Eerste ‘Spring Event’ bijzonder gezellig!

/0 Reacties/in /door

Voor de allereerste keer werd het “Spring Event” georganiseerd door leden van Ondernemers Vereniging Udenhout. Op woensdagavond 31 mei in het Plein. Kaarten in de voorverkoop gingen als zoete broodjes over de toonbank en binnen de kortste keren was het uitverkocht. Ca 20 ondernemers hadden een kraampje uitgestald met leuke spulletjes en het Andantino koor verzorgde een gezellig optreden. Met een bijzonder fleurige uitstraling was het een genot om naar te kijken en te luisteren. Voor elke bezoeker was er een leuke goodie-bag goed gevuld met leuke kadootjes van de ondernemers!
Ook was er een GUPPIE-kraam ingericht. Het nieuwe spaarsysteem van de O.V.U. werd deze avond gelanceerd. Alles werd duidelijk uitgelegd en iedereen kon met groot gemak aan het sparen. Kortom het was leuk, gezellig en zeer zeker voor herhaling vatbaar. Met speciale dank aan Pour Tous en Frupkes voor de organisatie.

Bijna Thuis Huis Udenhout tekent 4 jarig contract met Thebe

/0 Reacties/in /door

Het Bijna Thuis Huis is inmiddels een begrip in Udenhout en omstreken. Het is een fijne plek waar mensen in hun laatste levensfase in een huiselijke sfeer afscheid kunnen nemen van hun dierbaren en van het leven. De samenwerking met Thebe is volgens Nicole Langerak een mooie vervolgstap in de ontwikkeling van het Bijna Thuis Huis; met Thebe als zorgpartner is alle zorg onder 1 dak georganiseerd en kan dat 24 uur per dag geleverd worden.
De bezegeling van de samenwerking tussen Thebe en het Bijna Thuis Huis met als intentie goede zorg te geven aan mensen voor wie het levenseinde onomkeerbaar is, is een heuglijk moment, volgens Marcel Brekelmans, manager van Thebe. De gesprekken tussen het thuiszorg team, het management van Thebe en het Bijna Thuis Huis zijn intensief geweest en daarmee is een goed fundament gelegd.
Angela van Zeeland van Thuiszorgteam Udenhout en Biezenmortel benadrukt hoe fijn gasten van het Bijna Thuis Huis het vinden dat ze, wanneer thuis sterven niet meer mogelijk is, toch in de vertrouwde omgeving (van het dorp) de dood kunnen afwachten. In een kleinschalige setting met warme zorg, waar wensen gehonoreerd worden. Met familie en vrienden in de buurt. Marloes Bekkers, ook van Thebe Thuiszorg Team, vindt het fijn “dat de lijntjes kort zijn”.
Edwin Langerak, bestuursvoorzitter van het Bijna Thuis Huis, geeft aan dat in enkele jaren tijd een mooi bedrijf gerealiseerd is met hulp van heel veel betrokken vrijwilligers. Hij bedankt daarbij ook Nicolette Lugtigheid, één van de bestuursleden, voor haar praktische inbreng.
De vraag was: “En nu? Waar willen we over drie jaar zijn?”. Thebe blijkt goed aan te sluiten bij de wensen en ambities van het Bijna Thuis Huis. De toverwoorden zijn vertrouwen en openheid. Eveline Vermeulen-Vink, eveneens manager bij Thebe, zorgde voor geweldige verpleegkundigen voor het nachtteam.
Aanwezige vrijwilligster Monique Kleijn vertelt dat de eerste ervaringen in de samenwerking met het Thebe Team goed zijn.” De medewerkers zijn vriendelijk, maken een praatje en zien me staan”.
De samenwerking is dus zeker een felicitatie waard.
Inmiddels is ook de verbouwing van het Bijna Thuis Huis klaar. Een kleine gastenkamer is vervangen door een grotere kamer. Het Bijna Thuis Huis heeft nu twee mooie gastenkamers. De oude gastenkamer is een kleine huiskamer geworden, waar gasten en/ of familie zich kunnen terugtrekken buiten de eigen gastenkamer of algemene ruimte om.
De Wegwijzer wenst het Bijna Thuis Huis en het Thuiszorgteam van Thebe een fijne, jarenlange samenwerking, die ten goede komt aan alle gasten, die aan hun zorgen worden toevertrouwd.

Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer
Foto’s: Bijna Thuis Huis Udenhout

Een jaar lang prijzenfestival

/0 Reacties/in /door

Het lijkt erop dat de Ondernemers Vereniging Udenhout (OVU) een nieuwe actie heeft ontwikkeld die wel eens héél erg leuk en succesvol zal kunnen worden. Het is een spaaractie waarbij één jaar lang Gratis Udenhoutse Punten (G.U.P.) kunnen worden verzameld. Op diverse momenten gedurende het komende jaar worden vervolgens allerlei prijzen verloot onder de spaarders. In ieder geval zal dat in december 2023 zijn (als alternatief van de december-actie) en zeker ook over een jaar (mei/juni 2024) als de acrie spetterend wordt afgesloten. Maar de gedachte is om de prijzencarrousel ook tussendoor, bijvoorbeeld bij bijzondere festiviteiten in ons dorp, flink te laten draaien.

Hoe werkt het?
* Je meldt je eenmalig aan op www.guppies-sparen.nl. Je vult daar je e-mail adres in.
* Je krijgt dan een unieke QR-code. Je kunt die QR-code op je mobiele telefoon laten zitten. De code werkt vervolgens hetzelfde als de welbekende Corona-App. Je kunt de QR-code ook uitprinten en in je portemonnee bewaren (bijv. in een hoesje).
* Bij besteding van 10 Euro bij een winkelier die bij O.V.U. is aangesloten, ontvang je digitaal (je moet dan wel je QR-code bij de winkelier laten scannen) een Gratis Udenhouts Punt; oftewel een Guppie.
* Als je 50 Guppies hebt gespaard, verzilver je deze guppies bij een deelnemende winkelier voor een Guppie-lot. Dat lot is fysiek. Je bewaart het thuis goed. Het is ‘t hele jaar van de actie (tot mei/juni 2024) geldig. Je kunt er dus op meerdere momenten gedurende het jaar een prijs mee verdienen.
* Het aantal Guppie-loten dat je bij elkaar kunt sparen, is onbeperkt. Hoe meer loten; hoe meer kans op mooie prijzen.
* Je Guppie-lot is gekoppeld aan je email-adres. Je krijgt dus altijd bericht als je in de prijzen bent gevallen. Ook krijg je digitaal berichten over het aantal guppies dat je hebt gespaard en over de diverse prijzen-rondes, bijv. in december.
* De Guppie-actie eindigt over een jaar met een spectaculair feest voor heel Udenhout en Biezenmortel. Tijdens dat dorpsfeest zullen er nog tal van bijzondere prijzen verloot worden onder de mensen die Guppie-loten hebben gespaard.

Ik sprak met Angelique de Graay, een van de initiatiefnemers van dit heel bijzondere Udenhoutse initiatief. Ook zij is erg enthousiast over de a.s. Guppie-spaaractie. “Dit initiatief heeft heel veel voorbereidingstijd gekost”, zegt ze, “maar het belooft nu echt heel leuk en bijzonder te worden. Het is ook absoluut geen moeilijke actie”, vervolgt ze, “Ook een digibeet kan hier prima aan meedoen. Desnoods help ik iemand op weg, bijv. met de QR-code”.

Angelique verkneukelt zich nu al op de prijzenregen die op de Guppie-loten gaat vallen, vooral tijdens het afsluitende dorpsfeest over een jaar.

Ze heeft ook nog een tip voor mensen die het komende Guppie-spektakel nog niet helemaal snappen: Ga naar www.welkominudenhout.nl en vervolgens naar het kopje “Guppies”. Daar wordt alles nog eens uitgelegd en daar krijg je ook informatie over de deelnemende ondernemers waar je de Guppies kunt sparen. Overigens herken je deze ondernemers ook aan het Guppie-logo dat in en rond hun zaak duidelijk zichtbaar is.

Tekst: Jan de Kort; De Wegwijzer

Herdenking bij oorlogsmonument (achter Bosch en Duin)

/1 Reactie/in /door

Tijdens de Nationale herdenking op 4 mei waren het leerlingen van K.C. De Mortel die de het programma op het kerkhof mee gestalte hebben gegeven.
Afgelopen vrijdag 26 mei waren het de leerlingen van groep 8 van de Wichelroede die het programma van de herdenking bij het monument achter Bosch en Duin ingevuld hebben.

