Sport zonder publiek
Een partijtje sjoelen. We doen het allemaal wel eens. Op een familiebijeenkomst, een buurtfeest, of op de camping. De een wat fanatieker dan de ander. Maar Miet en Chris Rokven uit Biezenmortel beoefenen het als sport en zijn er goed in.
Miet is afgelopen mei kampioen van Zuid Nederland geworden. De beste over het hele seizoen in de D klasse. Chris speelt in de C klasse. In 2018 waren Chris en Miet zelfs beiden kampioen in hun klasse en kwam Omroep Brabant op bezoek en zijn ze op tv geweest. In Corona tijd lag alles stil. “Erg genoeg” volgens Miet. “Ik moet die beker toch weer terug hebben” was haar idee, “en het is gelukt!” Het wedstrijd seizoen loopt van september tot mei. In die maanden zijn Miet en Chris (bijna) iedere zaterdagavond op pad om een wedstrijd te spelen. Van Beneden Leeuwen tot Kruisland (bij Roosendaal). Half juli gaan ze in training. Vanaf die tijd, totdat het seizoen afgelopen is, komt iedere avond “de plank op tafel” en wordt er een uur lang geoefend.
Hoe komt iemand er toe om als sport te gaan sjoelen? Miet heeft altijd al gesjoeld bij vereniging de Vrolijke Schuivers uit Bavel. Haar vaste sjoelavond was donderdag. Voor de viering van haar 70 ste verjaardag zocht Miet een verhuurbedrijf. Via een advertentie in de Wegwijzer kwam Miet bij het verhuurbedrijf van Chris terecht. Chris was geen onbekende. Miet en Chris waren vroeger buren. Chris, die 6 jaar jonger is dan Miet (“ik ben de toyboy van ons”) speelde met de broers van Miet. Ze kregen zo’n 14 jaar geleden verkering met elkaar. Dinsdagavond, donderdagavond en in het weekend was het “vrijersavond”. Op een donderdag vroeg Miet aan Chris om een keer met haar mee te gaan sjoelen. “Dat is toch niks voor mannen”, was de eerste reactie van Chris. “Dat doet enne vent toch nie”. Maar het beviel wel. “Ik was beter dan ik dacht”. Sinds die tijd hebben ze een gezamenlijke hobby.
De truc bij het sjoelen is om in elk vak evenveel stenen te schuiven. Dat levert de meeste punten op. In elk vak moeten toch wel minimaal 6 stenen terecht komen om een goede score te behalen. Degene met de meeste punten aan het eind van het seizoen mag zich kampioen noemen en kan promoveren naar een hogere klasse.
Miet kan komend seizoen in de C klasse gaan spelen, maar ze blijft in de D klasse. “Daar ken ik alle spelers. We hebben veel gezelligheid onder elkaar. Ons kent ons”. Chris en Miet vinden het jammer dat de sport nauwelijks jonge leden kent. De gemiddelde leeftijd van de spelers is 70-75 jaar. Waar er jaren geleden nog 200-300 spelers per avond waren, zijn dat er nu nog zo’n 40. Hoe dan ook, zij beleven er nog altijd veel plezier aan.
Wanneer er een volgende keer een sjoelbak bij ons thuis op tafel komt, zal ik zeker denken aan Miet en Chris, die er steengoed in zijn.
Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer
Janske loopt al vanaf de peuterspeelzaal rond in de Franciscusschool in Biezenmortel. “Leuk dat ik iedereen hier ken. In de combiklassen was ik meestal de oudste, maar wel de kleinste”. Het hoogtepunt van de afgelopen jaren vindt Janske het feest rondom het 100 jarig bestaan van de school. Ze verheugt zich op de festiviteiten rondom het afscheid van groep 8. Een BBQ bij een klasgenoot, bezoek aan de Efteling, het uitzwaaien op school, de toer in auto’s door Biezenmortel en de filmavond in Beukenhof in glitter en glamour stijl, waar het gezin en nog 4 andere genodigden welkom zijn. Janske vindt het leuk dat haar opa’s en oma’s mee gaan. Haar sjieke zwarte feestjurk hangt al klaar. Janske gaat komend schooljaar naar de VMBO-T stroom van het Durendael College in Oisterwijk. Een grote school, die wel al een beetje bekend is, omdat broer Loek er al naar toe gaat. Toch zal ze de kleine school gaan missen: “Ik ben niet zo van druk”. Gelukkig gaan twee klasgenootjes met haar mee. Janske heeft al een meeloopdag gehad, dat was heel leuk. “Er zitten leuke meiden in de klas, ook de twee oude klasgenootjes”. Ze gaat samen met vriendinnen of met broer Loek fietsen naar Oisterwijk. Haar beste vriendinnen gaan naar het Maurick College in Vught, maar gelukkig wonen ze vlakbij en zal ze ze zeker blijven zien. Janske verheugt zich op de nieuwe vakken op Durendael, vooral op techniek en proefjes bij scheikunde. Haar nieuwe schooltas en schoolspullen moet ze nog uitzoeken. Maar eerst is het nog vakantie. Janske gaat zelf op scouting kamp en gaat ook mee als hulpleiding bij haar zusje Fiene, die in de kaboutergroep zit.
