Met dit idee stapte ik op zondagochtend de keuken binnen van de familie van Strijdhoven. Daar zaten Sander van Strijdhoven en Max van Gorp aan een kopje koffie. Mijn eerste vraag was uiteraard of de survivalrun over 18 kilometer, die deze twee heren vandaag als koppel zouden gaan lopen, zou gaan lukken met alleen een kopje koffie achter de kiezen. Max gaf aan zijn dagelijkse portie boterhammen met kaas al achter de kiezen te hebben. Sander zweert voor een sportieve uitdaging bij een bak Franse kwark. Toch dacht ik aan de grote van de ogen te zien dat de optimale voorbereiding de avond ervoor nog niet was begonnen. De heren waren naar de ‘Vliegende vrienden van Amstel’ geweest, waar ze wel alleen aan het water gezeten hebben… (We geven ze hier maar het voordeel van de twijfel!).

We vertrekken naar de Theaterplaats waar de start om 10.10 uur zal plaatsvinden. In totaal doen er dit weekend 1120 sportievelingen mee aan de 24e survivalrun van Udenhout. In 10 verschillende categorieën zal er gestreden worden voor een plaatsje op het erepodium, maar vooral om er voor te zorgen dat dat fel begeerde bandje aan het einde van de rit nog steeds om je pols zit!
Max en Sander gaan hun shirtje en bandje ophalen en informeren vlak voor de start nog even naar een paar nieuwe schoenen. Als ze goed hun best zouden doen zou het best eens kunnen zijn dat ze zichzelf na afloop een paar nieuwe survivalschoenen kado doen…

Het startschot klinkt en de heren beginnen direct aan de eerste hindernis. Dat ziet er gelijk al een stuk soepeler uit dan de manier waarop ik op mijn fiets stap om de heren te volgen. Ik blijk echter niet de enige te zijn op de fiets dus ik sluit aan bij het peloton fietsers die deze mannen de 18 kilometer gaan volgen. Omdat Sander en Max er nogal de gang in hebben zitten moeten we flink doorfietsen om ze niet bij de volgende hindernissen te missen.
Vol bewondering zien we ze over, onder en door de verschillende hindernissen heen glijden alsof het niets is. Ik kom bijna op het moment dat ik hardop ga zeggen dat het zo simpel lijkt dat ik volgend jaar ook mee ga doen, maar ik kan me nog net inhouden.

Als de heren het een keertje wat moeilijker hebben helpen ze elkaar even door de hindernis heen en zijn ze een moment later weer op weg naar de volgende… Op dat moment is al wel duidelijk dat de eerste plaats in de categorie ze bijna niet meer kan ontgaan. Zorgen dat ze het bandje behouden is het enige wat nog belangrijk is.
Als ze na 18 kilometer de Theaterplaats op komen lopen wacht alleen nog die ‘verschrikkelijke klootzak’ (zoals ik vele deelnemers deze hindernis hoorde noemen).
Voor onze getrainde atleten was ook deze hindernis geen probleem en zo wisten ze als eerste de bel bij de finish te luiden, waardoor ze even later het hoogste podium van het erepodium mochten beklimmen.

Koen Verbunt, die zaterdag ook meegelopen had en dus precies wist wat de heren allemaal hebben moeten doorstaan, wist de eerste plaats voor de heren uiteraard met een mooie ‘goude bokaal met witte rand’ te bekronen.

Naast Sander en Max hebben er deze twee dagen heel veel mensen aan de survivalrun deelgenomen waarvoor je alleen maar heel veel respect kan opbrengen. Mensen die misschien iets minder getraind zijn dan de twee heren die we vandaag gevolgd hebben. Voor al deze deelnemers, of je nu met of zonder bandje de finish gehaald hebt, van harte gefeliciteerd met jullie geweldige prestatie. Jullie mogen trots zijn op jezelf!

Volgend jaar gaan we weer op deze manier een koppel volgen. Zaterdagmiddag hebben twee dames zich al min of meer gemeld door op camera te zeggen dat ze volgend jaar (de 25e editie) ook mee gaan doen. Bregje van den Aker en Isabel Dirven, heel veel succes tijdens de trainingen het komende jaar en we zien jullie wel aan de start van de Survivalrun Udenhout in 2019!!!