Berichten

Een veilige Kerst, maar ver van huis

Al negen maanden wonen Nataliia, haar dochter Valeria en kleindochter Kira bij Adri van Gils in Biezenmortel, gevlucht voor de oorlog in Oekraïne. De ouders van Nataliia hebben onderdak gevonden bij de buren van Adri. We maakten kennis met hen, vlak na aankomst in Nederland. Hoe gaat het nu met hen? Hoe bereiden zij zich voor op de feestdagen? Ver van Alexei, de echtgenoot van Valeria en vader van Kira, en ver weg van familie en vrienden? Valeria vertelt dat veel vluchtelingen uit Oekraïne terug willen naar hun land, zo ook de ouders van Nataliia. Valeria en Nataliia moeten hen elke dag opnieuw ervan overtuigen dat dat niet haalbaar is door het nieuwe probleem in Oekraïne: de uitval van elektriciteit door Russische bombardementen en daarmee de uitval van verwarming, verlichti ng, en de mogelijkheid om te koken. De winter in Oekraïne is koud (-20 graden) met veel sneeuw. Er is gebrek aan water en voedsel.
De familie is erg dankbaar voor de hulp van lieve mensen in Biezenmortel. Kira heeft het naar haar zin op de Franciscusschool, waar meer speels lesgegeven wordt dan in Oekraine.  Ze begrijpt al veel van de Nederlandse taal en heeft al veel vriendinnetjes. Valeria geeft aan dat haar enige reden om in Nederland te blijven de veiligheid en het geluk van dochter Kira is. Zodra het kan wil zij terug naar haar man in Oekraïne. Daarom heeft Kira twee keer per week online les van een Oekraïense lerares. Blij is de familie dat Alexei nu veilig is. Valeria vertelt een verhaal hoe hij terug ging naar Charkov om extra kleding en persoonlijke spullen naar zijn gezin in Nederland te kunnen sturen. Terwijl Valeria haar man via de telefoon aanwijzingen gaf wat hij uit hun appartement
mee moest nemen, hoorde ze plotseling explosies. In plaats van spullen uit te zoeken nam haar man spullen mee, die voor het grijpen lagen, om zichzelf niet verder in gevaar te brengen. Door deze ervaringen is thuis ver weg in Biezenmortel, maar is de oorlog altijd dichtbij. Zoals gezegd is Alexei nu veilig, hij werkt als douanebeambte aan de grens met Moldavië en Roemenië en hoeft daarom niet het leger in. Iedere dag is er contact via whats app.
Toch zijn er ook praktische zorgen. Omdat ze een meer personen huishouden vormen moet Adri meer algemene kosten betalen (afvalstofheffing, rioolbelasting, waterschapslasten). Om nog maar niet te spreken over de toename aan energiekosten. Nataliia wil graag aan het werk (in Oekraïne is ze universitair opgeleid als juriste en sociaal werkster), maar de taalbarrière verhindert dat. Ze heeft 16 taallessen gehad, maar die zijn gestopt omdat het budget op was. Nu gaat ze samen met Kira nog een keer per week naar taalles in de Schans en studeert ze thuis. De praktische zorgen belasten allen, volgens Adri.  Maar ze blijven positief. Valeria en Kira vertellen enthousiast over de Sinterklaasviering in Biezenmortel en vol trots laten ze de mooi opgetuigde kerstboom in de woonkamer zien. In Oekraïne wordt het feest van Sint Nicolai gevierd op 19 december met snoepgoed en kleine kadootjes. Kerstmis wordt met familie gevierd met lekker veel eten en drinken, zoals bij ons. In West Oekraïne is dat volgens de katholieke traditie op 25 december, in Oost Oekraïne op 6-7 januari volgens de Orthodoxe kalender. Nataliia laat me een filmpje zien van Kerst vorig jaar in Charkov. De miljoenen stad is versierd met prachtige, grote, verlichte objecten en de familie is prachtig gekleed, Kira zelfs in traditionele klederdracht. Nieuwjaar wordt normaal gesproken groots gevierd met een nachtelijk feest met familie en vrienden. Valeria vertelt dat In hun woonplaats Charkov dit jaar de jaarwisseling gevierd wordt in de metro, omdat daar iedereen veilig is voor bombardementen.
Hoe fijn zou het zijn wanneer het nieuwe jaar snel vrede brengt in Oekraïne en familie en vrienden weer met elkaar herenigd kunnen worden. Dat wenst de Wegwijzer de familie in Biezenmortel van harte toe.

Een compliment is er voor de mensen als Adri en zijn buren, die vluchtelingen uit Oekraïne nu al vele maanden opvangen. Het weekblad Elsevier kiest ieder jaar de Nederlander van het Jaar, de
Nederlander die het meest indruk gemaakt heeft . Dit jaar op 7 december heeft Elsevier niet gekozen voor genomineerden Johan Remkes, Max Verstappen of Caroline van der Plas, maar gekozen voor een groep Nederlanders, en wel de personen die ontheemden uit Oekraïne hebben opgevangen en nog opvangen. Onbaatzuchtig hebben zij hun huis en hun hart opengesteld. Deze gastgezinnen verdienen het om een keer goed in het zonnetje gezet te worden, aldus Elsevier.

Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer

Oekraïnse familie krijgt een warm welkom in Biezenmortel

Als we aankomen bij het huis van Ad van Gils in Biezenmortel, komt Valeria ons tegemoet. Wij krijgen een warm welkom van haar. Net zo warm als ze dat zelf heeft ervaren, toen ze een maand geleden met haar moeder Nataliia en dochtertje Kira uit Oekraïne vluchtte en in Biezenmortel een veilige haven vond. Ze vertrok zonder haar man, die misschien nog opgeroepen wordt om het land te verdedigen, en haar grootouders, die zich te oud voelden om te vluchten. Zij bleven achter in hun woonplaats Charkov, de tweede stad van Oekraïne, bijna twee keer zo groot als Amsterdam.

Hoe kom je van Charkov in Biezenmortel terecht? Het verhaal erachter is de liefde tussen Nataliia en Ad. Toen de veiligheid van Nataliia en haar gezin in gevaar kwam, aarzelde Ad geen moment om ervoor te zorgen dat ze een veilig heenkomen kregen. Intussen is de situatie in het Oosten van Oekraïne in rap tempo verslechterd. Charkov wordt met de dag onveiliger. Op aandringen van dochter en kleindochter, hebben ook de grootouders van Valeria hun stad en land verlaten en na een lange treinreis vonden ook zij een veilige verblijfplaats in Biezenmortel. Omdat het huis van Adri niet groot genoeg is voor zoveel logees, slapen de grootouders bij buren om de hoek, maar overdag zijn de vier generaties bij elkaar. Ze zijn blij dat ze veilig zijn en zijn dankbaar voor het warme onthaal van Adri en diverse inwoners van Biezenmortel. Kira gaat al sinds de tweede week naar groep 3 van de Franciscusschool en vindt het daar fijn. Ze heeft al veel Nederlandse woorden geleerd en oefent samen met haar moeder. Een mevrouw uit Oekraïne, die al 20 jaar in Biezenmortel woont, heeft meegeholpen met de introductie van Kira op school. Er zijn ook contacten met andere Oekraïense vluchtelingen, die verblijven in huize Emmaus, en met vluchtelingen in Den Bosch. Sinds kort staan Nataliia, Valeria en Kira ingeschreven bij de gemeente Tilburg, voor de grootouders lijkt deze procedure sneller te gaan verlopen.

De oorlog blijft het leven van alledag bepalen, iedere dag is er contact met de echtgenoot van Valeria en met familie en vrienden in Oekraïne. Valeria vertelt dat Charkov een brandhaard van geweld is, maar dat de saamhorigheid onder de bewoners groot is. Vrijwilligers brengen voedsel rond, buurtgenoten helpen elkaar. Zodra het weer veilig is in Charkov wil Valeria met haar dochtertje terug naar huis, maar hoe lang zal de oorlog nog duren? En hoe zullen ze hun stad dan aantreffen?

Het is niet voor te stellen hoe het moet zijn om te moeten vluchten voor je veiligheid, en huis en haard, familie en vrienden in grote onzekerheid achter te moeten laten. Gelukkig heeft de familie een plek gevonden in Biezenmortel, waar ze samen in veiligheid kunnen hopen op een snelle afloop van deze gruwelijke oorlog. Fotograaf Henny en ik zijn onder de indruk van het incasseringsvermogen en de veerkracht van deze mensen en de warmte waarmee ze in Biezenmortel zijn ontvangen.

 

Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer

Actie voor Oekraïne levert enorm bedrag op

Dat de oorlog in Oekraïne ook bij kinderen leeft blijkt uit het initiatief van Thije, Linthe, Sayfeddine, Lieve, Olaf, Inaya, Jani, Jasmijn, Lisa, Sofie, Daan en Jens, de leerlingenraad van Basisschool de Wichelroede.
Zij startten twee weken geleden een inzamelingsactie met de leerlingen van groep 3 tot en met groep 8. Op allerlei manieren werd geld verdiend: door lege flessen op te halen, cupcakes,  appelflappen en wafels te bakken, auto’s te wassen, armbandjes en kaarten te maken, te tuinieren (heitje voor een karweitje) en nog meer creatieve acties. Er werd een voetbaltoernooi op het schoolplein georganiseerd, gesponsord door de Plus, en leerlingen konden voor een klein bedrag penalty schieten met een voetballer van SvSSS in de goal. Afgelopen donderdag werden de twee actieweken afgesloten met een bijeenkomst op het schoolplein waar het nationale lied: “Wij staan hier sterk” (Kinderen uit Nederland zingen voor kinderen uit Oekraïne) gezongen werd. De leerlingen konden aansluitend vertellen wat ze allemaal ondernomen hadden voor het goede doel, en hoeveel geld ze opgehaald dachten te hebben. Uiteindelijk werd met een “applaus voor jezelf” het prachtige eindbedrag van € 4250,79 bekend gemaakt. Dit bedrag zal overgemaakt worden op Giro 555.

Door directeur Henri werden de leerlingen uitgenodigd om in de komende weken uit te gaan rekenen wat er met dit prachtige bedrag gedaan kan worden voor de bevolking van Oekraïne. Tot slot werden de leerlingen voor hun inzet getrakteerd op een waterijsje, een welkome afsluiting. 

Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer
Foto’s: Pieter Michielsen, De Wegwijzer