Stijn van de Wichelroedeschool heeft een leuke tijd op school gehad. De fijnste vakken op school vond hij gym en spelling. Ook techniek was leuk. Het bezoek aan de Efteling in groep 7 vond hij een van de leukste dingen van de schooltijd. Hij gaat de vrienden en vriendinnen het meest missen. De laatste schoolweken zijn heel erg leuk. Het schoolkamp (twee nachten slapen in Hoogeloon en een nacht op school), een autotoer door Udenhout, en het eindfeest. En niet te vergeten de eind musical op het grote podium in ’t Plein met als thema Kringloop. “Ik ben tweedehands, mijn vriend is eerstehands”. Stijn gaat naar de Havo op het Cobbenhagen College in Tilburg. Hij heeft lang getwijfeld over de schoolkeuze. “De open dag op Durendael was erg leuk. We mochten allerlei leuke dingen doen zoals koekjes bakken”. Maar zijn moeder heeft hem verteld dat koekjesbakken op de Havo niet veel zal gebeuren. Hij vindt het wel een beetje spannend om naar Cobbenhagen te gaan. Fijn is dat meerdere leerlingen van de Wichelroede met Stijn meegaan, waaronder een jongen uit zijn voerbalelftal. Een andere jongen van zijn voetbalelftal komt bij hem in de klas. De school is al een beetje bekend. Broer Tim zit ook op Cobbenhagen. “Qua nieuwe leerstof wil ik wel door, qua gezelligheid niet” vertelt Stijn. Hij kijkt uit naar de lessen waarin hij kikkers mag ontleden, een hart vasthouden. En hij heeft zin in het schoolfeest op Cobbenhagen. Maar eerst gaat Stijn nog op voetbalkamp en op vakantie. Er moeten nog wel schoolspullen gekocht worden waaronder een laptop, “iets wat gewoon nog moet”.
Ryan wordt deze zomer uitgezwaaid op Basisschool de Mortel. Het leukste van de schooltijd vond hij het buitenspelen, zeker op het nieuw ingerichte schoolplein. De schoolkampen in groep 7 en 8 vond hij ook erg leuk. “Het was jammer dat het zoveel regende tijdens het schoolkamp van groep 8, bij vertrek ging de zon schijnen”. Juf Kristel, die als een rode draad door zijn hele schooltijd met hem meeliep, zal Ryan het meeste missen. Zijn jongere broer Owen blijft nog op school, Ryan zal dus zeker nog wel een keer op school “binnenwippen”. De laatste twee weken wordt er nog hard geoefend voor de eindmusical in ’t Plein met als onderwerp “Vliegveld Happy Holiday”. De schoolverlaters gaan nog samen zwemmen. Ook worden ze in een huifkar feestelijk door het dorp rondgereden en aansluitend aan die tocht is er een galafeest met een heuse DJ. “Er wordt niet meer gewerkt”. Ryan gaat na de zomervakantie naar Onderwijscentrum (OC) Leypark in Tilburg, naar het VMBO binnen het speciaal voortgezet onderwijs. Hij gaat elke dag met de bus reizen. Dat vindt hij leuk, want reizen met trein en bus is de grootste hobby van Ryan. Hij heeft al een middag mogen wennen op de nieuwe school. Hij heeft er zin in, maar vindt het ook een beetje spannend. Het leukste vindt Ryan dat hij eindelijk een meester krijgt. “Op deze school heb ik nooit een meester gehad”. Ook vindt hij het fijn dat hij veel gaat werken met computers, want behalve van reizen houdt Ryan ook van gamen. Hij krijgt nog een nieuwe laptop voor school, een grote rugzak is al gekocht. Maar eerst nog op scouting kamp en op vakantie.
