Het ‘t TrefpunT op zondag

/0 Reacties/in /door

Als je op facebook ‘t TrefpunT op zoekt lees je het volgende: Heb je geen zin om zondagmiddag thuis te zitten maar wil je gezellig onder de mensen zijn? Kom gezellig naar ‘t TrefpunT Alle senioren uit Udenhout en Biezenmortel zijn van harte welkom. Loop gerust eens binnen.

Elke twee weken is ‘t TrefpunT open van 14.00-17.00 uur. Het initiatief is genomen door Contact 50 en SWOU (Stichting Welzijn Ouderen Udenhout). Het is geheel vrijblijvend. Je hoeft geen lid te zijn, niet over bijzondere vaardigheden te beschikken, niet op afgesproken tijden aanwezig zijn. Het doel is: mensen ontmoeten zonder dat je daar veel moeite voor hoeft te doen. Een kopje koffie of thee is voorlopig gratis. Rabo Support neemt deze kosten voor zijn rekening. Je kunt er biljarten, kaarten, breien, rikken, spelletjes doen, nieuwtjes uitwisselen enz. Het streven van het bestuur is: uitgroeien tot een spontane plek, een soort dorpscafé zonder sterke drank. Je kunt er ook binnen lopen na het wandelen of fietsen. Een wisselende groep mensen, met een redelijk vaste kern geniet al van de mogelijkheden. Er komen vrouwen, mannen, echtparen dus voor ieder wat wils. Wil van Gestel, samen met zijn gastdames, is elke keer aanwezig om u te voorzien van een natje en een droogje en eventuele vragen te beantwoorden.
Hopelijk kan het uitgroeien tot een leuke mogelijkheid voor de zondagmiddag. Goed initiatief van de betrokken organisaties. Echt een aanvulling op alle activiteiten van ’t TrefpunT’.

Tekst: Nel van Iersel, De Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, De Wegwijzer

Arjan Robben 43ste Udenhoutse Broeder

/0 Reacties/in /door

Op zondag 16 februari 2025 heeft het Genootschap Udenhoutse Broeder zijn 43ste lid verwelkomd: de Udenhouter Arjan Robben. De ceremonie vond plaats op historische grond, namelijk in de kapel van Vincentius, waar in 1982 ook de allereerste broeder werd ingewijd.
Sinds de oprichting neemt het Genootschap jaarlijks een nieuw lid op, iemand die zich als vrijwilliger op bijzondere wijze heeft ingezet voor Udenhout en/of Biezenmortel. Dit jaar was de eer aan Arjan Robben, wiens indrukwekkende lijst van verdiensten door abt Wim van Kempen aan een grote groep belangstellenden werd gepresenteerd.

Arjan heeft zich jarenlang vrijwillig ingezet
als grafisch vormgever voor diverse
lokale maatschappelijke activiteiten en organisaties. Daarnaast was hij vele jaren actief voor onder andere de scouting, de avondvierdaagse, de buurtvereniging en de carnavalsvereniging.

De abt benadrukte dat Arjan een inspirerend voorbeeld is voor de jeugd, aan wie hij heeft laten zien hoe waardevol vrijwilligerswerk is voor een gemeenschap.

Naast zijn vrijwilligerswerk trok ook Arjans bijzondere hobby de aandacht: bierbrouwen. Hoewel dit niet op het lijstje maatschappelijke activiteiten van de abt voorkwam, kunnen we ons voorstellen dat dit een vaardigheid is, die zijn medebroeders op waarde weten te schatten – wellicht een extra pluspunt op zijn cv!

De Wegwijzer feliciteert Arjan Robben van harte met zijn toetreding tot het Genootschap Udenhoutse Broeder. Zijn jarenlange inzet en betrokkenheid worden enorm gewaardeerd en dienen als inspiratie voor velen.

Tekst en foto’s: Henny Schilders,
De Wegwijzer

22 Jaar Boerenbruiloft

/0 Reacties/in /door

De kop boven dit artikel klopt niet helemaal, want vóór 2003 was er al een Boerenbruiloft, die georganiseerd werd door Buurtvereniging Berkelseweg. Vanaf 2003 namen enkele leden van het voormalige karnavalsorkest ‘De Kliekskes’ deze traditie over. Het eerste comité, dat toen op initiatief van SKU ontstond, werd geformeerd door Jacqueline en Frie van Eijck, Wilma en Sjaak Leermakers en Astrid en Ad Verhoeven.

In 2004 werd tijdens Karnaval de eerste ‘Boerenbruiloft nieuwe stijl’ gepresenteerd. Verbonden in de onecht werd toen het Haozenpotse bruidspaar Tineke Robertz en Johan van den Bersselaar.
Vanaf toen tot nu, in 2025, worden de bruiloftsgasten altijd zeer warm en gastvrij ontvangen door zowel ‘Hotel Wilshof’ als ‘Café ‘t Centrum’.
In de loop van de jaren namen er leden van het Comité Boerenbruiloft afscheid en deden anderen hun intrede in dit comité. Achtereenvolgend werd het Comité door ‘nieuw bloed’ bemensd; Corrie en Hans Snoeren, Dymph en Jan van den Bersselaar, Rian en Ronald van Strien, Daniëlle en Thomas Robben en Marga en Wim de Jong.
Er werden ook allerlei verbeteringen doorgevoerd, zoals logo, uitnodigingen, posters, bruidsboekjes enz.

En er gebeurde altijd veel ludieks met o.a. de prins, de dansmariekes, de pastoor en zijn misdienaar. Er waren zelfs bezwaarmakers en ook allerlei dieren hebben de huwelijksvoltrekking bijgewoond; witte duiven, schapen en een koe. Ooit was er ook een heuse klepperman aanwezig.

Bijzonder was de ‘vrijgezellige’ avond, die werd geïntroduceerd. Dan kon het a.s. onechte bruidspaar kennis maken met elkaar. Kennelijk beviel dat steeds goed, want er is nooit een bruid of bruidegom geweest, die de stap van de onecht toch niet durfde zetten.
In de loop der jaren heeft het Comité een heel archief aangelegd van foto’s, fotoboekjes, trouwboekjes, actes van onecht, dankbetuigingen, (bruids)kleding enz.

Een paar jaar geleden ging de oude pastoor met emeritaat en deed een nieuwe zieleherder zijn intrede.
Het comité bedankt iedere betrokkene voor zijn of haar bijdrage in al die jaren. Ook spreekt men de hoop uit dat in het (22e !!) jubileumjaar een geweldig Boerenbruiloftsfeest zal gaan plaatsvinden.

Dus Haozen en Haozinnen, op karnavalsmaandag zien we elkaar allemaal om 13.45 uur bij de Boerenbruiloft.

Tekst: Jan de Kort
Foto’s: Archief Comité Boerenbruiloft

Mooi paardensportweekend in Udenhout

/0 Reacties/in /door

Afgelopen weekend stond Udenhout in het teken van een indrukwekkende indoor Minimarathon, georganiseerd door Menvereniging De Posthoorn. In de prachtige rijhal van rijvereniging St. Lambertus streden zo’n 30 ruiters en 64 menteams vol enthousiasme om de overwinning.
Bijzonder was de deelname van zes jonge talenten onder de 14 jaar, die met hun vaardigheid en lef zelfs hun opa’s wisten te verslaan. Een ruiter die zaterdag ten val kwam, bleek gelukkig met slechts enkele kneuzingen te zijn vrijgekomen. Zo werd het in alle opzichten een geslaagd evenement, met sportieve prestaties en een geweldige sfeer!

Madelief Hoogedoorn speelt in landelijke musical

/0 Reacties/in /door

Madelief Hoogedoorn, 11 jaar en wonend in Udenhout, heeft voor zichzelf de toekomst al een beetje uitgedacht. Haar grote wens is om te spelen in een echte musical, en het liefst een grote productie met echte artiesten. Ze zit in groep 8 en wil graag de hoofdrol spelen in de eindmusical, “dat is ook optreden”, zegt ze.

