Eigenwijs Tilburg zoekt leider met lef!

Vacature burgemeester geopend

De gemeenteraad stelde op maandag 23 juni de profielschets voor de nieuwe burgemeester vast. De profielschets werd overhandigd aan de commissaris van de Koning. In de profielschets staat welke eigenschappen de nieuwe burgemeester van Tilburg moet hebben. Geïnteresseerden kunnen van 25 juni tot 17 juli solliciteren. Onlangs gaf burgemeester Theo Weterings (66) aan dat hij op 1 september stopt. Daarom is er een vacature voor een nieuwe burgemeester.

Een eerste formele stap in de benoemingsprocedure voor de nieuwe burgemeester is het opstellen van een zogenoemde profielschets: een omschrijving van de eisen aan / eigenschappen van de nieuwe burgemeester. Bij het opstellen daarvan is gebruikt gemaakt van de mening van onze inwoners, (maatschappelijke) organisaties en het bedrijfsleven.

Vragenlijst
Ruim 5.300 inwoners en andere belangstellenden vulden een vragenlijst in of dachten op een andere manier mee. Dat leverde veel bruikbare informatie op over aan welke eisen en wensen een nieuwe burgemeester moet voldoen. Alle informatie is door de vertrouwenscommissie, een afvaardiging van de gemeenteraad, omgezet in een profielschets die u vindt op de pagina Nieuwe Burgemeester.

Solliciteren
Vanaf woensdag 25 juni tot 17 juli kunnen geïnteresseerden solliciteren. Informatie over het solliciteren staat op de pagina Brabantse Burgemeestervacatures op brabant.nl. Relevante (achtergrond)informatie over de gemeente Tilburg vindt u op de pagina Nieuwe Burgemeester. De vacature wordt ook gepubliceerd in de Staatscourant.
Na de zomervakantie vinden gesprekken plaats tussen de vertrouwenscommissie en de geselecteerde kandidaten. Het idee is om op 30 oktober een geschikte kandidaat voor te dragen.

Waarnemend burgemeester
De procedure voor het benoemen van een nieuwe burgemeester duurt gemiddeld zo’n 8 maanden. Dat betekent dat een nieuwe burgemeester pas in de loop van januari 2026 start. Vanaf 1 september tot de benoeming zal daarom een waarnemend burgemeester worden benoemd. Wie dit is, wordt na de zomervakantie bekendgemaakt.

Kunst in Theetuin Brandshof

De voorbereiding
Afgelopen zaterdag, rond 11.00 uur, was het al bijna 30 graden toen ik de tuin van Slimstraat 91 binnenliep om een kijkje te nemen bij de voorbereidingen voor de kunstexpositie op zondag. Sjef van de Brand en anderen waren druk in de weer, vooral met het sjouwen van tenten en parasols. Niet vanwege de regen dit keer, maar om schaduw te creëren.

Sjef vertelde dat hij deze exposities inmiddels al zo’n 7 à 8 jaar organiseert, sinds de kunstroute in Udenhout stopte. Al in februari begint hij met het benaderen van kunstenaars om een zo gevarieerd mogelijk aanbod samen te stellen. Dit jaar doen er 20 exposanten mee, een flink aantal, waardoor het een hele puzzel was om iedereen een passende plek te geven. Sommige kunstenaars keren vaker terug, maar Sjef zorgt ook telkens voor nieuwe deelnemers, zodat het voor het publiek aantrekkelijk en verrassend blijft. Inmiddels zijn de ervaringen zo positief dat kunstenaars ook zelf contact opnemen met de vraag of ze mogen deelnemen.

In de tuin tref ik Gerhart en Astrid de Wit-Roon, die al bezig zijn hun kunstwerken een plek te geven. Gerhart helpt Astrid met het ophangen van haar quilts in een prieel. Later worden zijn kunstzinnige foto’s in de tuin geplaatst. De letterlijke betekenis van ‘fotografie’ is “schrijven met licht”, en dat is precies wat Gerhart doet. Het resultaat zijn heel bijzondere foto’s.

Bijzondere kunst en kunstenaars
Na een drukke zondagochtend is het ’s middags een gezellige doorloop van bezoekers, die ruim de gelegenheid krijgen om al het moois te bekijken. De kunst is zeer gevarieerd: van schilderijen in olieverf en aquarel tot beeldhouwwerken in speksteen, borduurkunst, fotografie, objecten van metaal en porselein, en meer.