Mijn eerste ervaring was afgelopen vrijdagmorgen. Onder leiding van buitenfysiotherapeut Janneke de Jong-de Vries gingen Henny Schilders, fotograaf van de Wegwijzer, zes anderen en ik op pad op blote voeten in de Brand. Om eerlijk te zijn heb ik deze keer weinig van de Brand gezien, omdat mijn ogen gericht waren op het pad om brandnetels en boomstronken te ontwijken, maar ik heb genoten van de frisheid van het natte gras tussen mijn tenen en het lopen door de modder.
Ondanks dat de thermometer afgelopen zondag de 30 graden passeerde, trok de expositie in Theetuin Brandshof veel belangstellenden. Zoals de foto’s illustreren was de weelderige theetuin wederom het decor voor tal van kunstuitingen.
schrijversteam. Vele onderwerpen werden opgepakt en resulteerden in mooie publicaties, waarbij Kees steevast een voortrekkersrol vervulde. Inmiddels heeft Kees met zijn schrijversteam meer dan 70 publicaties het licht doen zien. Een grote serie, kleine serie, 20 jaarboeken Unentse Sprokkels, Unentse biografieën en een aantal gratis huis-aan-huis Unentse kranten. Het leverde een schat aan informatie op die vooral met zoveel mogelijk mensen gedeeld moest worden meende Kees. Zijn inmiddels vermaarde boekpresentaties, lezingen en cursussen binnen en buiten Udenhout droegen bij aan die kennisverspreiding. Datzelfde geldt voor Wiki-Udenhout (een encyclopedie van Udenhout en Biezenmortel op internet) die Kees in 2015 introduceerde. Na zijn pensionering werd Kees secretaris van de overkoepelende organisatie van heemkundekringen Brabants Heem en trad hij in 2019 toe tot het bestuur van ’t Schoor en nam hij per 2020 de voorzittershamer over van Frans Goossens. In het bestuur ging Kees al met net zoveel enthousiasme aan de slag als we van hem gewend waren in het schrijversteam. Hij kwam met vernieuwende ideeën, zorgde dat de vrijwilligers zich verbonden voelden met ’t Schoor en met elkaar, toonde zijn betrokkenheid bij alle werkgroepen, vertegenwoordigde ’t Schoor naar buiten toe en werkte bovenal zelf ook keihard mee om al die plannen tot een succes te maken. De verslagenheid was dan ook groot toen amper 5 weken geleden bleek dat Kees ongeneeslijk ziek was en hij alle plannen die nog op zijn agenda stonden niet meer samen met de andere vrijwilligers van ’t Schoor zou kunnen uitvoeren. Wij zijn dankbaar voor wat Kees heeft betekend voor ’t Schoor en betuigen onze oprechte deelneming aan zijn familie. Dat Kees mag rusten in vrede. Maar wat zullen wij hem gaan missen.
Afgelopen zondag dirigeerde Jan Braun voor het laatst het Gregoriaans koor in de Lambertuskerk in Udenhout. Na meer dan 40 jaar lid geweest te zijn, en ruim 18 jaar als dirigent het koor geleid te hebben, neemt Jan afscheid. In 2005 nam Jan het dirigeerstokje over van Toon van de Ven. Hij bestudeerde de Gregoriaanse muziekkunst en bleek een inspirator voor de koorleden.
Zaterdag 17 juni is gevierd dat de bibliotheek 25 jaar op het Tongerloplein is gevestigd. Lia Clement-Verhoeven, van erfgoedcentrum ’t Schoor, vertelde over de geschiedenis van de bibliotheek. Deze heeft een langere historie dan je zou verwachten in zo’n relatief klein plattelandsdorp. Een enthousiaste meester Paulus Borsten, die als 34-jarige leerkracht in Udenhout werkte, startte in 1867 een schoolbibliotheek. Deze bevond zich in wat nu het achterste gedeelte van het Raadhuis is. Pastoor Petrus van Eijl richtte in 1904 de eerste openbare bibliotheek op. Ongetwijfeld met een collectie boeken die paste binnen de katholieke geloofsleer. Na de tweede wereldoorlog nam de gemeentelijke overheid de verantwoordelijkheid van de bibliotheken op zich en werd de stichting Openbare Bibliotheek Udenhout in 1963 in het leven geroepen. De bibliotheek werd achtereenvolgens gevestigd in het parochiehuis, Kreitenmolenstraat 5, op de verdieping van de brandweerkazerne (met die akelige trap) en op de hoek Zeshoevenstraat/Tuinstraat. (zie foto) Dit tot de nieuwbouw aan het Tongerloplein.
Tabita traint nu al een tijd samen met de andere dames uit haar team. Ook op de banen van TPVU, de Udenhoutse vereniging waar Tabita lid van is, is al enkele malen samen getraind. Dit alles geeft vertrouwen in een goed resultaat op het E.K.