Om in aanmerking te komen, moet je gecast worden. Dat heeft ze aangevraagd bij een professioneel castingbureau. Dapper, want je moet je dan echt laten zien en er is natuurlijk ook een kans dat je afgewezen wordt. Madelief is door de selectie gekomen voor de musical 40-45. Niet de minste productie, want Soy Kroon en Dorian Bindels spelen de hoofdrollen.
Het is een heftig verhaal over twee broers die in de oorlog tegenover elkaar komen te staan omdat ze heel verschillende ideeën hebben over wat goed en fout is.

Madelief heeft al wat ervaring. Ze speelt al in een musicalgroep bij Tikio in Tilburg, en ze volgt zang- en danslessen. Je moet er wel wat voor over hebben. Om de musical in te studeren, moet ze één keer per week naar Barneveld, meestal ’s avonds. Haar ouders gaan dan mee. Ze werken anderhalf uur. Madelief zit in een kindergroep, de wolven. Het groepje bestaat uit tien kinderen. Elk groepje heeft een begeleider die de kinderen helpt bij het oefenen, maar ook bij het verwerken van de zware inhoud van het verhaal. Madelief speelt een klein Joods meisje dat geconfronteerd wordt met het geweld van de oorlog. Ze komt ook in contact met de NSB, wat behoorlijk spannend is.
Over het verdere verhaal wil ze niet veel vertellen. “Waarschijnlijk mag dat niet.”

Madelief lijkt veel bijzondere zaken heel gewoon te vinden. Het immense theater dat speciaal voor deze musical is gebouwd, “hoort er gewoon bij”.
Ze vindt het oefenen geen probleem; het is vooral leuk. Op 13 februari is haar première.
Ze mag 24 keer per jaar optreden. “Anders is het kinderarbeid.” “Het leukste is dat je met passie alles kan uitvoeren en dat je misschien beroemd wordt. Het vervelendste bestaat niet, alles is leuk.”
“Ik verdien er ook geld mee. Dat spaar ik.” Behalve wat lekkere dingen kopen, heeft ze nog geen echte bestemming voor het geld.

Madelief is ook actrice. Ze heeft een figurantenrol in Flikken Maastricht. Ze heeft dus Angela Schijf en Victor Reinier ontmoet. Er worden veel verschillende scènes na elkaar opgenomen, en alles bij elkaar duurt het vier dagen. De sfeer en het oefenen zijn anders; je moet vaak wachten, en sommige scènes moeten wel tien keer opnieuw. “Ik heb een keer vier uur in bed gelegen.”
Op 7 februari start het nieuwe seizoen, en in de negende aflevering kun je Madelief bewonderen.

De Wegwijzer wenst Madelief heel veel succes en veel plezier met al haar talenten. Jij wordt vast een grote ster, want je hebt fantasie, doorzettingsvermogen en flair genoeg. Het was leuk je te ontmoeten.

Tekst: Nel van Iersel, De Wegwijzer
Foto’s: Fam. Hoogedoorn

Het Kwieke Haozenfist, nieuw carnavalsfestijn in d’n Haozenpot

/0 Reacties/in /door

D’n Haozenpot wil er zijn voor iedere dorpsgenoot met een bonzend carnavalshart, van jong tot oud. Dit jaar is er voor het eerst ook speciale aandacht voor de Kwieke Haozen in Udenhout. Kwiek ben je volgens Van Dale als je levendig bent, kras, energiek en opgewekt.

Dat laatste geldt voor veel 55+-ers. Ze staan volop in het leven en trekken met Carnaval nog graag een mooi pekske aan. Maar ze voelen er niet veel meer voor om in de drukte van ’t café tussen 25-jarigen te staan. Ook voelen ze zich niet aangetrokken tot carnaval in de Eikelaar.

Voor hen is er nu Het Kwieke Haozenfist. Een groep enthousiaste leden van d’n Haozenpot heeft, na overleg met Contact50 en Eva, een geweldig feest op touw gezet. Danique Schellekens, Cindy van Gestel, Vincent de Brake, Meta Trebbe en Conny van Gorp verzorgen samen een hele mooie carnavalsmiddag in Het Raadhuis op zaterdag 1 maart van 14.00-18.00 uur.

