Oekraïnse familie krijgt een warm welkom in Biezenmortel

Als we aankomen bij het huis van Ad van Gils in Biezenmortel, komt Valeria ons tegemoet. Wij krijgen een warm welkom van haar. Net zo warm als ze dat zelf heeft ervaren, toen ze een maand geleden met haar moeder Nataliia en dochtertje Kira uit Oekraïne vluchtte en in Biezenmortel een veilige haven vond. Ze vertrok zonder haar man, die misschien nog opgeroepen wordt om het land te verdedigen, en haar grootouders, die zich te oud voelden om te vluchten. Zij bleven achter in hun woonplaats Charkov, de tweede stad van Oekraïne, bijna twee keer zo groot als Amsterdam.

Hoe kom je van Charkov in Biezenmortel terecht? Het verhaal erachter is de liefde tussen Nataliia en Ad. Toen de veiligheid van Nataliia en haar gezin in gevaar kwam, aarzelde Ad geen moment om ervoor te zorgen dat ze een veilig heenkomen kregen. Intussen is de situatie in het Oosten van Oekraïne in rap tempo verslechterd. Charkov wordt met de dag onveiliger. Op aandringen van dochter en kleindochter, hebben ook de grootouders van Valeria hun stad en land verlaten en na een lange treinreis vonden ook zij een veilige verblijfplaats in Biezenmortel. Omdat het huis van Adri niet groot genoeg is voor zoveel logees, slapen de grootouders bij buren om de hoek, maar overdag zijn de vier generaties bij elkaar. Ze zijn blij dat ze veilig zijn en zijn dankbaar voor het warme onthaal van Adri en diverse inwoners van Biezenmortel. Kira gaat al sinds de tweede week naar groep 3 van de Franciscusschool en vindt het daar fijn. Ze heeft al veel Nederlandse woorden geleerd en oefent samen met haar moeder. Een mevrouw uit Oekraïne, die al 20 jaar in Biezenmortel woont, heeft meegeholpen met de introductie van Kira op school. Er zijn ook contacten met andere Oekraïense vluchtelingen, die verblijven in huize Emmaus, en met vluchtelingen in Den Bosch. Sinds kort staan Nataliia, Valeria en Kira ingeschreven bij de gemeente Tilburg, voor de grootouders lijkt deze procedure sneller te gaan verlopen.

De oorlog blijft het leven van alledag bepalen, iedere dag is er contact met de echtgenoot van Valeria en met familie en vrienden in Oekraïne. Valeria vertelt dat Charkov een brandhaard van geweld is, maar dat de saamhorigheid onder de bewoners groot is. Vrijwilligers brengen voedsel rond, buurtgenoten helpen elkaar. Zodra het weer veilig is in Charkov wil Valeria met haar dochtertje terug naar huis, maar hoe lang zal de oorlog nog duren? En hoe zullen ze hun stad dan aantreffen?

Het is niet voor te stellen hoe het moet zijn om te moeten vluchten voor je veiligheid, en huis en haard, familie en vrienden in grote onzekerheid achter te moeten laten. Gelukkig heeft de familie een plek gevonden in Biezenmortel, waar ze samen in veiligheid kunnen hopen op een snelle afloop van deze gruwelijke oorlog. Fotograaf Henny en ik zijn onder de indruk van het incasseringsvermogen en de veerkracht van deze mensen en de warmte waarmee ze in Biezenmortel zijn ontvangen.

Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer