Groeiplannen voor Biezenmortel
Het was woensdag 12 juli druk in De Vorselaer bij de ondertekening van het Dorpsakkoord Biezenmortel 2023-2040. Dat kwam overigens niet door een massale opkomst van dorpsbewoners. Het gezelschap bestond voor een groot deel uit bestuurders, bouwers, projectontwikkelaars en andere betrokkenen bij de totstandkoming en realisatie van het Dorpsakkoord. De aanwezigheid van burgemeester Theo Weterings onderstreepte dat ook de gemeente Tilburg veel belang hecht aan de investeringen in de leefbaarheid en levendigheid van Biezenmortel.
Verdubbeling van het aantal inwoners
Het Dorpsakkoord schetst een ambitieus toekomstperspectief: groeien naar een inwonertal van 2800 in 2040. Dat is bijna een verdubbeling van het huidige aantal inwoners. Om dat doel te realiseren is er meer nodig dan extra huizen. De voornemens bevatten daarom een veel breder palet aan investeringen. Ook allerlei maatschappelijke voorzieningen moeten toegevoegd, uitgebreid of gemoderniseerd worden. Denk aan onderwijs, kinderopvang, sport, cultuur, verbindingswegen, het openbaar vervoer en een goed ondernemersklimaat.
Bouw eerste 50 woningen in 2025
Het Dorpsakkoord is een schets in hoofdlijnen en dus nog niet erg concreet. Het voorziet onder andere in het realiseren van een versterkt “dorpshart” met deels nieuwe voorzieningen, zoals een sportfaciliteit en een plek voor dorpsevenementen. Investeringen in fietspaden, een verbindingsweg met het dorpshart en betere aansluitingen met openbaar vervoer moeten ervoor zorgen dat ook de bereikbaarheid van het dorp verbeterd wordt. Het Dorpsakkoord vermeldt ook, dat een “volwaardig station op fietsafstand” de leefbaarheid verbetert en dat de ontwikkelingen in Biezenmortel “het draagvlak voor een NS-station in Udenhout” kan vergroten. Met het creëren van aantrekkelijke wandelroutes hoopt men ondernemers uit de recreatie- en toerismesector aan te trekken. De huidige basisschool wordt getransformeerd tot een kindcentrum met buitenschoolse opvang. Het is de bedoeling dat Biezenmortel in 2040 zo’n 600 woningen meer heeft dan nu. Die uitbreiding zal gefaseerd gaan. Veel huidige inwoners vinden het belangrijk, dat de veranderingen geleidelijk gaan. In 2025 zal met de bouw van de eerste 50 woningen gestart worden. Vóór 2030 moeten er 300 nieuwbouwwoningen gerealiseerd zijn. Voor een deel van die nieuwe woningen krijgen mensen met een economische of maatschappelijke binding met Biezenmortel een voorrangspositie.
Bewoners hebben zelf meegedacht
Het Dorpsakkoord Biezenmortel is gebaseerd op verschillende initiatieven en inzichten. Op de eerste plaats op de dorpsvisie, opgesteld door de Coöperatie Biezenmortel samen met de inwoners. Daarnaast lag er een onderzoek naar de mogelijkheden om de maatschappelijke voorzieningen in Biezenmortel te versterken. Tot slot zijn ook plannen van particuliere grondeigenaren betrokken bij de totstandkoming van het uiteindelijke dorpsakkoord. Het document werd ondertekend door dorpswethouder Maarten van Asten, ontwikkelaars Janssen de Jong projectontwikkeling, Synchroon en Van Wijnen, Coöperatie Biezenmortel, de Beukenhof en stichting De Gemeenschap (De Vorselaer).
De tekst van het akkoord is op grote posters afgedrukt en tentoongesteld in De Vorselaer, waar het tijdens openingsuren te bekijken is. Ook staan er borden waarop bezoekers hun reacties en ideeën kunnen achterlaten. Het Dorpsakkoord Biezenmortel is ook te vinden op de site van de gemeente via deze link: https://www.tilburg.nl/gemeente/gebiedsontwikkeling/biezenmortel/
Tekst en foto’s: Henny Schilders, De Wegwijzer
Het is de zeilers van ASVZ Quirine, Bradley, Daan en Sven gelukt. Van 17 tot en met 25 juni hebben zij, samen met 7500 sporters uit 190 landen, deelgenomen aan de Special Olympic World Games 2023 in Berlijn, het grootste sportevenement voor mensen met een beperking. De vier zeilers maakten deel uit van het 80 sporters tellend Team NL. Samen met begeleiders Christel en Anne Dirk en vrijwilligers Jos en Annemieke werden zij ter voorbereiding op de spelen op 11 juni in Münster ontvangen. Meerdere steden in Duitsland zetten gedurende drie dagen hun deuren open voor de diverse sporters om hen te verwelkomen en hun eventuele jetlag te laten verwerken. In Münster werd in de ochtenduren tijd uitgetrokken voor sport en spel en werd een dierentuin, een gezellig festival en een prachtige dinershow bezocht.
De zeilers hadden een trainingsdag op de Wannsee. Daarna moesten alle zeilers varen om een indeling in divisies te kunnen maken. Bradley en Quirine met vrijwilligster Annemieke werden in de eerste divisie ingedeeld. Na drie wedstrijddagen hadden ze zo goed gepresteerd dat ze mee mochten doen aan de medaillerace en veroverden ze een bronzen medaille. Sven en Daan en vrijwilliger Jos zeilden in de tweede divisie en werden aan het eind van de wedstrijddagen tweede en kregen een zilveren medaille omgehangen. Een geweldige prestatie. En een unieke ervaring om op het podium te mogen staan. Meerdere supporters uit Nederland waren aanwezig om hen aan te moedigen en toe te juichen. ASVZ had gedurende de spelen een blog bijgehouden, zodat de thuisblijvers de prestaties van de spelers konden volgen.
Voor alle sporters geldt dat ze geleerd hebben heel goed samen te werken als team, naar elkaar te luisteren en op elkaar te vertrouwen. In de afgelopen twee jaar hebben ze als sporter en als persoon een grote groei doorgemaakt. Volgens Christel Bertens (bewegingsagoog) en Jos Viveen hebben de sporters door alles wat ze de afgelopen jaren meegemaakt hebben, meer zelfvertrouwen gekregen, een positiever zelfbeeld, meer zelfstandigheid en zelfredzaamheid. Quirine hoopt dat meer mensen met een beperking de mogelijkheid krijgen om mee te doen aan de Olympics. “Je groeit er van”. Bradley geeft aan ” Ik ben emotioneel van binnen om te zien dat mensen met een beperking toch mee kunnen doen. Ieder op zijn manier kan topsport bedrijven”.
Janske loopt al vanaf de peuterspeelzaal rond in de Franciscusschool in Biezenmortel. “Leuk dat ik iedereen hier ken. In de combiklassen was ik meestal de oudste, maar wel de kleinste”. Het hoogtepunt van de afgelopen jaren vindt Janske het feest rondom het 100 jarig bestaan van de school. Ze verheugt zich op de festiviteiten rondom het afscheid van groep 8. Een BBQ bij een klasgenoot, bezoek aan de Efteling, het uitzwaaien op school, de toer in auto’s door Biezenmortel en de filmavond in Beukenhof in glitter en glamour stijl, waar het gezin en nog 4 andere genodigden welkom zijn. Janske vindt het leuk dat haar opa’s en oma’s mee gaan. Haar sjieke zwarte feestjurk hangt al klaar. Janske gaat komend schooljaar naar de VMBO-T stroom van het Durendael College in Oisterwijk. Een grote school, die wel al een beetje bekend is, omdat broer Loek er al naar toe gaat. Toch zal ze de kleine school gaan missen: “Ik ben niet zo van druk”. Gelukkig gaan twee klasgenootjes met haar mee. Janske heeft al een meeloopdag gehad, dat was heel leuk. “Er zitten leuke meiden in de klas, ook de twee oude klasgenootjes”. Ze gaat samen met vriendinnen of met broer Loek fietsen naar Oisterwijk. Haar beste vriendinnen gaan naar het Maurick College in Vught, maar gelukkig wonen ze vlakbij en zal ze ze zeker blijven zien. Janske verheugt zich op de nieuwe vakken op Durendael, vooral op techniek en proefjes bij scheikunde. Haar nieuwe schooltas en schoolspullen moet ze nog uitzoeken. Maar eerst is het nog vakantie. Janske gaat zelf op scouting kamp en gaat ook mee als hulpleiding bij haar zusje Fiene, die in de kaboutergroep zit.
Stijn van de Wichelroedeschool heeft een leuke tijd op school gehad. De fijnste vakken op school vond hij gym en spelling. Ook techniek was leuk. Het bezoek aan de Efteling in groep 7 vond hij een van de leukste dingen van de schooltijd. Hij gaat de vrienden en vriendinnen het meest missen. De laatste schoolweken zijn heel erg leuk. Het schoolkamp (twee nachten slapen in Hoogeloon en een nacht op school), een autotoer door Udenhout, en het eindfeest. En niet te vergeten de eind musical op het grote podium in ’t Plein met als thema Kringloop. “Ik ben tweedehands, mijn vriend is eerstehands”. Stijn gaat naar de Havo op het Cobbenhagen College in Tilburg. Hij heeft lang getwijfeld over de schoolkeuze. “De open dag op Durendael was erg leuk. We mochten allerlei leuke dingen doen zoals koekjes bakken”. Maar zijn moeder heeft hem verteld dat koekjesbakken op de Havo niet veel zal gebeuren. Hij vindt het wel een beetje spannend om naar Cobbenhagen te gaan. Fijn is dat meerdere leerlingen van de Wichelroede met Stijn meegaan, waaronder een jongen uit zijn voerbalelftal. Een andere jongen van zijn voetbalelftal komt bij hem in de klas. De school is al een beetje bekend. Broer Tim zit ook op Cobbenhagen. “Qua nieuwe leerstof wil ik wel door, qua gezelligheid niet” vertelt Stijn. Hij kijkt uit naar de lessen waarin hij kikkers mag ontleden, een hart vasthouden. En hij heeft zin in het schoolfeest op Cobbenhagen. Maar eerst gaat Stijn nog op voetbalkamp en op vakantie. Er moeten nog wel schoolspullen gekocht worden waaronder een laptop, “iets wat gewoon nog moet”.
Ryan wordt deze zomer uitgezwaaid op Basisschool de Mortel. Het leukste van de schooltijd vond hij het buitenspelen, zeker op het nieuw ingerichte schoolplein. De schoolkampen in groep 7 en 8 vond hij ook erg leuk. “Het was jammer dat het zoveel regende tijdens het schoolkamp van groep 8, bij vertrek ging de zon schijnen”. Juf Kristel, die als een rode draad door zijn hele schooltijd met hem meeliep, zal Ryan het meeste missen. Zijn jongere broer Owen blijft nog op school, Ryan zal dus zeker nog wel een keer op school “binnenwippen”. De laatste twee weken wordt er nog hard geoefend voor de eindmusical in ’t Plein met als onderwerp “Vliegveld Happy Holiday”. De schoolverlaters gaan nog samen zwemmen. Ook worden ze in een huifkar feestelijk door het dorp rondgereden en aansluitend aan die tocht is er een galafeest met een heuse DJ. “Er wordt niet meer gewerkt”. Ryan gaat na de zomervakantie naar Onderwijscentrum (OC) Leypark in Tilburg, naar het VMBO binnen het speciaal voortgezet onderwijs. Hij gaat elke dag met de bus reizen. Dat vindt hij leuk, want reizen met trein en bus is de grootste hobby van Ryan. Hij heeft al een middag mogen wennen op de nieuwe school. Hij heeft er zin in, maar vindt het ook een beetje spannend. Het leukste vindt Ryan dat hij eindelijk een meester krijgt. “Op deze school heb ik nooit een meester gehad”. Ook vindt hij het fijn dat hij veel gaat werken met computers, want behalve van reizen houdt Ryan ook van gamen. Hij krijgt nog een nieuwe laptop voor school, een grote rugzak is al gekocht. Maar eerst nog op scouting kamp en op vakantie.
Mijn eerste ervaring was afgelopen vrijdagmorgen. Onder leiding van buitenfysiotherapeut Janneke de Jong-de Vries gingen Henny Schilders, fotograaf van de Wegwijzer, zes anderen en ik op pad op blote voeten in de Brand. Om eerlijk te zijn heb ik deze keer weinig van de Brand gezien, omdat mijn ogen gericht waren op het pad om brandnetels en boomstronken te ontwijken, maar ik heb genoten van de frisheid van het natte gras tussen mijn tenen en het lopen door de modder.
Ondanks dat de thermometer afgelopen zondag de 30 graden passeerde, trok de expositie in Theetuin Brandshof veel belangstellenden. Zoals de foto’s illustreren was de weelderige theetuin wederom het decor voor tal van kunstuitingen.
schrijversteam. Vele onderwerpen werden opgepakt en resulteerden in mooie publicaties, waarbij Kees steevast een voortrekkersrol vervulde. Inmiddels heeft Kees met zijn schrijversteam meer dan 70 publicaties het licht doen zien. Een grote serie, kleine serie, 20 jaarboeken Unentse Sprokkels, Unentse biografieën en een aantal gratis huis-aan-huis Unentse kranten. Het leverde een schat aan informatie op die vooral met zoveel mogelijk mensen gedeeld moest worden meende Kees. Zijn inmiddels vermaarde boekpresentaties, lezingen en cursussen binnen en buiten Udenhout droegen bij aan die kennisverspreiding. Datzelfde geldt voor Wiki-Udenhout (een encyclopedie van Udenhout en Biezenmortel op internet) die Kees in 2015 introduceerde. Na zijn pensionering werd Kees secretaris van de overkoepelende organisatie van heemkundekringen Brabants Heem en trad hij in 2019 toe tot het bestuur van ’t Schoor en nam hij per 2020 de voorzittershamer over van Frans Goossens. In het bestuur ging Kees al met net zoveel enthousiasme aan de slag als we van hem gewend waren in het schrijversteam. Hij kwam met vernieuwende ideeën, zorgde dat de vrijwilligers zich verbonden voelden met ’t Schoor en met elkaar, toonde zijn betrokkenheid bij alle werkgroepen, vertegenwoordigde ’t Schoor naar buiten toe en werkte bovenal zelf ook keihard mee om al die plannen tot een succes te maken. De verslagenheid was dan ook groot toen amper 5 weken geleden bleek dat Kees ongeneeslijk ziek was en hij alle plannen die nog op zijn agenda stonden niet meer samen met de andere vrijwilligers van ’t Schoor zou kunnen uitvoeren. Wij zijn dankbaar voor wat Kees heeft betekend voor ’t Schoor en betuigen onze oprechte deelneming aan zijn familie. Dat Kees mag rusten in vrede. Maar wat zullen wij hem gaan missen.