Naast individuele kunstenaars is er ook kunst te zien van het atelier van ASVZ, enkele makers van de schilderijen zijn zelf aanwezig. Onder een partytent treffen we een bijzondere groep: vijf leden van “Art of Try” tonen hier hun schilderijen. Deze groep bestaat al 35 jaar en telt 11 leden uit Udenhout die iedere woensdagmiddag in Het Trefpunt schilderen, onder begeleiding van Willemien Bijvelt. Elf is het maximumaantal deelnemers; pas wanneer iemand stopt, komt er ruimte vrij voor een nieuwe deelnemer. Behalve het schilderen staat ook de gezelligheid centraal. Eén van hen zegt: “Het schilderen op woensdag maakt mijn hoofd leeg.” Op de foto ziet u twee leden van de groep: Odette en Ferrie.

Wat deze expositie extra bijzonder maakt, is de locatie. De grote tuin van Sjef, met zijn vijvers, paadjes en vele hoekjes, zorgt ervoor dat je telkens een ander doorkijkje hebt, met steeds weer een nieuwe kunstpresentatie.

Kunst in de theetuin is ook dit jaar weer een groot succes.

Tekst: Wilma de Jong-Verspeek, De Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, De Wegwijzer

Zon, zand en sportplezier tijdens tropisch U-Beach

Het was tropisch warm afgelopen weekend in Udenhout, maar daar werd de sfeer niet minder om. Integendeel: tijdens de 11e editie van U-Beach, het jaarlijkse beachvolleybaltoernooi op het Theaterplein in Udenhout, was het weer ouderwets genieten van zon, sport en gezelligheid. De organisatie van dit toernooi is in handen van Volleybal Club Udenhout (VCU).

Vanwege de tropische temperaturen werd op advies van de gemeente een hitteplan in werking gesteld. En dat was geen overbodige luxe. Met zwembaden, waterpistolen, een sproeier, parasols, partytenten en zonnebrandcrème én een vervroegd en verkort wedstrijdschema hield de organisatie het hoofd koel en de deelnemers ook.

Nieuw dit jaar was de ‘King and Queen of the Court’ op vrijdagavond. Hierbij streden de leden van VCU gemixt in gemengde tweetallen tegen elkaar, waarbij er uiteindelijk één iemand als koning en één iemand als koningin eindigt. De titels gingen naar Peter Berg als ‘King’ en Christina Castricum als ‘Queen’. Het was een geslaagde primeur die zeker naar meer smaakt voor komende edities van U-Beach.

Op zaterdag waren de recreatieve teams aan de beurt. Er werd om de titel gestreden door vriendenteams, teams van VCU en ook familieteams. Net als vorig jaar sleepte Gérard Massar met zijn zonen Sietse, Mats en Jelte overtuigend de titel binnen. ‘Ik ben super trots om met hen aan dit toernooi mee te doen en het dan ook weer te winnen’, glundert Gérard met een welverdiende portie bitterballen en drankje in de hand.
Zondag werd het toernooi afgesloten met een strijd tussen de hoger spelende competitieteams.

U-Beach was afgelopen weekend niet het enige evenement in Udenhout. Twee andere evenementen sloten mooi aan bij het Beach spektakel. De Avondvierdaagse finishte vrijdagavond pal naast de beachvolleybal velden. Wandelaars namen plaats op het terras om naar de volleyballers te kijken, terwijl hun kinderen nog wat energie kwijt konden in het zand. Daarnaast vond zaterdag de PhotoRace plaats, een creatieve uitdaging waarbij deelnemers foto’s moesten maken rondom de thema’s Schaduw, Water, Ontmoeten en Richting. Waar kun je dat beter vastleggen dan bij U-Beach?

Met de 11e editie van U-Beach heeft VCU opnieuw een weekend neergezet vol sportiviteit, plezier en verbondenheid. Dank aan de organisatie!