Een middag vol vrolijke muziek, een tonpraoter, dweilorkesten, lange tafels en volop gezelligheid! Uiteraard is er ruimte voor polonaise in de zaal! De carnavalsvierders worden verwend met een kopje koffie met de door Willy’s Worstenbrood speciaal voor dit feest ontwikkelde ‘Haozensoes’ en een goede bitterbal van De Stoofpot! Om 16.30 uur kan er genoten worden van een heerlijk stamppottenbuffet, met dank aan ’t Kreitenhuys. Omdat het zo’n geweldig mooi initiatief is, sluit de Jeugdraad en de jonge Dansgarde in de middag aan.

Kaarten voor deze gezellige middag zijn voor 15 euro te koop bij DA Venmans, Fotogalerie Angelique en Kreit 57.
Maar wacht niet te lang, want:  op=op vol=vol weg=pech

Cindy van Gestel

Danique Schellekens en Vincent de Brake

Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer.

Carnavalswagen in de maak

/0 Reacties/in /door

Het is donker en niet precies te zien waar ik moet zijn bij carnavalsvereniging “Van wie bende gij er één”, bij Bas en Miriam van Hulten. Daar zijn ze hun wagen aan het bouwen. Een grote schuur met geluid en licht. Er stijgt net een damp op van het lassen, en dan zie ik een heel raamwerk dat de wagen moet worden.

Van idee naar uitvoering
Eerder die week heb ik Harrie van den Dungen gesproken, die me vertelde hoe het zo gekomen is en hoe het ieder jaar te werk gaat. Ze zijn met zo’n 21 leden. Harrie heeft vaak inspiratie en een idee, dat wordt in de groep besproken. Meteen na de zomer, in september, gaat het hele proces van start. Het begint namelijk met het afbreken van de oude wagen. Dan  bekijken ze wat ze voor de nieuwe wagen kunnen gebruiken en welke onderdelen ze kunnen verkopen. Hun wagen wordt gebouwd op het onderstel van een oude vrachtwagen. Dit jaar is deze omgebouwd van een oude dieselmotor naar hydraulische aandrijving. Ze starten met één avond per week. De frequentie neemt toe vanaf de kerstvakantie. In die periode wordt vaak ook een aantal dagen overdag gebouwd en na de kerst is het wekelijks wel drie à vier avonden, plus het weekend.
Als ik het nu zo zie, moeten ze nog hard werken, maar zoals ze zeggen: die druk is nodig en het komt altijd af.

Bij elkaar sprokkelen van materiaal
Het is voor de groep een sport om het materiaal zo goedkoop mogelijk bij elkaar te sprokkelen. In hun omgeving werken mensen daar ook aan mee door te vragen: “Is dat niets voor jullie carnavalswagen?” Het kost namelijk wel het nodige, vooral de verzekering (650 euro), die behoorlijk duur is. Ze leggen allemaal wat in en hopen op de eerste prijs, die dan weer besteed wordt aan de wagen van volgend jaar.

Samen iets bouwen
Ze vertellen dat het vooral om de gezelligheid en het sociale aspect gaat. Anderen hebben een team om te sporten of muziek te maken, zij hebben een team om samen iets te bouwen. Het leuke is dat iedereen doet waar hij of zij goed in is en plezier in heeft. De een is technischer, anderen vinden het plakken van papier-maché leuk, schilderen graag, of maken de pakken. Natuurlijk is er ook altijd koffie, en na afloop een pilsje. Kortom, de gezelligheid viert hoogtij en daar gaat het ook om.

En dan is het zover
De donderdagavond voor carnaval moet de wagen ongeveer klaar zijn, want dan wordt familie uitgenodigd om “de wagen te komen louwen”. Vrijdags neemt iedereen vrij om de laatste puntjes op de i te zetten en te starten met het carnaval. Zaterdags de optocht in Berkel-Enschot, zondags in Udenhout en dinsdagavond de lichtjesoptocht. Dan begint de hele cyclus opnieuw.


