Berichten

Martine Versluis sponsort het Sophia Kinderziekenhuis

/0 Reacties/in /door

Martine Versluis is een bevlogen vrouw. Wanneer ze ergens voor gaat, dan gaat ze er ook echt voor.

Acht jaar geleden woonde Martine nog in Dordrecht. Via haar spinningactiviteiten in de sportschool kwam ze in aanraking met de jaarlijkse sponsor spinning marathon voor het Sophia kinderziekenhuis in Rotterdam.

In een weekend in februari-maart wordt door sportievelingen, die zich laten sponsoren door vrienden, collega’s en familie, 5 of 10 uur per dag gefietst op een spinfiets.

Sinds haar eerste deelname is Martine elk jaar weer van de partij, nu alweer ruim 10 jaar.
Martine werd uitgenodigd voor een rondleiding door het kinderziekenhuis. “Dan weet je pas goed waar je het voor doet”. Ze bedacht ze dat er meer mogelijk moest zijn om geld in te zamelen voor het ziekenhuis dan fietsen alleen. Martine is naast sportief ook erg creatief. Na een workshop vogelpoppetjes maken met kinderen, ging ze thuis aan de slag om het vogelpoppetje kwalitatief beter te maken, zodat het verkoopbaar werd. En de verkoop “leverde goud geld op”.

Via sociale media, kerstmarkten, statiegeldautomaat bij de Plus, verkoop bij Angelique, wist Martine een aanzienlijk bedrag op te halen. Op dit moment staat een verkoopbox met vogelpoppetjes voor haar deur, op Helmkruid 21, en Martine is op zoek naar andere verkooppunten.

De materialen voor de vogelpoppetjes worden voor een groot deel gesponsord of voor een lage prijs aangeboden. Martine vraagt 5 euro voor een poppetje. Haar streefbedrag voor dit jaar is om 3000 euro in te zamelen.
Martine geeft aan voorlopig door te gaan met haar activiteiten voor het kinderziekenhuis. “Ik ken de mensen daar persoonlijk, de mensen van de Stichting Vrienden van het Sophia rekenen op me”.

Naast 1 dag spinning en 1 dag vrijwilligerswerk tijdens de spinning marathon, blijft ze doorgaan met het maken en verkopen van de vogelpoppetjes. Een leuk kadootje in de herfst- en wintertijd voor vrienden, familie, bekenden, werknemers, collega’s of voor je zelf. Een kadootje ook voor de vogels, die er graag van snoepen in de maanden dat voedsel schaars is. Maar natuurlijk in de eerste plaats voor de kinderen in het Sophia kinderziekenhuis. Via de Stichting komt er geld vrij voor innovatieve behandelmethoden en projecten, die gericht zijn op het welzijn van patiëntjes en familieleden. Projecten die niet bekostigd kunnen worden vanuit het reguliere zorgbudget.

De Wegwijzer wenst Martine heel veel succes met haar mooie vrijwilligerswerk.
NB: Via de QR code kunt u ook rechtstreeks doneren voor dit goede doel.

Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer en Rob van Efferen

Een vrijwilliger in het zonnetje

/0 Reacties/in /door

“Vrijwilliger ben je maar één keer, de tweede keer rekenen ze op je”

Dat is een uitspraak van Jan Teurlings en er zijn velen die op hem rekenen.

Zaterdagmorgen 9.00 uur bij de kinderboerderij van Vincentius tref ik Jan achter een grote kruiwagen waarin diverse bakken met allemaal verschillend voer staan. Alle weekenddagen en álle feestdagen voert Jan álle dieren van de kinderboerderij. Hij begint bij de kippen die hij buiten voert zodat hij binnen meteen de eieren kan rapen. Eieren die in het rectoraat gebruikt worden. Dan naar de schapen en de geiten. Die kennen het al precies en staan allemaal klaar bij hun bakken waar ze brokjes krijgen. Na de brokjes weet Jan met een welgemikte worp een plak hooi in hun kooi te gooien zodat ze dat de rest van de dag kunnen eten.
Verder naar de ezels, de pony’s en het grote paard. Ook zij krijgen brokken en hooi. Dan nog het “klein” vee: de cavia’s, de parkieten de andere vogeltjes en de konijnen. Naast hardvoer wordt ook fruit en wortels gegeven. Anderhalf tot twee uur is hij zo wel bezig.