Avond4daagse Udenhout

De Avond4daagse Udenhout werd weer perfect georganiseerd door Scouting Sint Lambertus Udenhout. Ze hebben inmiddels al veel ervaring, omdat het voor hen de 19e keer is. Het enthousiasme van de deelnemers is er niet minder om. Het is een gemêleerd gezelschap: jonge kinderen met hun ouders, stoere jongens met vriendjes, mensen van ASVZ die met de hele groep lopen – een lange stoet van gezellig babbelende, wandelende mensen.
Op de vraag: “Waarom doe je mee?” komen de volgende antwoorden:

• Ik kan dan veel van Udenhout zien.
• Ik moet van de fysiotherapeut goed lopen en dat kan ik nu oefenen.
• Ik moet straks de krant nog rondbrengen, maar dit is leuker.
• Ik houd van gezelligheid.
• Voor de medaille.
• Omdat ik met hen mee mag.
• Omdat ik het al heel vaak doe, dan krijg ik een hoger nummer.
• Omdat ik met mijn vrienden mee wil.
• Het is wel leuk, maar ik heb nu al zere voeten.
• Ik oefen voor de echte Vierdaagse.

De motivatie en het plezier zijn duidelijk te zien. Bijna niemand heeft zere voeten, de traktatie onderweg is lekker. Met eigen muziek loopt het prima. De inzet van de lopers – of je nu 3, 5 of 10 kilometer gaat lopen – alles is prima. De verkeersregelaars, de EHBO, de organisatie: het loopt allemaal geweldig.
Op de laatste avond verzamelen alle wandelaars zich op het SvSSS-terrein. Daar zorgde de brandweer voor een verfrissend einde. Met de antieke Udenhoutse brandspuit en de bijzondere Wartburg-geluidswagen van Martin van Liemde voorop, trokken alle deelnemers in een grote stoet langs een haag van supporters richting het Plein. Daar is het feest, met trotse, toch een beetje “geridderde” Udenhoutse sportievelingen.

Tekst: Nel van Iersel
Fotografie: Henny Schilders

Insteken, omslaan, doorhalen, af laten gaan…

Op zaterdag 14 juni was dit het centrale thema op de World Wide Knit in Public Day, oftewel de Wereldwijde Breien in het Openbaar Dag. Deze dag is 20 jaar geleden ontstaan en wordt iedere tweede zaterdag in juni gehouden.

Het oorspronkelijke idee van deze Wereldwijde Breien in het Openbaar Dag is om een kleedje en handwerkje mee te nemen naar een park en gezamenlijk te gaan zitten breien en handwerken. Verbinding met anderen is hierbij een belangrijk doel.

In Udenhout heeft Lilian de Beer, eigenaresse van De Wol Beer, het initiatief genomen om op deze warme en wat regenachtige ‘Wereldwijde Breien in het Openbaar Dag’ gezamenlijk te handwerken aan het Berkvelt. Op het veldje voor haar huis en winkel heeft zij een gezellige plek gecreëerd waar een tiental vrouwen zijn samengekomen om te handwerken. Lilian zorgt voor koffie en thee met wat lekkers erbij.

De leeftijd binnen het groepje loopt uiteen van 33 tot maar liefst 92 jaar. Tussen de bollen wol, sokken op vier pennen en de klank van tikkende breinaalden, heerst een gezellige sfeer. Elkaars breiwerken en patronen worden bewonderd en er wordt vooral enthousiast gekletst met elkaar. ‘Het is voor mij niet alleen het breien, maar ook het integreren in de Udenhoutse gemeenschap’, vertelt een deelneemster die nog niet zo lang geleden in Udenhout is komen wonen.
Alle deelneemsters beamen dat breien en handwerken rustgevend is en een manier om je hoofd leeg te maken. ‘Als we niet kunnen slapen, gaan we breien’, grapt een dame.
De diversiteit aan creaties valt direct op. Bij Lies, de oudste van het stel, komen wel vier handwerken uit haar tas. Sommigen experimenteren met nieuwe steken of nieuwe patronen, anderen vinden het nog een uitdaging om de basis van het breien onder de knie te krijgen.
Thuis handwerken alle deelneemsters veel, maar gezamenlijk breien is vooral leuk en gezellig en het biedt de mogelijkheid om elkaar te inspireren en van elkaar te leren.

