De bijzondere hobby van Nel van Iersel
Letterhakken
Nel vertelt dat ze graag creatief bezig is. Voorheen boetseerde ze. Zo’n tien jaar geleden ging ze over op (steen)hakken. “Ik had moeite met het ruimtelijk inzicht en moest eerst doorkrijgen dat je met hakken een figuur krijgt door steen weg te hakken, niet door een figuur te vormen, zoals bij boetseren”.
Adriaan van Seelen uit Rijen was haar leermeester. Ze volgde bij hem ook cursusweken in Frankrijk. “Heel leuk om te doen”, volgens Nel. Haar tuin en huis worden gesierd met veel van haar beeldhouwwerken. Maar Nel kreeg steeds meer plezier in het “letterhakken”. Ze beitelt wijze spreuken in Belgisch hardsteen in allerlei vormen. Uit de visvijver in haar tuin rijst een op een obelisk lijkende steen op, met daarin haar lijfspreuk gehakt: “Geloof niet alles wat je denkt”. Boven op de steen zit een meditatief poppetje. “Mijn fantasie gaat nog wel eens met me aan de haal, vandaar deze lijfspreuk”, vertelt Nel lachend. Een recht vormige steen langs de vijver draagt de spreuk: Je kunt het leven niet verlengen, wel verdiepen. Een bronzen kikkertje bovenop de steen kijkt minzaam op deze spreuk neer. De spreuk “Iedere dag wordt de wereld weer opnieuw geboren” siert een mooie wereldbol in de tuin. En op een zonnewijzer staat de tekst: ”Achter elk moment ligt een zee van tijd”. Voor familie en vrienden heeft Nel naamplaatjes en huisnummers gehakt. En voor een vriendin, die haar kat verloren heeft, heeft ze een kat en profile gehakt in steen. Nel vertelt trots dat ze uitgenodigd werd één letter van een gedicht te hakken in een straatsteen van de Oude Gracht in Utrecht. Iedere zaterdag wordt er door een steenhouwer één letter gehakt. Zo groeit het eindeloze gedicht voor toekomstige generaties.
Nel laat mij en Henny, de fotograaf, zien hoe ze te werk gaat en geeft aan dat het letterhakken een precisiewerkje is. Na een ontwerp gemaakt te hebben gaat Nel rustig en ritmisch met hamer en beitel aan de slag. Er zijn twee mogelijkheden: de letters uit de steen hakken of erop hakken. Elke slag van de beitel moet je kunnen blijven zien. Een misslag blijft dus ook zichtbaar. De benodigde precisie en geduld maken het letterhakken meditatief, vertelt Nel. “Je bent in het moment, terwijl je bezig bent, en daarom is het zo fijn om te doen”.
De Wegwijzer wenst Nel nog heel veel plezier met haar bijzondere hobby.
Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer
Op de inrit van zijn vorige huis in de van Heeswijkstraat en nu in de Kreitenmolenstraat staan enkele exemplaren van de hobby van Marnix: oude auto’s en in het bijzonder Dafjes en NSU-tjes. Marnix vertelt hoe hij als vierjarige zijn vader gereedschap aangaf als die aan het sleutelen was aan zijn allereerste auto: een NSU Prinz 4. Misschien is toen bij hem de passie voor oude auto’s ontstaan. Zijn eerste twee auto’s die hij in 1989 kocht: een Daf en een NSU heeft hij nog steeds en die zijn als nieuw. Want dat is wat hij vooral doet: zorgen dat deze oude auto’s blijven rijden. Hij kent deze auto’s van binnen en van buiten en kan alles zelf: zowel motorisch en als plaatwerk. Inmiddels heeft hij er zo’n 25 rijden. Om te zorgen dat ze vooral ook rijden, leent hij ze langdurig uit. Marnix vertelt dat het niet alleen een hobby is, maar dat ze ook direct te maken hebben met zijn werk. Marnix is vakleerkracht autotechniek op het Vadacollege in Boxtel, een school voor leerlingen met gedragsproblematiek. De jongeren op deze school hebben meestal al veel meegemaakt in het leven, leren een vak niet uit boeken en hebben vaak een laag zelfbeeld en weinig zelfvertrouwen.
Wie achterom naar Jorna gaat komt onderweg al veel van haar hobby tegen: engelen. In de tuin diverse grote beelden van engelen met wijde vleugels, bij de achterdeur een stilleven van diverse engelen, al dan niet met fluit.