Tekst: Wilma de Jong, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer

Kegelen, een bijzondere sport

/0 Reacties/in /door

Jaren geleden had De Druiventros een kegelbaan die naast de gewone leden ook mensen met een verstandelijke beperking de gelegenheid bood om deze sport te beoefenen. Daar werd druk gebruik van gemaakt door G-leden uit de omgeving van Tilburg. Trouwe leden die iedere kegelavond weer present waren. Helaas sloot de kegelbaan en dat werd door alle leden heel erg gevonden. Ook de vrijwilligers die de leden assisteerden vonden het jammer dat deze manier van elkaar ontmoeten, een uitje te hebben verviel. Na rijp beraad werd besloten de baan te kopen en opnieuw te installeren op het terrein van landschapspark Assisië en zo was het kegelhome gered. Het is een professionele baan die ook gebruikt werd voor nationale kampioenschappen. Jan Teurlings was een van de voortrekkers van deze bijzondere aankoop. Het bijeenbrengen van 30.000 duizend euro heeft wel wat tijd en energie gekost.

De naam van deze G-Kegelclub, WIK: Willen Is Kunnen geeft precies weer waar de club voorstaat. Peter en Marcel Swaans hebben de leiding over dit bijzondere sportevenement. Iedere dinsdag- en woensdagavond zijn 12 vrijwilligers en 25 sporters actief. Een aantal vrijwilligers doet dit als jaren, was er ook al bij De Druiventros, sommigen zijn door mond op mondreclame bij deze club terecht gekomen. De leeftijden van alle deelnemers en vrijwilligers variëren van 30 tot 90 jaar. Als je een avond mee mag kijken word je gastvrij ontvangen. Voor een buitenstaander is het een beetje lastig om het geheel te overzien. Als je praat met de deelnemers en de leiding wordt het snel duidelijk. Iedereen kegelt op zijn/haar eigen niveau. Er zijn veel aanpassingen bedacht die je op een gewone baan die zult vinden. Een afrolbak waardoor mensen in een rolstoel ook kunnen deelnemen en een speciaal ontworpen “glijbaan” waar je maar heel weinig kracht voor nodig hebt om toch te kunnen scoren. Iedereen komt drie keer aan de beurt. De punten worden keurig door een vrijwilliger genoteerd. De lijstjes worden bewaard en op het eind van het seizoen wordt gekeken wie het beste presteerde met een echte beker als resultaat.  Daarnaast krijgen alle deelnemers een medaille en een kleine prijs. Trots word je daarvan. Een van de kegelaars liet zijn medaille ook zien. Er zijn heel veel “kegeltechnieken” te bewonderen. Zelf gooien op een gewone baan met de juiste houding en de juiste swing, een beetje lopen tot halverwege de baan en dan gooien, een deelnemer gooit achterstevoren tussen zijn benen door en scoort.  Niemand stoort zich aan de manier waarop de score wordt gehaald. Er wordt veel gebruik gemaakt van de afrolbakken. Naast het kegelen kunnen de deelnemers een consumptie kopen en gezellig met elkaar kletsen. Het is een heel geanimeerde avond. Voor sommigen is het het enige uitje van de week. De leden komen met taxibusjes, vrijwilligers of ouders. Het is een weldaad om te zien dat zoveel mensen plezier hebben in het samenzijn, elkaar ontmoeten, sporten waarbij het Willen is Kunnen het belangrijkste is. Petje af voor alle vrijwilligers die trouw hun tijd geven aan deze bijzondere groep mensen.


Tekst: Nel van Iersel
Fotografie: Henny Schilders

Heartsafe in Biezenmortel, al 15 jaar actief voor veiligheid

/0 Reacties/in /door

Trots vertellen Richard van Zon en Frans van Gestel, bestuursleden van Stichting Heartsafe Biezenmortel, hoe blij ze zijn met wat er in Biezenmortel in de afgelopen 15 jaar is neergezet.