Een aantal van deze dames kent elkaar al van het handwerkcafé. Het handwerkcafé is in 2024 ontstaan uit de Warme Truiendag, een jaarlijks initiatief dat in februari plaatsvindt en dat draait om energiebesparing en klimaatbewustzijn. Elke eerste en derde woensdag van de maand komen sindsdien ruim 25 vrouwen bij elkaar in De Peppel om te handwerken. Mocht je hierin interesse hebben, neem dan contact op met Lilian de Beer.

Succesvolle dag op boerderij Teurlings

Tweede pinksterdag was er een Campina Boerderijdag op de boerderij van Pieter Teurlings in de Groenstraat in Udenhout. Samen met zijn vrouw Sabine en de kinderen Eva, Gea en Giedo boden zij gastvrijheid aan de 2029 bezoekers.

Honderden kinderen
Toen ik rond 14.00 uur arriveerde, was het een gezellige drukte. Opvallend veel kinderen, en al snel begreep ik waarom. Het erf was één grote kinderspeelplaats, vol met leuke én leerzame activiteiten. Hoe leuk is het om met een mini-graafmachine te ringsteken, je te laten schminken, een reusachtige puzzel te maken, schapen te aaien, een stormbaan te bedwingen en klimnetten te trotseren? Ook voor volwassenen was er volop te zien en te doen.

Diversiteit van de agrarische sector
Pieter Teurlings runt een melkveehouderij met ongeveer 130 melkkoeien en 75 kalveren van het ras Montbéliarde. Deze passen goed bij de weilanden waarvan ongeveer een derde natuurgrasland is. De familie draagt actief bij aan biodiversiteit met onder andere bloemenranden, kruidenrijk grasland en bijenkasten. De laatste jaren houden ze daarnaast kleinschalig kippen, schapen en een paar varkens. Veel van hun producten zijn te koop via hun automaat op het erf.

Op het terrein presenteerden ook veel andere (duin)boeren zich. Zo kreeg het publiek een goed beeld van de producten die in onze regio worden verbouwd zoals: (geiten)kaas, aardbeien, kersen, aardappelen, suikerbieten en gerst. Alles kon worden bekeken, werd uitgelegd én geproefd.

Veel te leren
Het werd duidelijk dat bezoekers veel konden leren. Zo was te zien hoe de hoeven van een schaap werden geknipt — vergelijkbaar met hoe wij onze nagels knippen. Informatieborden, sommigen in de vorm van een koe, vertelden bijvoorbeeld dat een koe maar anderhalf uur per dag slaapt, dat ze 4 kilo gras nodig heeft voor 1 liter melk, en gemiddeld 25 liter melk per dag geeft.

Dat er nog veel onwetendheid is, bleek uit enkele uitspraken van bezoekers. Iemand dacht dat melk poeder met water was. Een ander was verbaasd te horen dat aardappelen in de grond groeien.

Een geslaagde dag
Een geslaagde Boerderijdag, waarin de agrarische sector zich van een positieve en verrassende kant liet zien – en waar jong en oud zichtbaar van genoten hebben.

Tekst: Wilma de Jong-Verspeek, De Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, De Wegwijzer

De Jonge Reporter: Kindcentrum de Mortel bestaat 5 jaar!

Lustrumfeest op de mortel.
Door: Sophie Swaanen, groep 5

Op maandag 26 mei tot woensdag 28 mei was het groot feest op de mortel.
Omdat de school bestond 5 jaar.
Het was super gezellig.
Maandag begonnen we met: een toneelstuk van groep 7&8.
Ze stuurden ons op pad, we gingen mensen zoeken die verkleed waren.
Bij die mensen moesten we een opdracht doen als we die goed uitgevoerd hadden kregen we puzzelstukje. Toen we de puzzel hadden gemaakt kwam er een foto van de directeur uit hij had de schilderijen gestolen. Het ging zo snel dat de dag er weer op zat.
Dinsdag hadden we weer een toneelstuk na dat toneelstuk hadden we workshops.
Ik had toneel en rap het was super gezellig .
Toen gingen we naar huis. Het ging weer super snel voorbij maar gelukkig was het nog niet voorbij. Het was veel te gezellig.
Die avond hadden we allemaal shows over de workshops. Het was heel erg leuk we hadden ook een disco. Tentoonstelling over de workshops.
Jammer genoeg was die avond snel voorbij.
Woensdag mochten we in onze pyjama komen eerst hadden we een knutsel les.
Toen gingen we de film Juffrouw Pots kijken het was super gezellig. Mijn zusje was erbij ze is drie, echt super cute. We kregen ook nog popcorn en een chocolaatje toen zat het feest er wel op.
Tot slot het was super leuk!