Dit is slechts één van de vrijwilligers taken van Jan. Vrijwilliger is hij al 35 jaar bij ASVZ vanaf het moment dat zijn vrouw Riëtte in wilde gaan op een vraag om gastouder voor een van de bewoners te worden. Vanuit zijn eigen hobby met paarden kwam 25 jaar geleden ook vrijwilligerswerk bij Assisië en Vincentius op zijn pad. Bij Assisië heeft hij jaren geholpen met het paardrijden door bewoners en bij Vincentius met huifkartochten wat hij nog steeds iedere week doet op donderdagochtend.
De huifkartochten zijn heel populair. Hij heeft de huifkar destijds mee ontworpen. Er is een speciale rijplaat onder gemonteerd zodat ook mensen in een rolstoel meekunnen.
Maar dat is nog niet alles. Hij is ook vast verbonden aan het kegelhome WIK (Willen Is Kunnen) op het terrein van landschapspark Assisië. Veel mensen weten dit niet maar op het landschapspark is een kegelhome waar vier professionele kegelbanen zijn die ook voor wedstrijden gecertificeerd zijn. Onlangs hebben er zelfs nationale kampioenschappen plaatsgevonden. Jan is op dinsdag- en woensdagavond vrijwilliger om begeleiders te ondersteunen en zelf mensen te begeleiden met een beperking die graag kegelen. Voor de banen zijn afrolbakken beschikbaar zodat mensen in een rolstoel ook kunnen kegelen.
De banen zijn voor iedereen te huur. Een idee voor een familiebijeenkomst, verjaardagfeestje, een uitje met collega’s. Jan maakt er graag reclame voor. Mail naar: kegelclubwik@gmail.com

Omdat hij toch nog wel tijd over had is hij woensdagmiddag ook vrijwilliger bij het erfgoedcentrum ’t Schoor, waar hij oude foto’s’ en boerderijzaken mee uitzoekt.

Kortom een vrijwilliger zoals er niet veel zijn. Jan leeft naar zijn uitspraak. Vanaf de tweede keer rekenen ze op je en op Jan kun je altijd rekenen.

Tekst: Wilma de Jong-Verspeek, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer.

Een vrijwilliger in het zonnetje; De Taalgroep

/0 Reacties/in /door

Iedere dinsdagochtend van 10.00-11.30 zijn Hildegard en Marijke in de bibliotheek present om een groep vrouwen die niet uit Nederland komen, Nederlandse taalles te geven. Marijke doet dit al 5 jaar en Hildegard zo’n drie jaar. Deze dinsdagochtend woon ik de taalles bij.
Zes vrouwen die vanuit de hele wereld komen: Polen, Syrië, Iran en Brazilië. De tijd dat ze in Nederland wonen is heel verschillend en daarmee ook hun kennis van de Nederlandse taal. Marijke en Hildegard splitsen daarom de groep. Dat tekent ook hun werkwijze: aanpassen aan de vraag, behoefte en niveau van de deelnemers. Hun achtergrond als leerkracht is daarbij onontbeerlijk.

Het werkboek wordt erbij gepakt. Het huiswerk wordt doorgenomen. Dit werkboek ging over hobby’s. Ze hebben een aantal vragen en een puzzel uitgewerkt. Een andere opdracht was: formuleer vragen voor een interview over hobby’s. Ik ben verbaasd over het niveau van de vragen én de antwoorden.
Dan pakt ieder een kaartje waarop een woord staat en moet uitleggen wat dit woord betekent. De moeilijkheidsgraad is hoog. Leg maar eens uit wat zelfreflectie, manifestatie, transformatie, vertraging en betovering betekent.
Een andere oefening is het pakken van een kaartje met een afbeelding en dan aan de ander uitleggen wat er op het kaartje staat.

