Jorna helpt de medemens de kou door
Atls je in Udenhout op een bankje, aan een lantarenpaal, bij de bushalte, in een heg, in de bibliotheek of in de hal van de Eikelaar in cellofaan een ingepakte shawl, handschoenen, das of muts vindt dan is die daar neergelegd door Jorna van Loosbroek. Jorna hoorde en las over het project van Natasja van Alphen uit Tilburg
die vanaf 2016, vanwege de toenemende armoede, begonnen is met: “Help je medemens de kou door”. Dit sprak Jorna zo aan, dat zij daar vanaf november in Udenhout ook mee begonnen is. Ook in 53 andere gemeenten is het voorbeeld van Natasja gevolgd. Wat is dit nu voor een actie? Mensen schenken accessoires
die tegen de kou helpen. Geen jassen, maar wel de kleinere attributen zoals handschoenen, dassen en mutsen. Die worden eerst gewassen, dan mooi ingepakt in doorzichtig cellofaan en dan door Jorna ergens achtergelaten met een kaartje erbij waarop staat: “Ik ben niet kwijtgeraakt. Neem mij gerust mee als je het koud hebt, want ik ben hier om je warmte te geven”. Ze zoekt daarvoor plekjes uit waar enerzijds genoeg mensen langs komen zodat ze de pakjes zien en anderzijds ook niet te opvallend zodat iemand op zijn gemak kan kijken en lezen wat voor pakje het is. Het mooie is dat deze vorm van iemand iets geven van beide kanten simpel en anoniem is. Geen indicaties, geen vragenlijsten of je inderdaad wel volgens normen hulp nodig hebt, maar heel simpel: Als iemand vindt dat hij of zij dit wel nodig heeft kan men het pakje meenemen. Jorna vertelt dat alle pakjes ook meegenomen worden. Inmiddels weten ook veel mensen haar te vinden om spullen te doneren die zij weer kan weggeven. Als u ook nog wat warmte wilt delen met spullen die u kunt missen, dan kunt u haar bellen of appen: 0657336489. De volgende winter laat ze verder als ze spullen over heeft .
Meer informatie kun je vinden op facebook: Help je medemens de kou door of Instagram:help_je_medemens_de_kou_door
Een actie die niet alleen warmte geeft aan hoofd, hals en handen, maar ook hartverwarmend is!
Tekst: Wilma de Jong-Verspeek, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer
Het is zijn tweede dag als wijkagent voor Udenhout en Biezenmortel als wij hem ontmoeten en hij is enthousiast. Harm is tien jaar bij het politieteam Groene Beemden, dat gevestigd is in de Brücknerlaan in Tilburg-Noord, waar wij onder vallen. Hij is geboren en getogen in Sprang-Capelle, woont nu met zijn vrouw en 3 kinderen: twee jongetjes van 8, 6 en een dochtertje van 3, in Waalwijk en wordt begin februari 36. Harm kent Udenhout omdat hij voor zijn carrière bij de politie gewerkt heeft bij Hoppenbrouwers Techniek. Hij heeft heel bewust gesolliciteerd naar de functie van wijkagent voor Udenhout en Biezenmortel. Het dorpse trekt hem meer dan de stad. Ook het verantwoordelijk zijn, de spin in het web voor onze dorpen spreekt hem aan. Hij vertelt ook enthousiast hoe tegenwoordig het werken als wijkagent is georganiseerd. Was vroeger vooral het beeld dat die wijkagent op zijn gemak vooral door het dorp fietste, tegenwoordig is het anders opgezet. In het team Groene Beemden werken wijkagenten die algemeen verantwoordelijk zijn voor een bepaald gebied, zoals Harm voor Udenhout en Biezenmortel.
Het was alweer twee jaar geleden, dus hoog tijd om weer lekker te lachen, gieren en te brullen. Corona heeft niet alleen maar negatieve sporen achter gelaten want uiteindelijk zijn het de Tonnepraoters die er baat bij hebben gehad. Ze hebben zich extra lang kunnen beraden over nieuwe grappen en grollen. En dat hebben we geweten ook…! Tranen met tuiten en zere kaken van het lachen…. En wat een klets toch ook weer, hoewel het af en toe ook ietsiepietsie vrouw-onvriendelijk was, maken tonnepraoters zich kennelijk niet erg druk over de ‘me too’ aantijgingen.
Ruim voor de aanvangstijd vulde de hal zich al met bezoekers om een goed plekje te bemachtigen in de uitverkochte zaal. Het harmonieorkest onder leiding van Sander van Dorst en het opleidingsorkest onder leiding van Hadewych van Leeuwen gaven een prachtige uitvoering.
Dat deze blijk van waardering voor 75 jaar inspanning ook de volledige instemming had van het voltallige publiek bleek uit het enthousiaste applaus. Vanuit de dorpsraad ontving Wil ook de hartelijke felicitaties. Dat er ook nog vijf jubilarissen in het zonnetje werden gezet maakte dit tot een heel bijzonder nieuwjaarsconcert, wat niet makkelijk vergeten zal worden, zeker niet door Wil en zijn familie.
Op de inrit van zijn vorige huis in de van Heeswijkstraat en nu in de Kreitenmolenstraat staan enkele exemplaren van de hobby van Marnix: oude auto’s en in het bijzonder Dafjes en NSU-tjes. Marnix vertelt hoe hij als vierjarige zijn vader gereedschap aangaf als die aan het sleutelen was aan zijn allereerste auto: een NSU Prinz 4. Misschien is toen bij hem de passie voor oude auto’s ontstaan. Zijn eerste twee auto’s die hij in 1989 kocht: een Daf en een NSU heeft hij nog steeds en die zijn als nieuw. Want dat is wat hij vooral doet: zorgen dat deze oude auto’s blijven rijden. Hij kent deze auto’s van binnen en van buiten en kan alles zelf: zowel motorisch en als plaatwerk. Inmiddels heeft hij er zo’n 25 rijden. Om te zorgen dat ze vooral ook rijden, leent hij ze langdurig uit. Marnix vertelt dat het niet alleen een hobby is, maar dat ze ook direct te maken hebben met zijn werk. Marnix is vakleerkracht autotechniek op het Vadacollege in Boxtel, een school voor leerlingen met gedragsproblematiek. De jongeren op deze school hebben meestal al veel meegemaakt in het leven, leren een vak niet uit boeken en hebben vaak een laag zelfbeeld en weinig zelfvertrouwen.