Lustrum op de mortel.

Door: Flore van sluisveld, groep 6

Maandag t/m woensdag was het groot feest…
Maandag begon het met een optreden en er waren schilderijen weg, dus moesten de kinderen de dader gaan vinden. We gingen vossenjacht doen om de dader te vinden… en de dader was meneer Martijn. Maar de schilderijen waren weggegooid door meneer Martin omdat het een rommel was dus moesten we een idee bedenken…
We hadden het idee om dinsdag workshops te gaan doen en ik had kleien en instrumenten maken dat was super leuk. Na de grote pauze kwam er een ijskar en kregen we een ijsje. Dat was heel erg lekker! En toen gingen we nog als laatste spelletjes doen.
Woensdag hadden we een pyjamadag. We hadden als eerste een creatieve opdracht. Na de kleine pauze hebben we in de aula een film. We kregen popcorn en we hadden de film Jufrouw pots gekeken. Super leuk. Dat was de lustrum week.


Lustrumfeest op de mortel want onze school bestaat al 5 jaar

Door: Vienna van den Dries, groep 5

Maandag t/m woensdag was het lustrumfeest op de mortel. Want de mortel bestaat al 5 jaar.
Er waren allemaal workshops door heel de school waar je uit mocht kiezen.
Je had bijvoorbeeld fotografie, kleien, rappen en instrumenten maken. En bij kleien moest je eerst een vorm maken met aluminiumfolie en die moest je bedekken met klei. Het was heel leuk.
Dinsdag avond kon je naar alle kunstwerken komen kijken je opa of oma je papa en mama. Je kon optredens komen kijken van je rap of toneel.
Woensdag ochtend was er een film te kijken in de aula met heel de school. Namelijk juffrouw pots.
Maandag hadden we als eerst een toneel toen waren de schilderijen verdwenen. Daarna gingen we op vossenjacht om sporen te vinden. Uiteindelijk was het de directeur van de school meneer Martijn. En we mochten nog een wafel met slagroom met spikkels eten. En ik hoop dat we de volgende 5 jaar weer zo een fijn lustrumfeest hebben.

Letterlol voor peuters in de bieb

Rom bom bom, de voorleestrom.

Boek boek boek,
ben jij op zoek naar mij?

Kom maar gauw,
want ik ben net op zoek naar jou.

Met dit liedje start Janine Vriens van Jeugdtheater Van Niks & Van Alles afgelopen woensdagmorgen het voorleesuurtje voor peuters in de bieb. Met aandacht volgen de kleintjes en hun meegekomen moeders/oma’s het verhaal “Vos gaat een stukje rijden” van schrijfster Susanne Strasser. (Het boek is geselecteerd voor de Prentenboek Top 10).

In het prentenboek gaat Vos op pad met zijn rode loopauto, door kuilen, over stenen- wobbel, bobbel, nog een hobbel- en door plassen- spitter, spater, spetter-, omhoog en omlaag. Vos heeft het zo naar zijn zin, dat hij helemaal niet merkt dat eerst Muis, dan ook Mol en uiteindelijk een hele stoet dieren met hem meereist door achter op zijn staart te springen. Hij heeft het pas door wanneer er ook een meisje achterop springt. Wat gebeurt er nu?

Tip-tap, tip-tap doen de voeten van Vos en de peuters stappen mee. Ze nemen met Vos de bochten linksaf en rechtsaf, en duwen met hun handjes in de lucht de loopauto mee de heuvel op. “Rije, rije, rije in een wagentje…”, de kinderen zingen gezellig mee.

Als het boek uit is, blijken de meegereisde dieren verstopt te zitten in de voorleestrommel van Janine. Eén voor één worden de peuters uitgenodigd om de dieren op de staart van Vos te plakken en de auto met Vos, en alle andere dieren, rond te laten rijden. Enkele kleintjes regelen met stopbordjes de reis van Vos door de bibliotheek, en peutertjes met fietsbellen in de hand reizen mee. Het wordt een heel gezellig, interactief uurtje, waarin iedereen geniet.

Iedere maand houdt de bibliotheek een voorlees(half)uurtje voor peuters. Het volgende uurtje staat gepland op 2 juli. Op de website van Bibliotheek Midden-Brabant is het volledige schema te vinden.

Voorgelezen worden is heel goed voor de taalontwikkeling van kleine kinderen en als het verhaal met zoveel plezier gebracht wordt, is het ook nog eens een feestje!

Tekst en foto: Nelleke Sträter, de Wegwijzer

Joop maakte een prachtig plaatje van ‘De Leemkuilen’

Wie door de Heusdensebaan naar Rijksweg N65 rijdt, ziet links en rechts van deze baan prachtige en grote waterplassen liggen. Aan de ‘Udenhoutse kant’ zijn die plassen met name ontstaan door de activiteiten van de steenfabrieken, die hier leem wonnen voor de productie van stenen.
Aan de ‘Biezenmortelse kant’ van de weg is één grote plas te bewonderen, die deels een andere ontstaansgeschiedenis heeft. Op deze plaats bevond zich al decennialang een kleine put als gevolg van leemwinning. Maar de plas heeft toch vooral een meer recente geschiedenis.
In de tweede helft van de jaren zeventig van de vorige eeuw kreeg de kleine leemput een nieuwe ontwikkeling. Hierbij speelde het bedrijf van Joop van Boxtel een zeer belangrijke rol. Joop is in 1940 in Vught geboren en op 18-jarige leeftijd in dienst gekomen bij zijn vader Jos, die in 1935 was begonnen met een bedrijfje voor het leveren van ‘ophoogzand’. Daarvoor had Jos toen één vrachtwagentje!
Het bedrijf was aanvankelijk vooral actief in zandleveranties en grondverzet. Na de oorlog (wederopbouw) kwam daar steeds meer wegenbouw bij. Het bedrijf groeide inmiddels dusdanig, zowel qua materieel als qua personeel, dat de locatie in Vught te klein werd. Daarom werd in de tweede helft van de zestiger jaren verhuisd naar een grotere locatie aan de Torenstraat in Helvoirt.

In 1969 overleed Jos na een lang ziekbed en werd Joop (toen nog geen 30) de nieuwe eigenaar. Het was hem al regelmatig opgevallen dat er een flinke berg wit zand bij de leemput lag aan de noord-oostkant van de Heusdensebaan. Er zou in die buurt dus waarschijnlijk nog wel meer wit zand in de grond zitten. En dat witte zand was hard nodig voor de bouw van woningen en wegen, waaraan Nederland in die tijd grote behoefte had.
Joop probeerde het gebied te verwerven en moest daarvoor onderhandelen met tientallen eigenaren; overwegend boeren. Met velen van hen had hij al een goede band, omdat het bedrijf regelmatig werd ingeschakeld bij grondwerk, waarbij wit zand werd verplaatst en vervangen door vruchtbare zwarte grond. Maar voor het gebied ten noord-oosten van de Heusdensebaan was dat een twijfelachtige optie; het terrein lag te laag en was daardoor voor de landbouw eigenlijk te nat.
Toen Joop de eerste percelen had aangekocht, kreeg hij het toch wel wat benauwd. Grondboringen leverden wel wit zand op, maar dat was bijna steeds behoorlijk vermengd met erg veel leem, moer en veen. Er werd duur geïnvesteerd in een zandzuiger en die bood gelukkig uitkomst. De grondsoorten konden nu goed worden gescheiden en zo werd het ‘avontuur met de leemkuilen aan de Heusdensebaan’ tóch een succes. 
Uiteindelijk heeft Joop het hele gebied gekocht; af en toe na eindeloze besprekingen met sommige eigenaren, die voor hun perceel een hogere prijs wilden. Daar is Joop nooit in mee gegaan en uiteindelijk heeft iedereen voor dezelfde prijs verkocht. Joop kon een heel mooie hoeveelheid wit zand uit zijn eigendom halen en verkocht de percelen steeds voor een bescheiden bedrag door aan “Brabants Landschap”. Joop was daarna ook zeer prominent betrokken bij de ontwikkeling van het natuurlandschap dat vervolgens tot stand is gekomen in en rond ‘De Leemkuilen’. Er is nu een prachtige plas van ongeveer 22 ha. te bewonderen met een rijke diversiteit aan flora en fauna. In en aan de plas zijn twee eilanden en verschillende schiereilanden. Ook is er o.a. een wandelpad en een vogelkijkhut. Alles tezamen heeft de transformatie van dit gebied zo’n 15 jaar geduurd; tot het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw.
De heer Joop van Boxtel, inmiddels 85 jaar, heeft zijn bedrijf al een aantal jaren geleden verkocht. Maar nog altijd komt hij met enige regelmaat in dit gebied, dat vooral door zijn toedoen, zo mooi is geworden: De Leemkuilen.

