenement.”
De reacties van de bezoekers waren unaniem positief. Velen gaven aan dat het evenement zowel leuk als leerzaam was, en dat het een perfecte middagbesteding bood voor alle leeftijden. Een bezoeker merkte op hoe toegankelijk en vermakelijk technologie kan zijn wanneer het op deze manier wordt gepresenteerd.
Van het illustere drietal, waar VCU veel aan te danken heeft, leeft alleen Jan van de Voort nog. Hij en zijn echtgenote ontvangen Miep Brekelmans, William Verspeek en mij in hun appartement in Oss. Miep, weduwe van Jan, is tot op hoge leeftijd actief lid van de club geweest en daarnaast trainster van de jeugdleden. William Verspeek, als klein jongetje nog getraind door Miep, is een van de leden die het langst lid is en al 30 jaar bestuurslid. Miep heeft haar “archief” meegebracht: een doos vol met foto’s, krantenberichten en oude notulen. Jan herkent zijn eigen handschrift in de notulen: “wat schreef ik toen nog mooi!”. De foto’s zorgen voor verhalen uit “de goede oude tijd”, toen hele families lid waren van de club, zoals de familie van de Plas, Brekelmans, van Erp. De club ging van start in de parochiezaal van de Schelf, het zogenaamde “patronaatsgebouw”. De ruimte had een stenen vloer, een laag plafond en radiatoren langs de zijkant. Kapelaan van Erven, moderator van de club, kwam regelmatig toezicht houden. Volgens Miep ook om naar de meisjes te kijken. Op zaterdag werden de wedstrijden gespeeld, eerst nog in een zaal in Helvoirt, omdat de zaal in Udenhout te laag was. Sinds de bouw van Sporthal de Roomley werd dit de thuisbasis van de volleyballers. 
Onder de bezielende leiding van Jan Brekelmans bloeide de vereniging op. In de hoogtijdagen telde de club zo’n 230 leden. Het herenteam speelde in de eerste en het damesteam in de tweede divisie. De heren wonnen zelfs één keer de nationale beker. “Als het eerste team speelde waren de tribunes altijd vol”, volgens Miep. ”Aan de zijkant van de zaal werd tapijt uitgerold, waar ook nog toeschouwers konden plaatsnemen.” Jarenlang werd er een volleybaltoernooi georganiseerd op de velden van SvSSS met meer dan 200 teams uit de regio. “De club heeft een poosje een “dipje” gehad”, vertelt William, “maar de laatste jaren groeit het aantal jeugdleden weer flink. Udenhout is één van de laatste dorpen in de omgeving, die nog een eigen volleybalclub heeft”. Ieder jaar wordt op de theaterplaats een zomers beachvolleybaltoernooi (U-Beach) georganiseerd. De club is met 72 leden een hechte vereniging.
Waarom is deze tocht zo populair dat ieder jaar een paar duizend mensen meelopen? Vorig jaar zelfs 3500.
Hoofdpiet krijgt eerst rimpels in zijn voorhoofd van het denken en roept ”ik weet het. We gaan samen naar het kasteel in Udenhout. Dan kunnen kinderen daar spelen, bij mij komen, zingen, plezier maken en alles doen wat kinderen leuk vinden.” “Ik weet dat je slim bent hoofdpiet zegt Sint maar zo slim dat had ik niet gedacht. We gaan het doen.”
Iedereen krijgt een stempelkaart waarop alle spelletjes staan die je kunt doen. Als alles klaar is mogen ze naar de groene tent waar nog een kleine verrassing wacht. Het is bijna te veel om op te noemen, “ringen gooien, kegelen, schilderijtje versieren, Sinterklaas begroeten, Ozosnel aaien en nog heel veel meer.