Berichten

Weer een honderd jarige in Udenhout

Op dinsdag 27 december vierde mevrouw Lucie van de Zilver-de Nijs haar 100 ste verjaardag in Zorgcentrum de Eikelaar. In een gezellig gesprek met haar, na afloop van het feest, geeft ze aan dat ze graag met haar voornaam aangesproken en benoemd wil worden.

Lucie vertelt dat ze wel wat zenuwachtig was voor haar feest. “Ik was bang dat ik ziek zou worden en het niet zou halen, maar ik heb het volgehouden”. Het feest was een grote verrassing. Lucie is flink “in de bloemetjes gezet” en ze heeft naar eigen zeggen genoten van een gezellige middag met medebewoners, met koffie en gebak, een optreden van een muzikant en een bezoek van Burgemeester Weterings. “Hij had niet hoeven komen, maar hij was erg aardig en heeft leuk zitten praten”.

Lucie is geboren in Tilburg en was al in haar vroege jeugd erg sportief. Van haar hobby heeft ze haar beroep gemaakt. Ze volgde de opleiding tot gymnastieklerares bij de KNGV (Koninklijke Nederlands Gymnastiek Verbond), de eerste Gymnastiekbond in Nederland. Ze kan enthousiast over haar beroep vertellen.

Lucie is getrouwd met Ad van de Zilver. Ze hielden allebei erg van de natuur en hebben met hun caravan heel Europa doorgereisd. Met regelmaat bezochten zij hun vrienden in het mooie Zwitserland.

Na de pensionering van Ad zijn ze naar Udenhout verhuisd en later binnen Udenhout van Boterbloem naar Erf.
Toen de gezondheid wat minder werd, zijn ze in Zorgcentrum de Eikelaar gaan wonen. Ad is hier op 95 jarige leeftijd overleden. Lucie heeft het erg naar haar zin in de Eikelaar. Ze geeft aan goed alleen te kunnen zijn. Ze wandelt iedere middag naar het restaurant om daar de warme maaltijd te nuttigen en eet op maandag- en donderdagavond de broodmaaltijd met de medebewoners van de afdeling.
Ze is een trouw lid van de vele wekelijkse activiteiten in huis.

Wanneer ik haar vraag hoe ze zo oud geworden is, komt het antwoord meteen: “veel sporten!”.

De Wegwijzer wenst mevrouw van de Zilver nog vele mooie jaren in goede gezondheid.


Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer

Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer

100 jarig lustrum gevierd in Biezenmortel

Basisschool Franciscus bestaat 100 jaar. Woensdagochtend werd dit lustrum officieel geopend door burgemeester Van de Wetering, bestuurder Marianne van Wegberg en vervangend directeur Maikel de la Cousine.  

Met een teletijdmachine gingen de leerlingen fictief terug in de tijd, terug naar de tijd van honderd jaar geleden. Leerlingen Liz en Femme draaiden de wijzers van de klok terug. Vijf leerlingen, in een andere personage sprongen uit de tijdmachine. Burgemeester Verbunt, schoolopzienster Mej Jansen, Pater Vicaris,  hoofdonderwijzer Van Iersel en een van de eerste leerlingen Pietje van Geel. Nadat ze zich voorgesteld hadden, kwamen alle leerlingen naar voren om het schoollied samen te zingen.  

Voor het 100 jarig bestaan is er een uitgebreide tentoonstelling ingericht. Niet alleen voor inwoners van Biezenmortel, oud-leerlingen of betrokkenen, maar ook voor iedereen die interesse heeft in het basisonderwijs. De tentoonstelling is op zaterdagen en zondagen 28 en 29 mei, 18 en 19 juni en 2 en 3 juli geopend van 10.00 uur tot 13.00 uur. 

Groot feest na 100 jaar Franciscusschool

In “De Wegwijzer” van 2 december 2021 hebt u in vogelvlucht de geschiedenis kunnen lezen van 100 jaar basisschool Franciscus in Biezenmortel. Ook werden toen de feestelijkheden van het eeuwfeest aangekondigd. Opening, tentoonstelling èn feest voor de kinderen; het zou allemaal in december van het vorig jaar plaatsvinden.
Helaas… we weten nu wat er toen is gebeurd; opnieuw een lockdown en geen festiviteiten voor de Franciscusschool. Gelukkig is uitstel nog geen afstel. Na honderd-en-een-half jaar komt het  grote feest er nu toch echt aan.
Ik kreeg uitgebreide informatie over het eeuwfeest van Leona van den Houdt, directeur van de school en van Tineke van de Pas, die hier meer dan 25 jaar les heeft gegeven.
Op woensdag 25 mei begint het allemaal. Dan vindt om 08.30 uur de officiële opening plaats van de tentoonstelling (een onderdeel van het 100-jarig jubileum). Dat gebeurt door de burgemeester van de gemeente Tilburg, de heer Theo Weterings, die daarbij wordt geholpen door enkele leerlingen. Ouders en andere belangstellenden zijn hierbij welkom. Vervolgens kan men op die dag vanaf 11.30 uur in de school de tentoonstelling komen bekijken. Die is met veel zorg en toewijding voorbereid en samengesteld. Het thema is uiteraard de geschiedenis van de school en van het onderwijs in Biezenmortel. Hierna zijn er nog drie weekends dat de tentoonstelling ook te zien zal zijn; op 28 en 29 mei; 18 en 19 juni en 2 en 3 juli; steeds van 10.00 tot 13.00 uur.
Op dinsdag 12 juli eindigen de feestelijkheden met de afsluiting van de tentoonstelling en met een gezellige feestdag voor de kinderen. Het wordt een verrassende dag en er is lekker eten en drinken.
Ik had het voorrecht de tentoonstelling al vooraf te mogen zien. Mijn conclusie: “Echt leuk opgezet; heel veelzijdig; allerminst saai; eigenlijk moet iedereen komen kijken en niet alleen de mensen van Biezenmortel”.  Als je de tentoonstelling komt bezoeken, hoef je de nummers van de route maar te volgen en je ziet alles. Zo kun je de gebouwen weer bekijken, die er in de loop van de tijd gestaan hebben en zie je de ontwikkeling van de leermethodes. De verwevenheid van kerk en school (m.n. de rol van de paters Kapucijnen) kan natuurlijk niet ontbreken. 
Er zijn veel, soms héél oude foto’s te zien. O.a. alle kinderen staan op de foto, meestal met hun familieleden, die hier vroeger ook op school hebben gezeten. Er zijn zelfs foto’s bij waarop 4
generaties Biezenmortelnaren staan. Ook zie je gebruiken en voorwerpen van vroeger terug, bijvoorbeeld strafregels; in de hoek staan; het speelkwartier van vroeger; leesplankjes; telramen; schoolbanken met inktpot enz.

Maar niet alleen het verre verleden is te zien (bijvoorbeeld het verhaal van Piet van Geel, die in 1921 een van de eerste leerlingen was); daarnaast kun je o.a. ook hedendaagse digiborden bekijken, waarop interviews worden getoond met een aantal mensen die bijzonder zijn geweest voor de Franciscusschool. Mijn inschatting: Biezenmortel gaat in de komende weken iets speciaals beleven.

Tekst: Jan de Kort, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer

Al 100 jaar hard lopen voor de klanten

In de schaduw van grote broer Hoppenbrouwers Elektrotechniek viert elektronicawinkel Hoppenbrouwers dit weekend ook het 100-jarig bestaan. D’n Hop is een begrip in Udenhout en daarbuiten. Honderd jaar geleden begon ‘dorpstechneut’ Jan Beekmans het bedrijf, dat overgenomen werd door zijn neef Willy Hoppenbrouwers. Zijn zoon Theo splitste het installatiebedrijf af van de winkel. In de winkel bij het kruispunt in het centrum van het dorp werken nu Theo’s broer Rob, zijn vrouw Jopie, zonen Stijn en Pepijn en personeelsleden Arthur en Joan in zaak winkel voor witgoed, audio, video en kleine huishoudelijke apparaten. 