Tekst: Jan de Kort, De Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, De Wegwijzer

Leerlingen De Wichelroede herdenken

Er zijn in ieders leven mijlpalen die belangrijk zijn. Een daarvan is de overgang van de basisschool naar het voortgezet onderwijs. In groep 8 heb je de eindtoets, de treinreis, de musical en op De Wichelroede de herdenking van de gefusilleerde verzetsstrijders in de Loonse en Drunense Duinen. Dat gebeurde op 26 mei 1944. Hun lichamen zijn nooit teruggevonden.
Jan Schoenmakers uit Tilburg, die vond dat deze helden nooit vergeten mochten worden, nam samen met Marie-Colette van Spaendonck het initiatief voor de oprichting van een gedenkteken. Het monument kwam er, maar Jan maakte zich nog wel zorgen. “Wat als wij er niet meer zijn?”
Basisschool De Wichelroede heeft inmiddels het monument geadopteerd en daarmee is: “het nooit vergeten” verzekerd van een jaarlijkse herdenking door groep 8. Angeliek Vermeer bereidt dit samen met de leerlingen nauwgezet voor.

Voorbereiding
Op de jaarlijkse duinendag in september wordt met groep 8 al een bezoek gebracht aan het monument, zodat de kinderen weten waar het is.
In de klas wordt uitgebreid aandacht besteed aan de verzetshelden, wat ze gedaan hebben en wat het verzet voor Nederland betekend heeft.
Er wordt een speciaal lespakket gevolgd, uitgegeven door het Nationaal Comité 4 en 5 mei.
Kinderen gaan ook naar Nationaal Monument Kamp Vught en er wordt in de klas tijdens de geschiedenislessen veel aandacht besteed aan de oorlog.
De taken worden verdeeld: wie zorgt voor de rozen, wie maakt de toef, wie bedenkt de speech? Het Wilhelmus wordt geoefend. Er wordt een uitnodiging gemaakt voor de nabestaanden en genodigden. Op het plein leren de kinderen hoe ze moeten lopen en hoe de ceremonie verloopt, zodat iedereen zijn plaats weet. Jasmijn Swaans oefent de taptoe op saxofoon en Daphne van Helderen speelt op haar klarinet. Soms komen nabestaanden hun verhaal doen.
Naast de leerlingen zijn er ook belangstellenden uit het dorp en anderen die deze specifieke herdenking willen bijwonen. Dit jaar zou ook de burgemeester van Tilburg aansluiten.
Na afloop krijgen alle leerlingen een speldje als herinnering aan deze bijzondere gebeurtenis. In deze tijd, waarbij oorlog via krant en Jeugdjournaal ook deel uitmaakt van het leven van groep 8-ters, is deze dag een bijzondere activiteit.
Na de herdenking komen er soms ook nog nabestaanden naar de herdenkingsmuur op school kijken. Een nabestaande is zelfs persoonlijk de groep komen bedanken in de klas.

Indrukwekkend en respectvol
Op het monument staat de regel: “Stil is het geworden in de duinen.” Dat klopt. Maar dat betekent niet dat deze helden vergeten zijn. Ieder jaar opnieuw komen ze weer een beetje tot leven door de leerlingen van De Wichelroede. Ook dit jaar kunnen we dankzij hen weer terugkijken op een indrukwekkende en respectvolle herdenking van 14 mensen die hun leven gaven voor de vrijheid van Nederland.

Tekst: Nel van Iersel, De Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, De Wegwijzer