Veel familie en nabestaanden
Om 11.00 uur kwamen de leerlingen bij het monument aan waar zich inmiddels al een groot aantal belangstellenden verzameld hadden. Onder hen familie en nabestaanden van Harry Verbunt, Jacob Hage, Barend Busnac, Willem Oosterheert en Rob van Spaendonck, 5 van de 14 soldaten die hier op 26 mei 1944 gefusilleerd zijn. Ook waren er veel ouders van de leerlingen en belangstellende uit de omgeving, getuigen van een mooie respectvolle herdenking.

Namen met foto’s
Iedere leerling had een rol binnen de herdenking. De een droeg de Nederlandse vlag, een grote groep leerlingen heeft een bloemenkrans dan wel een bloem bij het monument neergelegd terwijl andere leerlingen ondertussen een tekst voorgelezen hebben. 14 leerlingen droegen een bordjes met daarop een foto’s van de 14 gesneuvelde soldaten. Eén voor één werden deze foto’s getoond terwijl ook de naam hardop werd genoemd. Na afloop viel uit reacties van familie en nabestaanden op te merken dat dit zeer gewaardeerd werd.

Spiekbriefje
Dat de leerlingen goed begrijpen waar het bij deze herdenking over gaat werd wel duidelijk door de manier waarop ze allemaal hun taak ingevuld hebben; volledig geconcentreerd.
En dan is het helemaal niet erg dat je voor de zekerheid even wat aantekeningen in je handpalm schrijft!

De klas kreeg uit handen van een van de familieleden nog een boek overhandigd over vrouwen in het verzet.
De motivatie om te blijven herdenken zal na het lezen van dat boek alleen nog maar verder toenemen!

Lentekriebels in Biologische Tuinderij de Wenteling

/0 Reacties/in /door

Prachtige, gevarieerde biologische groenten telen en daarbij dienend zijn aan de aarde, de klanten en de medewerkers, hoe doe je dat?
Dat kan Robert Strikkers je vertellen. Al voor het zesde seizoen verbouwt hij kleinschalig met veel passie en kennis biologische groenten in Tuinderij de Wenteling ( voorheen de Tuin genoemd), en wel aan de Zwaluwsestraat in Udenhout (zandweg naast de Dobbelhoeve). In het koude natte voorjaar is de teelt langzaam op gang gekomen, maar gelukkig heeft de zon zich meer en meer laten zien en begint de tuin er mooi bij te staan.

De Wenteling staat voor een ommekeer (in 2015) in de visie van Robert op het telen van groenten.
De naam voor de tuinderij is nog altijd actueel. De tuin is in ontwikkeling, net als Robert zelf. Recente “wentelingen” zijn: meer aandacht voor de mens op de tuinderij en het onderkennen van het belang van meer diversiteit op de tuin. Daarbij ook de rol van combinatieteelten op gezondheid en wellicht voedende waarde van de groenten. Er worden dan ook regelmatig teeltproeven gedaan op de tuinderij.
Je kunt Robert met recht een “bodemboer” noemen. Hij heeft aandacht voor de bodem en alles wat daar in en op leeft. Hij ploegt niet om de rijke bodem meer “met rust te laten” en verbouwt in stroken i.p.v. in vlakken. Dat maakt de interactie tussen diverse planten via de bodem mogelijk. Een verrijking voor de plantengroei. Hij doet er alles aan om de bodem rijk te houden aan mineralen en voedingsstoffen. De planten kunnen die opnemen en door geven aan ons, wanneer we de groenten eten. Dit pallet aan mineralen en voedingsstoffen vormen een belangrijke basis voor onze gezondheid.