De deelnemers vertellen hoe belangrijk deze taalles voor hen is. Ze willen de taal leren om mee te kunnen doen, erbij te horen. Een van hen vertelt dat ze de eerste twee jaar in Nederland niet naar buiten durfde uit angst dat iemand iets tegen haar zou zeggen of vragen en dat ze daar niet op zou kunnen reageren. Het leidt tot eenzaamheid en depressiviteit.

Een ander punt is dat men binnen drie jaar in Nederland de inburgeringscursus moet halen. Dat niveau is ook écht hoog. Dat hebben wij als Nederlanders niet in de gaten. Ik zag het leerboek daarvan en zou op een aantal vragen het antwoord niet weten. Ook daarbij helpt de taalgroep.

De professionaliteit van Hildegard en Marijke springt er wat mij betreft uit. Na ieder antwoord vragen ze door. De deelnemers leren daarmee om het onderwerp naar hun persoonlijke situatie te vertalen en daardoor wordt het een echt gesprek.

Zij werken ook met heel mooi materiaal wat landelijk is ontwikkeld. Je moet leesboeken, werkboeken en speels materiaal hebben voor volwassenen, geen kindertaal. Bij de bibliotheek in het Wagnerplein in Tilburg is een steunpunt waar zij terecht kunnen voor nieuw materiaal en eventuele ondersteuning.

Waarom is dit vrijwilligerswerk zo leuk? Beiden geven aan dat het zo veel voldoening geeft als iemand zo ver komt dat zij een baan vindt, mede doordat het Nederlands van voldoende niveau is. Marijke vult ook nog aan: “Je krijgt de wereld in huis”.

Ken je iemand van buitenlandse afkomst waar deze taalles bij past: aarzel dan niet en maak diegene, je buurvrouw, collega, opmerkzaam op deze taalgroep. Help even om haar de weg te laten vinden. Deelnemers zijn van harte welkom. Aanmelden voor deze taalgroep kan eenvoudig door contact op te nemen met Elles van Contour de Twern in Udenhout, tel.06 16019365.

Tekst: Wilma de Jong-Verspeek, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer

Een vrijwilliger in het zonnetje

/0 Reacties/in /door

“Leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker”.

Fien van de Aker, Stef Aldenhuijsen, Anita de Bont, Antoon van den Brand, Jeanny van Haaren, Henk Kuijpers, Jo Robben, Jeroen Kleiweg en Connie Slenders zijn allemaal belastinginvulhulpen van Contact 50 en staan in de startblokken om ook dit jaar weer als vrijwilliger bij mensen te helpen om hun belastingaangifte in te vullen.

Connie Slenders, ook bestuurslid bij Contact 50 is de coördinator van deze dienst en vertelt daar over. Ze relativeert haar rol als coördinator. Iedere belastinginvulhulp werkt heel zelfstandig. Zij heeft wel het overzicht wie nog eventueel ruimte heeft als er nieuwe aanvragen komen.

Wat houdt deze dienst in?
Veel Nederlanders krijgen de oproep om jaarlijks vóór 1 mei hun aangifte voor de inkomstenbelasting in te vullen. Voor sommigen routine, voor anderen een opgave waar ze hulp bij nodig hebben. De belastinginvulhulpen van Contact 50 bieden die hulp aan ouderen. Ieder lid van Contact 50 kan een beroep op hen doen. Voor €6.- per persoon komen zij aan huis en verzorgen de aangifte. Bij een echtpaar zijn het twee aangiftes. Vooral de eerste keer nemen ze uitgebreid de tijd om alles te bespreken. Het is Connie haar ervaring dat mensen vaak aftrekposten hebben waar ze zelf niet aan denken of niet weten. Vooral alles rondom ziektekosten speelt bij de doelgroep vaak een rol.
Het afgelopen jaar hebben zij samen 401 belastingaangiftes verwerkt. Het aantal wat een vrijwilliger doet hangt af van zijn of haar mogelijkheden en varieert van 10 à 15 tot wel 60 aangiftes. Ze doen dat vaak jaren achter elkaar voor dezelfde mensen, soms al wel 20 jaar.