120 vrijwilligers, die via cursussen en jaarlijks terugkerende herhalingslessen zijn geschoold om levens te redden van personen die een hartstilstand krijgen. De scholing bestaat uit het leren beademen, masseren, gebruik van de app Hartslag Nu, waarmee de vrijwilligers na een melding via 112 opgeroepen kunnen worden, en het gebruik van een AED-apparaat. Inmiddels staan er 14 AED-apparaten verspreid over het dorp en het buitengebied, die regelmatig  door de bestuursleden worden onderhouden. Trots zijn Frans en Richard ook dat er jaar na jaar veel stemmen van de Rabobank Grote Clubactie naar de stichting gaan, waaruit blijkt hoezeer de inwoners van Biezenmortel het werk van de vrijwilligers waarderen.

Waarom nu een artikel in de Wegwijzer?
Natuurlijk om even stil te staan bij het 15 jarig bestaan van Heartsafe Biezenmortel (om dit te vieren zijn in de afgelopen maanden beademingsmaskers, die gesponsord zijn door Coöperatie Biezenmortel, uitgedeeld onder de vrijwilligers). Maar zeker ook omdat de stichting een nieuwe impuls krijgt met de komst van een nieuwe instructeur Sem Spijkers, jonge inwoner van Biezenmortel met een vriendengroep bij voetbalclub VCB, die vanaf februari de cursussen en bijscholingen gaat leiden. Met Sem hoopt de stichting ook jongeren als vrijwilliger aan te trekken, want hoe meer vrijwilligers, hoe beter. “Door en voor elkaar werkt het beste in Biezenmortel” vertelt Frans. “Blijvende motivering is daarbij essentieel” vult Richard aan.

Maar ook aandacht voor de financiën maakt dat Frans en Richard contact gezocht hebben met de Wegwijzer. De Gemeente Tilburg staat garant voor de kosten van de cursussen en jaarlijkse herhalingslessen van Heartsafe. De stichting voert het onderhoud uit van de AED-apparaten en bekostigt het grootste deel van de 14 AEDs.  Daarnaast adviseert en ondersteunt de stichting lokale ondernemers, die zelf een AED in eigendom hebben of deze willen sponsoren. Een AED-apparaat gaat lang mee, maar iedere 4 jaar moet de accu vervangen worden en de pads, die nodig zijn voor applicatie bij het slachtoffer, zelfs elke 2,5 jaar. Dit zijn dure onderdelen van het AED apparaat. Bovendien zijn de 2 “poppen”, die gebruikt worden bij de cursussen, aan vervanging toe.

Vandaar dat het bestuur een sponsoractie gestart is “Ja, ik word vriend van Biezenmortel Heartsafe!” De inwoners van Biezenmortel vinden in deze Wegwijzer een inlegvelletje, waarin zij opgeroepen worden om een steentje bij te dragen aan de veiligheid van alle inwoners van Biezenmortel. Jong en oud kan getroffen worden door een hartstilstand en op dat moment is de enige redding de nabijheid van een vrijwilliger van Heartsafe. Voor meer info kunt u de website raadplegen www.biezenmortelheartsafe.nl

De Wegwijzer feliciteert Stichting Heartsafe Biezenmortel met hun 15 jarig bestaan en wenst ze alle succes bij hun mooie, zinvolle werk.


Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer.
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer.

Lachsalvo’s bij Tonnepraot

/0 Reacties/in /door

In aanloop naar carnaval in D’n Haozenpot… 

Het was weer erg vol op zaterdagavond 25 februari bij ‘t Centrum. En vooral: het was erg gezellig met veel humor, grappen en grollen.
“Wat is het toch heerlijk om een avondje pretentieloos, bevrijdend, gul te lachen”. Met dank aan de zes tonnepraoters, de organisatoren van “De Zaandhaozen”, de prins en zijn gevolg, de sponsoren èn de gastvrijheid van ‘t Centrum.
Om 20.15 uur betrad toverheks Toke (Christel v.d. Dungen) als eerste de ton. Ze vertelde dat ze was getrakteerd op een 7-gangendiner; een 6-pack Heineken en een buil friet. Ze had ook haar trouwring aan de verkeerde vinger, “maar”, aldus Toke, “ik ben ook met de verkeerde getrouwd”. Hoe dat zo? “Nou”, aldus Toke, “hij rijdt meestal achteruit de Mac Drive in en weet je wie er dan af moet rekenen?”

Fred, de tweede tonpraoter van dienst (Ludo van Vliet), bleek een bejaarde stripper te zijn. Zijn act werd steeds moeilijker, zei hij, “maar gelukkig mag ik m’n leesbril op houden”. Hij had in zijn carrière ook een aantal ontdekkingen gedaan, bijvoorbeeld dat mannen met een snor meer vreemd gaan dan vrouwen… met een snor. Verder gaf hij ook een intiem inkijkje in zijn huwelijk. “Mijn vrouw is in de kroeg bevallen”, onthulde hij, “want ze wilde per sé dat ik er bij was”.

Andy Marcelissen ontlokte misschien wel de meeste lachsalvo’s bij het publiek. Met prachtige droge humor en uitstekende woordspelingen zette hij zijn creatie Dick de Cock (met “ck”) neer. Dick was rechercheur, maar dat woord was toch wel erg moeilijk; “dus zeg maar “agent”.
Dick had ook in Engeland gewerkt en hij vond het vreemd dat men daar nogal geshockeerd reageerde als hij zich voorstelde. Op weg naar Udenhout had hij allerlei verkeersdeelnemers verbaliseerd omdat hun lichten niet branden. Zelfs had hij onderweg een politiewagen gezien, waarvan de lichten ook niet branden, maar de rest van de wagen gelukkig wel…

Jan Schellekens wilde zich profileren als ‘de moderne mens’. Hij snapte de moderne tijd helemaal. Zo wist hij al dat GSM ‘Gin Snoerke Mir’ betekent en dat je een elektrische auto het beste met diarree kunt vergelijken; “Haal ik het wel of haal ik het niet?” Jan vroeg zich ook af of het “apestaartje” moest zijn of “apenstaartje”?
De zaal ging er eens extra goed voor zitten, toen onze Udenhoutse coryfee Fons van der Lee de ton betrad. Dat had nog heel wat voeten in de aarde, want Fons werd eerst prinselijk onderscheiden door prins Pieter. Hoewel Fons daar best blij mee was, liet hij toch doorschemeren gehoopt te hebben op een oranje orde, ingeleid met het zinnetje “Het heeft de koning behaagt…”.

Fons vertelde penisverlenging te hebben overwogen, hoewel hij daar maar een heel klein bietje van af wist. “Dat kost ook nogal wat”, vertrouwde Fons ons toe, “en ‘t is ook niet doorgegaan, want mijn vrouw had liever een nieuwe keuken”.
Met zijn schoonmoeder bleek Fons het niet te hebben getroffen. “Wat kan dat mens maauwen; de kat van de buren is er jaloers op”.

De laatste tonpraoter was Frans Bevers, die een boeren Bed & Breakfast bleek uit te baten. Hij klaagde er over dat hij thuis niet veel te vertellen had. Hij dacht dat dat overigens ook niet zo bijzonder was. “Is er hier een man die thuis wel wat in de melk te brokken heeft”, vroeg hij de zaal. Toen er iemand “Ikke” riep, reageerde Frans: “Dan ben jij vrijgezel”.
Frans deelde ook mee dat zijn vrouw paranormaal begaafd was. “Ze kan op zo’n 5 à 10 meter afstand het bloed onder je nagels vandaan halen”.
Hij liet ons ook in de fijne keuken van zo’n B&B kijken. Zo had hij veganistische klanten. Toen Frans zag dat ze toch vlees aten, was hun reactie: “Maar we zijn nu met vakantie”.
Rond middernacht kwam er een eind aan een prima avond Tonnepraot, maar de gezelligheid bij ‘t Centrum en de Zaandhaozen ging nog veel langer door.

 

 

 

 

 

Tekst: Jan de Kort, De Wegwijzer
Foto’s: Angelique de Graay, De Wegwijzer