Een ouder echtpaar komt de winkel binnen. ‘Ik zoek een goed en eenvoudig strijkijzer,’ vraagt de vrouw aan Stijn. ‘Ik strijk nooit,’ zegt de man. ‘Ik ook niet, maar ik kan er wel over praten,’ zegt Stijn gevat. Met enkele steekwoorden helpt hij de klant op weg. Vijf minuten later gaat het stel met strijkbout onder hun arm tevreden de winkel uit. ‘Onze klanten zoeken vooral gemak. Jonge mensen doen veel zelf, zoeken op internet en komen bij Coolblue uit. Wat oudere mensen gaan voor gemak en voor lokaal. Zij vertrouwen erop dat wij hen zorgen uit handen nemen, dat wij meedenken als er iets is,’ aldus Rob. Stijn merkt op dat een monteur van Miele al vlug 80-90 euro aan voorrijdkosten rekent en dat mensen, die voor Coolblue gaan, daar niet aan denken. ‘Onze voorrijkosten zijn veel lager, want wij werken lokaal. Vertrouwen is voor ons het belangrijkst. ‘Zet maar een nieuwe wasmachine bij ons neer, onze oude doet het niet meer’, dat horen wij wel eens. Dan moet je inleven in de behoefte van die klant, in wie hij of zij is. Dat vertrouwen mag je niet beschamen,’ zegt Stijn, die voornamelijk in de winkel te vinden is als verkoper. Broer Pepijn is als elektrotechnisch monteur onderweg naar de klant. Rob Hoppenbrouwers groeide op in de winkel, net als zijn broers en zussen. Zijn vader en moeder Leny en Wil waren vergroeid met hun zaak, waar het een komen en gaan was.  Ook Theo was het grootste deel van zijn werkzame leven actief in de winkel met zijn ouders en echtgenote Corrie. Theo: ‘deze winkel overleeft het geweld van de stad Tilburg en van internet doordat wij hard lopen voor onze klanten. Dat zal ook zo blijven.’ Vroeger kocht je bij Hoppenbrouwers lampen, benzine voor je auto, je haalde er de Top 40 lijsten en de nieuwste singles, maar ook de radio en de eerste kleurentelevisie. ‘Oude boerenmensen brachten ons ’s avonds hun vuile was. Als de overalls goed schoon werden met die nieuwe machine, dan mochten we zo’n ding brengen. We hadden drie machines staan, en die werden alle drie geprobeerd, voor ze iets nieuws aanschaften,’ zegt Theo lachend. Aanstaande zaterdag en zondag 23 en 24 juni viert Hoppenbrouwers het eeuwfeest met leuke aanbiedingen, een kopje koffie en een Hopje.

Tekst: Marlies van Iersel

Luuske Liebregts wordt op 12 februari 100 jaar

In 1918 werd Luuske in Zevenbergen geboren. In haar jeugd is zij naar Udenhout gekomen en is daar altijd met plezier gebleven. Ze trouwde met Leo Liebregts en samen kregen ze 5 zonen: Peter, Jan, Theo, Kees en Huub. Naast het draaien van dit drukke huishouden was Luuske ook nog naaister. Ze maakte kleding voor haar eigen kinderen maar ook voor andere dorpsgenoten. Ruim 40 jaar heeft zij met haar gezin in de Zeshoevenstraat gewoond. Bingo was een van haar favoriete bezigheden waarbij ze menig prijsje in wacht sleepte, die ze dan weer uitdeelde aan haar kinderen. Ze keek graag naar sport op de televisie en hield van puzzelen en handwerk. Jammer genoeg kan ze haar hobby’s nu niet meer uitvoeren.

In 1982 heeft Luuske samen met Leo een mooie reis naar Griekenland gemaakt, die zij gewonnen hebben met de Sinterklaas Koerier Puzzel. Ze vonden het prachtig. Nadien hebben ze samen nog een aantal busreizen gemaakt.