Volgens de schijf van 5 zouden we allemaal 250 gram groenten per dag moeten eten. Volgens Robert mag dat veel meer zijn. De laatste halve eeuw is ook in de groententeelt ingezet op schaalvergroting en verhoging van de opbrengsten, waarbij de voedingswaarde van de producten naar de achtergrond is verplaatst. Dat mag weer meer in balans komen.
Robert levert groenten aan enkele collega’s en winkeltjes in de omgeving, maar het meest direct aan de klanten. Daarvoor heeft hij 3 afgiftepunten, waaronder het Sint Janskruid 20 in
Udenhout. Het seizoen loopt van juni tot begin maart. Klanten kunnen kiezen uit een wekelijks “Oogstdeel” of een “Keuze abonnement”. Robert hanteert het principe “welke prijs past bij mij”, zodat de biologische groenten van de Wenteling ook toegankelijk zijn voor mensen met een kleinere beurs.
Om mensen meer bewust te maken van het belang van een goede leefomgeving en specifiek een gezonde bodem, heeft Robert, in nauwe samenwerking met biologische tuinderij Sprankenhof, een filmavond georganiseerd. Op deze avond wordt de natuurdocumentaire “Onder het Maaiveld” vertoond. 9 juni 19.30-21.30 uur ’t Plein (zaal open 19.00 uur), prijs 7,50 euro pp.
U hebt in de Wegwijzer al een vooraankondiging kunnen lezen. Een aanrader!
Wilt u meer weten over de passie van Robert, kijk dan op de website www.tuinderijdewenteling.nl

Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer.
Foto’s: Joris Sträter.

Hoe gaat het met de asielzoekers in Beukenhof?

/0 Reacties/in /door

Michelle Bosmans is nogmaals geraakt als ze terugdenkt aan de blijdschap op het gezicht van een Syrische jongere toen zij hem een Nederlandse vlag gaf. Tijdens een rondleiding samen met haar dochter liet deze jongen zijn kamer zien waar hij een Syrische vlag had hangen. Hij vertelde dat hij heel graag een Nederlandse vlag daarnaast wilde hebben. Die heeft Michelle hem later een gebracht. Zo blij! Michelle ziet het nog zo voor zich.

Voetballen
Als de tegenstanders in de competitie JO17 tegen VCB spelen zijn ze soms zeer verrast over het team wat zij tegen zich krijgen. Niks blonde tieners met Brabants dialect, maar jongere Syriërs of Eritreeërs die vaak pas sinds enkele maanden voetballen. Dan spelen ze tegen het team samengesteld uit jongere asielzoekers van Beukenhof. Een team van 20 jonge jongens die iedere week tweemaal trainen en competitie spelen en daar ook de hele week naar uitkijken. Mark van Iersel van VCB vertelt dat voetballen écht bij hen leeft en heel belangrijk is voor hen. Ze zijn super enthousiast en dat voor een team waar, totdat ze bij VCB kwamen, pas één van hen ooit op een voetbalveld had gestaan.

Hoe zou het gaan?
Ruim een half jaar geleden kwamen zo’n 45 jongeren tussen 14-18 jaar in Beukenhof wonen. Jongeren die vanuit een oorlogsgebied gevlucht zijn en daarom ook perspectief hebben op een verblijfsvergunning. Er was best wel huiver in Biezenmortel wat het zou betekenen als zo’n relatief grote groep jongeren in zo’n kleine plaats zou komen, waar verder ook niet veel vertier is. Toegezegd was dat er goede begeleiding zou zijn en dat er zeker een goed programma voor hen zou komen.

En hoe gaat het nu?
Het gaat heel goed. Iedereen die ik gesproken heb vertelt dat er geen enkele overlast is. Dat ze allemaal heel aardig en vriendelijk zijn, proberen contact te maken in zo goed mogelijk Nederlands.
Sterk huis zorgt voor de begeleiding en dat doen ze goed! Er is altijd begeleiding voor de groep, overdag en ’s nachts. Begeleiding hebben ze ook op individueel niveau.

Alleen zijn in een vreemd land. Veel van hen weten niet wat er met hun familie is gebeurd en hoe het daarmee gaat. Gaan ze die ooit nog zien, leven zij nog? Anderen hebben wel contact, maar missen ouders, broers en zussen.
Ze leven ineens met ruim 40 anderen die in hetzelfde schuitje zitten en moeten proberen een nieuw leven op te bouwen. En dan is natuurlijk ook de spanning rondom de asielprocedures. Kortom: veel stress voor jongeren die ze eigenlijk niet op deze leeftijd zouden moeten hebben.

De jongens hebben een druk programma. Zij hebben vijf dagen school. Ze krijgen Nederlandse taal, op drie niveaus, Engels, rekenen, digitale vaardigheden, burgerschap en sporten. De begeleiders proberen te bereiken dat ze zo snel mogelijk kennis maken met de Nederlandse gewoonten, het leefritme van Nederlanders. Taal is daarbij heel belangrijk want dat geeft hen ook de gelegenheid om geleidelijk meer verbinding te krijgen met Nederlandse jongeren.

Wekelijks krijgen ze ook zwemles in Tilburg. Voor verschillende van de jongeren is dat heel spannend. Water staat gelijk met angst en gevaar. Veel van hen zijn in gammele bootjes gevlucht. Water roept veel negatieve associaties bij hen op en dat overwinnen is zwaar.

Pop-up restaurant
In het leven in de groep proberen ze steeds zelfstandiger te worden, onder andere op het terrein van boodschappen doen en koken. Ze koken zo goed dat ze in april een pop-up restaurant hebben georganiseerd voor inwoners in Biezenmortel.
De jongeren hebben toen een drie gangen maaltijd verzorgd. Michelle Bosmans die dit mee ondersteunde vertelde dat dit binnen twee dagen vol zat met de reserveringen en er nu al een wachtlijst is voor de volgende keer. Helma Mallens was een van de gelukkigen die op tijd was met reserveren. Zij vertelt dat het voortreffelijk georganiseerd was. Alle jongeren in hetzelfde T-shirt, iedereen werd heel gastvrij benaderd. Omdat gerechten ook deels met de hand worden gegeten, werd bij iedereen met behulp van een zilveren kan en schaal de handen gewassen. Men voelde zich zeer welkom en het eten was heerlijk. Kip, spinazie, rijst, ingrediënten die we als Nederlanders kennen, maar dan heel anders klaargemaakt vanuit de Eritrese en Syrische keuken. Helma zegt dat het hartverwarmends was te merken dat de jongens als één familie overkwam.

Michelle Bosmans die het pop-up restaurant mee ondersteund heeft, met name de reserveringen, vertelt dat gekeken wordt op welke manier zij nog meer verbinding kunnen krijgen met jongeren in Biezenmortel. Samen met de jongerenorganisatie wordt gekeken of er een. Inloop bij het scouting gebouw kan komen. Dat gebouw heeft scouting ook beschikbaar gesteld voor activiteiten.

Biezenmortel weet nog niet hoe het verder gaat, maar iedereen is het over een ding eens: Het gaat heel goed en er is geen overlast.

Tekst: Wilma de Jong-Verspeek, de wegwijzer
Foto’s: Sterk Huis

Onze St. Lambertuskerk in miniatuur

/1 Reactie/in /door

Onze prachtige Udenhoutse Lambertuskerk bereikt over minder dan twee decennia haar 200e verjaardag. Maar er zijn ook Lambertuskerken in ons dorp, die minder dan een jaar oud zijn of nog niet eens zijn afgebouwd. Hoe kan dat?
Het antwoord op dit raadsel verschaft Frans de Rooij. Hij woont, samen met zijn vrouw Marij, nog maar twee jaar in Udenhout. Frans is afkomstig uit Tilburg. Van daaruit nam hij ook zijn hobby, het vervaardigen van houten bouwwerken in miniatuur formaat, mee naar ons dorp.
Frans begon in 2011 met deze hobby. Hij bouwde sindsdien o.a. de kerk op de Heuvel en de Heikese kerk in Tilburg. Ook de Hasseltse kapel kwam in het klein onder zijn handen te voorschijn. Frans beperkt zich niet tot kerken in Nederland; hij bouwde ook een miniatuur Notre Dame. De Parijse kerk van Frans ziet er brandschoon uit, in tegenstelling tot de echte.
Maar hij houdt het niet alleen bij kerken; Frans heeft ook een aantal molens uit de regio levensecht nagebouwd. En datzelfde geldt voor enkele kermisattracties, zoals een “hooggaatie” en een draaimolen. Bijna alles staat nog in zijn huis; hetzij in zijn woonkamer, hetzij in zijn werkruimten.
“Bijna alles” ….. want een miniatuur poppenhuis is nu het trotse bezit geworden van zijn kleindochter.
Frans vertelt dat hij vooral met MDF werkt. Daarnaast gebruikt hij ook allerlei andere onderdelen van hout. Zelfs lollystokjes, satéprikkers en suikerspinhout kan hij prima verwerken.
En hoe zit het nu met die Lambertuskerken? Toen het echtpaar de Rooij goed en wel in Udenhout woonde, wilde Frans onze kerk ook wel eens nabouwen. Dat viel nog niet zo mee. Hij was gewend om vooral uit te gaan van foto’s van het na te bouwen object. Daarvoor wil hij het object ook van grote afstand fotograferen. Dan krijg je een goed beeld van de verhoudingen van de diverse onderdelen van het object. Maar dat lukte bij de Lambertuskerk niet. Uiteindelijk maakte hij gebruik van opnames die door “’t Schoor” waren gemaakt. Vervolgens werd de kerk op papier geschetst. Toen het bouwproces vele maanden later klaar was, vond Frans dat de kerk wel erg klein was uitgevallen. Hij was niet tevreden en … begon opnieuw. De nieuwe Lambertuskerk wordt dus groter. Geschat wordt dat dit gebouw over een paar maanden kan worden opgeleverd. Geschilderd en wel en mèt verlichting. Dan zijn de afmetingen van onze kerk ook in een goede verhouding met de andere kerken die Frans heeft vervaardigd (o.a. ongeveer 40 cm. hoog).
Ik verbaas me over het precisiewerk dat onder de handen van deze kunstenaar tot stand komt. Hij vertelt dat het bouwen van zo’n object ook echt niet in een paar dagen kan worden gerealiseerd. “Gemiddeld ben ik er vele maanden mee bezig”, zegt Frans, “Elk object vraagt toch al gauw honderden uren”.
Het resultaat mag er evenwel absoluut zijn. De Wegwijzer wenst Frans dan ook toe dat hij nog lang mag genieten van deze prachtige hobby. En … wie weet, komt er over een tijdje wel een expositie in Udenhout, zodat de mensen deze fraaie miniaturen “in het echt” kunnen komen bekijken.


Tekst: Jan de Kort, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer

De bijzondere huisdieren van Wilna en Geert Boink

/0 Reacties/in /door

Wilna en Geert Boink

Als ik arriveer komt er een enthousiast blaffende en rondspringende hond op mij af. Is dit het bijzondere huisdier van de familie Boink? Een hond, kat, konijn of cavia daar denk ik meestal aan bij het begrip huisdier. Niet bij Wilna en Geert.
Zij zijn fervente leden van de Stichting Zeldzame Huisdierrassen. Zelf hebben zij koeien en geiten die daaronder vallen. Geert noemt Wilna: een behoeder van levend erfgoed!

De geiten: de Nederlandse Landgeit
Wilna is degene die is opgegroeid met geiten en een levenslange liefde voor die dieren heeft opgebouwd. Tijdens een keuring in het openluchtmuseum in Arnhem zag ze voor het eerst een Nederlandse Landgeit en was verkocht. Dat is de geitensoort die je op schilderijen van de 16e en 17e eeuw tegenkomt. Mooie lange haren, horens en een sik. Zo één wilde ze.

Het viel haar nog niet mee om aan zo’n geit te komen. Ze kreeg een tip waar zo’n geit te koop was omdat die de hele dag en nacht mekkerde en mensen er ‘gek’ van werden. Voor haar een geluk dat die mensen totaal geen verstand van geiten hadden want de geit mekkerde zoveel omdat ze ‘rits’ was, oftewel hunkerde naar een bok. Die koop was de start van een hele fokkerij. Nu heeft ze 13 geiten en 17 bokken. Die laatste zijn er vooral voor de begrazing van natuurgebieden. Waren deze geiten begin jaren ’60 bijna verdwenen, door een intensief fokprogramma zijn er nu meer, maar nog steeds bedreigd. Omdat ze door de komst van Den Boogerd, alles rondom huis moesten herinrichten hebben ze dit jaar geen jonge geitjes. Gelukkig hebben ze een wei aan de overkant kunnen huren en volgend jaar zullen die er zeker weer zijn.

De koeien: Lakenvelder koeien
Wie heeft ze niet ergens zien staan? Mooie rode of zwarte koeien met in het midden een witte baan oftewel: Lakenvelder. Die witte baan heet ook het laken. Soms mislukt het en wordt het een ronde witte bol. Wilna en Geert hebben nu drie koeien en een stier die dit jaar drie mooie kalfjes kregen. Wilna kijkt vooral of het een mooi type koe is en pas dan naar het witte laken. Dat komt wel. Dat ze daar gevoel voor heeft blijkt wel uit de vele prijzen die ze gehaald heeft. De vele bordjes “waardevolle koe”, hangen in de keuken onder elkaar. Een dergelijk predicaat verleent de Vereniging Lakenvelder Runderen wanneer een koe goede kalveren heeft voortgebracht.

Dierenliefhebbers zijn ze en dat brengen ze ook over, want bij vertrek arriveert hun dochter met kleinzoon én een hond. Ook die zijn natuurlijk welkom. Het is een heel gezellige menagerie bij de familie Boink met prachtige dieren, levend erfgoed!

 

Tekst: Wilma de Jong-Verspeek, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer

 

Theaterroute Nabij

/0 Reacties/in /door

Een zonovergoten Landpark Assisië, een verwachtingsvol publiek en gedreven theatermakers. Het zijn de ingrediënten voor een verrassende theater wandeling onder leiding van twee gidsen Frans en Cis.
In drie voorstellingen en meerdere pop-ups “verbeelden” de theatermakers het thema “Thuis” met experimenteel toneel, dans en muziek, in het prachtige decor van het Landpark.
Drie theatergezelschappen geven acte de présence. “Speels Collectief” werkt samen met enkele bewoners van het Landpark. Het is mooi om te zien hoe er samengewerkt, samen gedanst en samen genoten wordt van hun verbeelding “waar we heen gaan als het donker wordt”. “Performance gezelschap Zwermers” lijkt wel onvermoeibaar in de manier waarop ze ons er bewust van maken hoe onze kleding, het huis dat we altijd bij ons dragen, onze identiteit bepaalt en ons thuis laat voelen bij wie we (willen) zijn. “Eelt Theater” tenslotte, ondersteund door een internationaal samengesteld muziek ensemble, laat ons kennismaken met de problemen van asielzoekers, die huis en haard verlaten hebben en hier een nieuw thuis zoeken. Deze voorstelling wordt mede vormgegeven door jonge asielzoekers uit Eritrea, die opvang gevonden hebben in Biezenmortel. Het maakt het stuk indringend en indrukwekkend. Wie er geweest is zal het met mij eens zijn dat het de moeite waard was.


Tekst en foto’s: Nelleke Sträter, de Wegwijzer

Wandelroute Buurthond

/1 Reactie/in /door

Emily van Summeren, student aan de HBO opleiding Social Work, nam voor haar afstudeerproject het initiatief om, in samenwerking met cliënten van ASVZ en Hondenschool RTDC, op 6 mei een spellentocht uit te zetten.
Emily vertelt dat zij als hondenliefhebber ziet hoe makkelijk een hond contact mogelijk maakt tussen mensen, die anders geen contact met elkaar zouden hebben. Dat geldt ook voor cliënten van ASVZ en “onbekenden”. Emily wil met haar actie het sociaal functioneren van cliënten met andere dorpsbewoners bevorderen. Ze heeft samen met cliënten het project opgezet. Cliënten hebben flyers rondgebracht om hondenbezitters en andere belangstellenden uit te nodigen deel te nemen aan de wandelroute. Vrijwilligers van de hondenschool werden gevraagd ter ondersteuning. Zij “bemensen”, samen met cliënten van ASVZ, de 4 plekken waar honden uitgedaagd worden om te springen, te snuffelen, te balanceren, en door tunnels te kruipen (ik leer dat deze spelletjes onder hondentrainers Agility genoemd worden).
Het “loopt nog niet echt storm” op het vroege uur van deze zaterdagochtend. Maar de deelnemers (honden en hun baasjes), cliënten van ASVZ en vrijwilligers van de hondenschool genieten van de activiteit en de onderlinge aandacht. Een mooi project.
ASVZ kan nog altijd meer vrijwilligers gebruiken. Volgens Emily kan het meebrengen van een hond (of ander huisdier) echt van meerwaarde zijn.

Tekst/foto’s: Nelleke Sträter, de Wegwijzer