Deskundigheid
De invullers hebben allemaal een financiële achtergrond. Ze krijgen juridische ondersteuning vanuit KBO-Brabant waar deskundigen jaarlijks een verplichte bijscholing verzorgen en ook bij specifieke vragen of bezwaren hun kennis beschikbaar stellen.
Ieder jaar komen ze ook een paar maal in een groep bij elkaar om vragen uit te wisselen en zo te leren van elkaar.

Voor wie?
Iedereen die lid is van Contact 50 kan deze ondersteuning vragen. Connie geeft aan dat ze niet-leden niet direct uitsluiten, maar wel stimuleren om lid te worden. Soms kiezen mensen een invulhulp die ze persoonlijk kennen, anderen geven de voorkeur aan een onbekende. Heeft u ook hulp nodig: neem contact op met Connie Slenders: belbeh@contact50udenhout.nl of telefoonnummer: 06-44478190

Signalerende rol
Als ze bij mensen thuis komen krijgen ze vaak ook een indruk van hoe het verder met mensen gaat. Soms constateren ze dat mensen recht hebben op bepaalde toeslagen of dat mensen op het terrein van zorg en welzijn ondersteuning kunnen gebruiken. In dat geval kunnen ze bespreken dat een clientondersteuner van Contact 50 hun verder kan helpen. Op die manier is hun rol ook belangrijk, naast het invullen van de belastingaangifte.
Het is duidelijk dat deze vrijwilligers voor veel mensen in deze maanden heel belangrijk zijn en verdienen om in het zonnetje gezet te worden.


Tekst: Wilma de Jong-Verspeek, de Wegwijzer
Foto: Henny Schilders, de Wegwijzer.

Een vrijwilliger in het zonnetje

/0 Reacties/in /door

Carla Oerlemans beheert vol passie de Weggeefhoek

Carla vertelt dat de Weggeefhoek eigenlijk een gewone Facebookpagina is, waar leden van de Weggeefhoek uit Udenhout en Biezenmortel spullen op kunnen zetten, die ze zelf niet meer nodig hebben en anderen blij mee willen maken. Carla beheert deze pagina al sinds oktober 2013. “Ik ben zelf van laten we niks weggooien. Je kunt zoveel mensen blij maken.” Bijna ieder dorp of stad heeft wel een Weggeefhoek. De Weggeefhoek van Udenhout en Biezenmortel telt inmiddels al 3600 leden en er komen er iedere dag nog bij.
Op een product dat op de Weggeefhoek geplaatst wordt kunnen mensen 12 uur reageren met ‘interesse’. De reden waarom mensen een product graag willen hebben is niet belangrijk, iedere reden is legitiem. Onder de mensen die aangegeven hebben interesse te hebben wordt het product vervolgens verloot. Ook dat kan digitaal. Ieder heeft dus een eerlijke kans om een product te ontvangen. Tussen aanbieder en ontvanger wordt daarna een persoonlijke afspraak gemaakt wanneer en waar het product opgehaald kan worden. Een product dat meer dan 7 dagen op de Weggeefhoek staat, wordt door Carla verwijderd. Zo loopt de Weggeefhoek niet te vol. De producten die aangeboden worden zijn zeer divers. Speelgoed, meubilair, kinderstoeltjes, puzzels, huishoudelijke artikelen, klokken, kleding, ook carnavalskleren in Carnavalstijd, tassen, oude bidprentjes, te veel om op te noemen. In de zomer worden zelfs stekplantjes aangeboden.
De Weggeefhoek is geen ‘vraaghoek’. Daar is de ‘Vraag maar Raak’ pagina van Facebook voor. In zeldzame gevallen is toch een oproep gedaan, bv toen een geliefd poesje weggelopen was. Of toen een woonhuis in Udenhout afbrandde en het gedupeerde gezin alles kwijt was. Dit omdat de Weggeefhoek zo’n groot bereik heeft en veel mensen kunnen reageren.

Carla kijkt iedere morgen en daarnaast nog wel enkele keren per dag of er geen gekke dingen geplaats zijn. Ze stuurt een berichtje als er iets niet klopt. Ze hoort het graag wanneer mensen meerdere malen spullen niet op komen halen. Deze mensen worden als lid verwijderd. Carla vertelt dat sommige leden wel heel vaak reageren met ‘interesse’. “Dat kan het nadeel zijn van de Weggeefhoek”, geeft Carla aan, “mensen kunnen er ‘hebberig’ van worden. Er zijn ook altijd mensen die iets te mopperen hebben, maar andere leden omschrijven het als ’tof’ om spulletjes door te geven en anderen blij te maken”. Dat geeft Carla de energie om door te gaan met haar dagelijks inzet als beheerder van de Weggeefhoek.
Mensen blij maken met spullen, die anderen niet meer nodig hebben, en bijdragen aan duurzaamheid is de drijfveer van Carla. De Wegwijzer hoopt dat ze dat nog vele jaren zal blijven doen.

Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer

Een vrijwilliger in het zonnetje

/0 Reacties/in /door

Collecteren met een gouden randje; Joke Moonen collecteert al 50 jaar voor de Nierstichting: een geweldige prestatie!

In de week voor de jaarlijkse collecteweek van de Nierstichting is Joke Moonen gehuldigd voor 50 jaar collecteren.

Lang geleden, op een bijeenkomst voor KVO (Katholieke Vrouwen Organisatie), was er de vraag wie zou willen collecteren voor de Nierstichting. Joke gaf toen aan zich daar graag voor in te willen zetten. Dat zij dat zo lang en met zo veel inzet doet, was voor Pauline Ritmeester van Nierstichting Nederland en collecte coördinator voor Udenhout en Biezenmortel Joost Bodewes een reden om haar in het zonnetje te zetten. Daarom belden zij afgelopen vrijdag even voor 16.00 uur aan bij een nietsvermoedende Joke.

Joke kreeg van de Nierstichting een olijfboompje, een symbolisch cadeau.
“Want de olijfboom is een sterke boom en staat voor tradities”, sprak Pauline Ritmeester Joke toe. “Hij wordt geassocieerd met kracht, vrede en een positief toekomstbeeld. De olijfboom was vroeger een kostbaar bezit. De olie werd het ‘groene goud’ genoemd en was vanwege zijn reinigende werking zeer geliefd. Daarnaast werden in de oudheid kransen van olijftakken gemaakt als hoogste blijk van erkenning”.

“Iemand, die 50 jaar bij de Nierstichting collecteert, verdient die hoogste blijk van erkenning” volgens Ritmeester. “Het is een ontzettend geweldige prestatie en we zijn jou heel erg dankbaar. En zeker de nierpatiënten, want daar doen we het tenslotte allemaal voor!”

In de week van 17-23 september wordt er dit jaar weer gecollecteerd voor de Nierstichting.

Draag je de Nierstichting een warm hart toe en wil je een steentje bijdragen, meld je dan aan als collectant. Wie wil helpen als vrijwilliger, kan contact opnemen met Pauline Ritmeester: 06-11 11 54 97. Aanmelden kan ook via www.nierstichting.nl.

Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer i.s.m. Joost Bodewes
Foto: Joost Bodewes

Vrijwilliger in het zonnetje: William Verspeek

/0 Reacties/in /door

William is een veelzijdig man. Hij houdt van wandelen en hardlopen in de natuur. Met SNP (StichtingNatuur Projecten) maakt hij graag buitenlandse reizen. Wanneer ik hem spreek is hij net terug van een wandelvakantie in de sneeuw van Lapland. Omdat hij ervan houdt in de natuur te zijn, beantwoordde hij een oproep van Natuurmonumenten om Vrijwillige Boswachter te worden. Hij is daarmee gastheer, rentmeester, voorlichter en begeleider van excursies. Hij bemant het Mobiel Informatie Punt, surveilleert en ruimt zwerfafval op in de gebieden van Natuurmonumenten, waaronder de Loonse en Drunense Duinen. Hij heeft veelvuldig contact met de bezoekers en vertelt graag over de natuur. Sinds kort is hij lid van de Ledencommissie Natuurmonumenten Noord Brabant en Rijk van Nijmegen. Daarmee krijgt hij meer achtergrondinformatie over alles wat met Natuurmonumenten te maken heeft en kan hij meedenken over beleid, visie en strategie.

William speelt actief volleybal bij V.C. Udenhout. Hij begeleidt zijn eigen trainingsgroep en zit in de toernooi organisatie (binnen – en buurtschappen toermooi.). Daarnaast is hij al bijna dertig jaar bestuurslid (ex- en nu weer officieus voorzitter). Hij doet de Public Relations, de ledenwerving, en regelt de subsidies. Maar ook voor allerlei hand- en spandiensten kan de club bij hem terecht.

Ook in de Dorpsraad is William actief. Al bij de start gaf hij op persoonlijke titel de Dorpsraad een gezicht door de Public Relations op te zetten. Hij schreef stukjes in de Wegwijzer, op Udenhout Centraal en in de eenmalig verschenen Udenhout Business Special. Op dit moment heeft hij nog zitting in de Raad van Advies van de Dorpsraad, aandachtsgebied Sport.

Op Cultureel gebied was William voorheen betrokken bij SKU en Festipet. Momenteel is hij bestuurslid (penningmeester) bij Erfgoed Centrum ’t Schoor. Hij denkt mee over het beleid, beheert de financiën en is ook actief bij de verkoop van de Sprokkels.

Een veelzijdig man, zoals gezegd. Een man waar Udenhout blij mee kan zijn.

Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer

Een Vrijwilliger in het Zonnetje

/0 Reacties/in /door

Al sinds 2005 is Juliet Brokken actief als trainster bij Gymnastiek Vereniging DOS Udenhout. Ze begon 30 jaar geleden als lid van de vereniging en is inmiddels vergroeid met de club. Op woensdagavonden en ‘s zaterdags is ze te vinden in Gymzaal de Schelf. Ze traint de “springgroep ”van DOS en begeleidt hen bij wedstijden, in teamverband en individueel. Groepsspringen uit de mini trampoline, op de airtrack (opblaasbare baan) en over de Pegasus is een aparte discipline in de turnsport en wordt in Udenhout beoefend door turners en turnsters van 7 tot 30 jaar. In gemengde groepen van jongens en meisjes wordt deelgenomen aan landelijke wedstrijden (in de regio zijn vrijwel geen springers op dit niveau). Er wordt beoordeeld op techniek, hoogte, uitvoering, en veiligheid van de diverse sprongen. Iedere springer stelt zijn/haar eigen doelen. Volgens Juliet is de dynamiek binnen de groep, elkaar helpen en stimuleren erg belangrijk. Dat is goed te zien wanneer we twee trainingen mogen bijwonen. In een ongedwongen, gezellige, sportieve sfeer wordt getraind, op aanwijzingen van Juliet. Een toepasselijk begeleidend muziekje is nog meer sfeer verhogend. Vanaf het balkon kunnen ouders kijken naar de sportieve prestaties van hun kinderen. Oudere, meer ervaren turners zijn een uurtje eerder naar hun training gekomen om de jongere leden “op te vangen” bij de moeilijke sprongen. Juliet vertelt dat ze als puber soms wel 20 uur per week als “vanger“ in de gymzaal te vinden was.
Om de trainingen te kunnen geven heeft Juliet een 3 jarige opleiding gevolgd bij KNGU/ LOI. Behalve in de techniek van het turnen werd ze bijgeschoold in didactische, pedagogische, methodische vaardigheden. ”Het kunstje aanleren is mooi, maar dat de leden door hun sport als mens groeien (sociaal emotionele ontwikkeling) is heel bijzonder” vertelt Juliet. “Dat geeft voldoening en energie”. Om de moeilijke sprongen aan te leren moeten de turners angsten overwinnen en er op vertrouwen dat ze zo nodig goed opgevangen worden. Dat zorgt voor intensief persoonlijk contact, zowel met Juliet als met elkaar.
Tijdens het Tilburgse Sportgala was Juliet een van de drie genomineerden in de categorie Sportvrijwilliger van het Jaar 2022. De Wegwijzer feliciteert haar graag met deze nominatie. Juliet werd uiteindelijk tweede. De nominatie verdiende ze vanwege haar jarenlange, grote betrokkenheid bij gvDOS, de vele trainings- en begeleidingsuren, de jurering bij clubkampioenschappen, sponsor activiteiten voor een nieuwe trampoline enz. Tijdens het Gala werd ze verrast door de aanwezigheid van 10 leden in gala outfit, die haar kwamen aanmoedigen. Het geeft aan hoe blij de turners van gvDOS zijn met Juliet.

Tekst : Nelleke Sträter, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer

Een Vrijwilliger in het Zonnetje

/0 Reacties/in /door

Kerkhofgroep Biezenmortel
Allerzielen, 2 november, de dag waarop we onze dierbare overledenen extra gedenken. In Biezenmortel ligt het kerkhof er heel mooi bij, klaar voor een bezoek van familieleden en van pastoor Dorssers, die de graven komt zegenen.
Voor het onderhoud van het kerkhof zorgt een groep van 9 senioren uit Biezenmortel. Elke twee weken komen zij een middag bij elkaar. De jongste vrijwilliger is 71 jaar, de oudste 87. Een uurtje of drie zijn ze volop bezig met schoffelen, harken, snoeien, kantjes knippen, grasmaaien en graven onderhouden. Ze gaan pas weg als alles er weer piekfijn uitziet. 

Wim Smolders vertelt dat er de laatste tijd nauwelijks nieuwe graven bijkomen op het kerkhof. Er vinden wel bijzettingen plaats. Op plaatsen, die vrij komen, worden struikjes geplant, die gratis verkregen worden bij tuinders in de buurt. Zo houdt het kerkhof zijn mooie aanzicht.
Een opvallende plek aan de voet van de Calvarieberg wordt ingenomen door drie graven van paters Kapucijnen, voorheen pastores van de parochie. “Om de hoek” ligt een gezamenlijk graf van 40 Kapucijner monniken, die eerder een laatste rustplaats vonden op het kloosterkerkhof, maar hier herbegraven zijn in mei 1994 bij het vertrek van de Kapucijnen uit Biezenmortel.
Tussen de burgergraven liggen 6 oorlogsgraven van gesneuvelde soldaten van het Gemenebest, naast het graf van een oorlogsslachtoffer uit Biezenmortel, die al op 14 mei 1940 om het leven  kwam.

De kerkhofvrijwilligers hebben dit najaar, vanwege het warme weer, wat meer werk gehad dan andere jaren. In de wintermaanden ligt het werk grotendeels stil. Twee weken geleden werden de vrijwilligers, samen met andere vrijwilligers van de Johannesburg XXIII Parochie, bedankt voor de bewezen diensten met een Heilige Mis en een lunch in Berkel. Op eigen initiatief komen in november, als het seizoen voorbij is, de vrijwilligers van de kerkhofgroep Biezenmortel, samen met hun partners, bijeen om gezellig samen een hapje te eten. Welverdiend, naar mijn idee.

Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer

Een vrijwilliger in het Zonnetje

/0 Reacties/in /door

Annie Heuvelmans-van den Bijgaart.
Bij Annie is het vrijwilligerswerk als een vanzelfsprekendheid ontstaan vanuit haar lidmaatschap en acti viteiten als lid van de KPJ(katholieke Platt elands Jongeren). Op dit moment verricht ze hand en spandiensten voor de EHBO-vereniging, bij de survival, Udenhout onder zeil en het winterparadijs. Het accent van haar vrijwilligerswerk ligt echter bij EVA Vrouwenvereniging Udenhout en bij de volksdansvereniging “’t Akkedeert”.
Enthousiast vertelt ze daarover. Het een is ook voortgekomen uit het ander. Vanuit de veteranen sportdag van de KPJ werd ze zo’n 35 jaar geleden betrokken bij de volksdansgroep die onder de KVO(Katholieke Vrouwen Organisatie) viel. Daar werd ze dansleidster. Dat houdt in dat ze naar dansdagen gaat, kijkt wat leuk is, dansen met bijbehorende muziek uitzoekt en deze leert, zodat ze dit aan de groep door kan geven. “t Akkedeert” is één vereniging met twee dansgroepen die een eigen repertoire hebben: de damesgroep en de gemengde groep. De leden zijn gemiddeld op behoorlijk hoge leeftijd en  voor hen is bewegen en de vriendschap van de volksdansgroep belangrijker dan de prestatie. Ze treden daarom ook alleen nog maar op bij bijzondere en besloten bijeenkomsten.
Vanwege de volksdansgroep werd Annie ook benaderd voor het bestuur van de KVO en na enige aarzeling heeft ze dat gedaan. In de loop van de tijd liep de animo voor de KVO terug  en werd ook in Udenhout en Biezenmortel de vraag gesteld of ze nog wel bestaansrecht hadden. Landelijk streefde de KVO naar een fusie met een andere organisatie. De leden in Udenhout en Biezenmortel kozen voor een eigenstandige vereniging en zo is EVA vrouwenvereniging Udenhout in 2015 ontstaan. Annie is vanaf het begin lid van het bestuur. EVA is een vereniging voor vrouwen en faciliteert dat vrouwen elkaar ontmoeten en hun netwerk verbreden. Het is voor vrouwen boven de 18, maar in de praktijk is het merendeel 50 plus. EVA staat voor: “Elke vrouw anders”, “Elke vrouw actief” en “Een voor allen”. Inmiddels heeft EVA bijna 200 leden.
Er worden zo’n drie activiteiten per maand georganiseerd die heel verschillend van aard zijn. Er zijn enkele leesclubs gevormd, er wordt gewandeld en gefietst. Dat zijn terugkerende activiteiten. Daarnaast worden er excursies georganiseerd. Er zijn ontspannende bijeenkomsten met muziek, een kerstviering en met elkaar eten bij de Rooi Pannen. Het organiseren van een gevarieerd programma dat veel vrouwen aanspreekt met excursies die ook prikkelen tot nieuwe kennis maakt dat Annie dit met heel veel plezier doet en voorlopig zal blijven doen. Eva en ’t Akkedeert zijn er blij mee.

Wie graag meer informatie wil:
Website EVA Vrouwenvereniging Udenhout: www.evaudenhout.nl
Voor informatie over volksdansgroep ’t Akkedeert: annieheuvelmans@msn.com

Tekst: Wilma de Jong, de Wegwijzer
Foto: Henny Schilders, de Wegwijzer