Luuske is trotse oma van 6 kleinkinderen. Toen ze nog kon fietsen ging ze regelmatig even langs bij haar kinderen en kleinkinderen voor een bakkie en een kletspraatje. Na 47 jaar huwelijk zijn Leo en Luuske verhuisd naar de Eikelaar. Helaas hebben zij daar niet lang samen kunnen zijn, Leo stierf vlak na de verhuizing.

In de Eikelaar is Luuske gaan tekenen en schilderen. Ook zat ze in de cliëntenraad en deed met plezier aan alle activiteiten mee. Ooit werd ze zelfs koningin van het Gilde!

Wij zijn blij dat we samen met haar deze mooie verjaardag mogen vieren, samen met al haar familie, vrienden, bewoners van de Eikelaar, de burgemeester en Prins Carnaval. We gaan er een mooi feest van maken!

Bart Mutsaers 100 jaar

Bart Mutsaers heeft op 20 november zijn 100e verjaardag mogen vieren. Een magische leeftijd die maar een klein aantal personen kan vieren. En omdat het in de praktijk ook nog vaak vrouwen zijn die de leeftijd van 100 mogen halen is Bart al helemaal een bijzonderheid. Voor loco burgemeester Berend de Vries van de gemeente Tilburg genoeg redenen om op zaterdag 25 november even naar ’t Centrum te komen, waar Bart op dat moment met zijn familie zijn verjaardag aan het vieren was.

Bart is woonachtig op de Eikelaar. Enkele jaren geleden woonde hij nog zelfstandig. Bart is op 20 november 1917 in Tilburg op een boerderij geboren in een gezin van 7 kinderen. Op jonge leeftijd ging hij met de melk in de buurt venten. Later is hij melkboer geworden. Hij heeft lange tijd met paard en wagen de melk huis aan huis bezorgd in de wijk het Groeseind in Tilburg. Zijn vrouw, Jo Brekelmans runde aan het woonhuis een kruidenierswinkeltje. Vanwege de aanleg van een nieuwe weg werd een groot deel van de wijk gesloopt en moesten ook zij vertrekken.
Hij is 49 jaar getrouwd geweest met zijn grote liefde Jo Brekelmans. Helaas moet hij haar al sinds 1999 missen. Bart en Jo trouwden tegelijk met nog drie broers. Niet alledaags dus dit kwam dan ook in de krant. Ze hebben 5 kinderen, vier zonen en één dochter. In 1971 verhuisde het gezin naar Udenhout. De plaats waar Jo was geboren en getogen.
Als je 100 jaar bent heb je al veel voorbij zien komen en meegemaakt. Elektrisch licht, de auto, wasmachine maar ook de douche is er niet altijd geweest. Bart was 22 jaar toen de 2e wereldoorlog uitbrak. Bart:”In die tijd betaalde je voor 3 liter melk een kwartje”. Bart zat bij de cavalerie ofwel militair per paard.

Bart heeft eigenlijk alle veranderingen en belangrijke gebeurtenissen de afgelopen eeuw dus wel bewust meegemaakt. En zoals hij met al die nieuwe dingen en veranderingen omging, zo heeft hij zich de afgelopen jaren ook snel aangepast op het moment dat hij lichamelijk wat beperkter werd. Dagelijkse oefeningen helpen hem soepel te blijven en te kunnen blijven lopen. Hij doet nog iedere maandag zelf zijn boodschappen onder het motto: “wat ik zelf kan hoeft een ander niet te doen”. Schrijft ook nog steeds verjaardagskaarten voor familieleden en goede vrienden. Voor zijn kinderen, klein- en achterkleinkinderen is hij een voorbeeld en inspiratiebron!
Enkele maanden geleden liep Bart nog mee in een bruidsjurken modeshow in de Eikelaar in het pak waarin hij zelf getrouwd was.
Bart staat dus nog volop in het leven en zal, als zijn gezondheid het allemaal toelaat, deze 100 jaar nog wel met een paar jaartjes verlengen.