William is een veelzijdig man. Hij houdt van wandelen en hardlopen in de natuur. Met SNP (StichtingNatuur Projecten) maakt hij graag buitenlandse reizen. Wanneer ik hem spreek is hij net terug van een wandelvakantie in de sneeuw van Lapland. Omdat hij ervan houdt in de natuur te zijn, beantwoordde hij een oproep van Natuurmonumenten om Vrijwillige Boswachter te worden. Hij is daarmee gastheer, rentmeester, voorlichter en begeleider van excursies. Hij bemant het Mobiel Informatie Punt, surveilleert en ruimt zwerfafval op in de gebieden van Natuurmonumenten, waaronder de Loonse en Drunense Duinen. Hij heeft veelvuldig contact met de bezoekers en vertelt graag over de natuur. Sinds kort is hij lid van de Ledencommissie Natuurmonumenten Noord Brabant en Rijk van Nijmegen. Daarmee krijgt hij meer achtergrondinformatie over alles wat met Natuurmonumenten te maken heeft en kan hij meedenken over beleid, visie en strategie.

William speelt actief volleybal bij V.C. Udenhout. Hij begeleidt zijn eigen trainingsgroep en zit in de toernooi organisatie (binnen – en buurtschappen toermooi.). Daarnaast is hij al bijna dertig jaar bestuurslid (ex- en nu weer officieus voorzitter). Hij doet de Public Relations, de ledenwerving, en regelt de subsidies. Maar ook voor allerlei hand- en spandiensten kan de club bij hem terecht.

Ook in de Dorpsraad is William actief. Al bij de start gaf hij op persoonlijke titel de Dorpsraad een gezicht door de Public Relations op te zetten. Hij schreef stukjes in de Wegwijzer, op Udenhout Centraal en in de eenmalig verschenen Udenhout Business Special. Op dit moment heeft hij nog zitting in de Raad van Advies van de Dorpsraad, aandachtsgebied Sport.

Op Cultureel gebied was William voorheen betrokken bij SKU en Festipet. Momenteel is hij bestuurslid (penningmeester) bij Erfgoed Centrum ’t Schoor. Hij denkt mee over het beleid, beheert de financiën en is ook actief bij de verkoop van de Sprokkels.

Een veelzijdig man, zoals gezegd. Een man waar Udenhout blij mee kan zijn.

Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer

Kerkhofgroep Biezenmortel
Allerzielen, 2 november, de dag waarop we onze dierbare overledenen extra gedenken. In Biezenmortel ligt het kerkhof er heel mooi bij, klaar voor een bezoek van familieleden en van pastoor Dorssers, die de graven komt zegenen.
Voor het onderhoud van het kerkhof zorgt een groep van 9 senioren uit Biezenmortel. Elke twee weken komen zij een middag bij elkaar. De jongste vrijwilliger is 71 jaar, de oudste 87. Een uurtje of drie zijn ze volop bezig met schoffelen, harken, snoeien, kantjes knippen, grasmaaien en graven onderhouden. Ze gaan pas weg als alles er weer piekfijn uitziet. 

Wim Smolders vertelt dat er de laatste tijd nauwelijks nieuwe graven bijkomen op het kerkhof. Er vinden wel bijzettingen plaats. Op plaatsen, die vrij komen, worden struikjes geplant, die gratis verkregen worden bij tuinders in de buurt. Zo houdt het kerkhof zijn mooie aanzicht.
Een opvallende plek aan de voet van de Calvarieberg wordt ingenomen door drie graven van paters Kapucijnen, voorheen pastores van de parochie. “Om de hoek” ligt een gezamenlijk graf van 40 Kapucijner monniken, die eerder een laatste rustplaats vonden op het kloosterkerkhof, maar hier herbegraven zijn in mei 1994 bij het vertrek van de Kapucijnen uit Biezenmortel.
Tussen de burgergraven liggen 6 oorlogsgraven van gesneuvelde soldaten van het Gemenebest, naast het graf van een oorlogsslachtoffer uit Biezenmortel, die al op 14 mei 1940 om het leven  kwam.

De kerkhofvrijwilligers hebben dit najaar, vanwege het warme weer, wat meer werk gehad dan andere jaren. In de wintermaanden ligt het werk grotendeels stil. Twee weken geleden werden de vrijwilligers, samen met andere vrijwilligers van de Johannesburg XXIII Parochie, bedankt voor de bewezen diensten met een Heilige Mis en een lunch in Berkel. Op eigen initiatief komen in november, als het seizoen voorbij is, de vrijwilligers van de kerkhofgroep Biezenmortel, samen met hun partners, bijeen om gezellig samen een hapje te eten. Welverdiend, naar mijn idee.

Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer

Bart Vissers
Zesentwintig jaar geleden kwam Bart Vissers vanuit Helvoirt in Biezenmortel wonen en vrijwel meteen werd hij actief als vrijwilliger in de Vorselaer, 22 jaar ook als bestuurslid.
Eind juli is Bart vanwege zijn hoge leeftijd en om gezondheidsredenen gestopt, ook al blijft hij, tot er een nieuwe beheerder is, wel vrijwilliger bij de activiteiten van Contact 50. Hij biljart zelf nog graag mee. Bart was “sleutelfiguur” in de Vorselaer, letterlijk en figuurlijk. Hij was er bijna elke dag.: “als er wat te doen was, was ik er!” Deuren openen, alles klaarzetten voor evenementen en wekelijkse activiteiten zoals bingo, kaarten, biljarten. En aan het eind 
weer alles opruimen en afsluiten. Maar ook de kas bijhouden, klusjes doen (Bart heeft een technische achtergrond), en niet te vergeten bestuurswerk. En als onverwacht het alarm afging en de alarmcentrale belde (ook ’s nachts), was Bart er “als de kippen bij”. De Vorselaer was als een tweede huis voor Bart, daarbij gesteund door echtgenote Joke, die koffie schonk, en de was en schoonmaakklussen deed voor de Vorselaer.
De laatste jaren is het rustiger geworden in de Vorselaer. Corona legde de activiteiten lang stil, de kerk is gesloten, er zijn geen uitvaarten meer in de kerk en dus ook geen koffietafels in de Vorselaer. Voor feesten en partijen werden door de inwoners van Biezenmortel andere  locaties gezocht. Bart en Joke zijn benieuwd hoe een en ander zal gaan lopen nu de feestzaal vernieuwd is en er naar een nieuwe beheerder uitgekeken wordt.
Bart is 21 jaar bestuurslid van de KBO in Biezenmortel geweest. Inmiddels is de KBO gefuseerd met Contact 50 in Udenhout. Van alle klusjes, die Bart voorheen ook voor de kerk deed, is het houten kruisjes maken voor overledenen overgebleven. Deze kruisjes met naam worden op het kerkhof geplaatst tot er
een steen op het graf van de overledene komt. Bart blijft die kruisjes voorlopig maken. En verder ziet hij het wel, er zijn nog altijd klusjes te doen in huis en tuin. En…….. hij gaat het rustig aan doen.

Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer.
Foto: Henny Schilders, de Wegwijzer.

Ik heb een gesprek met Lilian de Beer in haar winkel De Wol Beer. Zoals op de foto te zien een zeer kleurrijke omgeving. Haar hobby: breien en haken heeft geleid tot die winkel, maar ook tot vele jaren vrijwilligerswerk. Al vanaf 2014 begeleidt Lilian in Tilburg in de Spijkerbeemden, een wijkgebouw in Broekhoven, een groep dames met breien en haken, iedere vrijdagmiddag. Het haken en breien is voor de groep belangrijk, maar nog veel meer het sociale contact. De dames breien en haken niet allemaal voor zichzelf of familie, maar een aantal doet dat ook voor een goed doel en Lilian is daar altijd bij, al 7 jaar lang. Maar dat is niet het enige wat zij doet op vrijwilligersgebied. Ze is een bezige bij. Ze heeft het bestuur van VCU versterkt gedurende 10 jaar en is daarvoor ook de penningmeester, ze heeft lang in het bestuur van de belangenvereniging industrieterrein De Kreitenmolen gezeten, jarenlang de buurt-BBQ Berkvelt mee georganiseerd en vanaf 2012 is zij een van de groep vrijwilligers die vele uren in het Winterparadijs heeft gestoken. Omdat Lilian daar verantwoordelijk is voor de financiën als penningmeester, maar ook voor de kasstromen, moest ze daar iedere dag aanwezig zijn. Maar naast die financiële taak was Lilian ook vaak degene die de gaten in de roosters van vrijwilligers mee opving en dan weer een extra dagdeel bij het Winterparadijs te vinden was, bij de schaatsen, bij de ingang of in de bar. En dan te weten dat zij zelf nooit heeft geschaatst.
Iedereen die in Udenhout een keer aanwezig is geweest bij de avondvierdaagse, Sinterklaas intocht, Sinterklaas op het kasteel of de survival run kent Lilian ook omdat zij altijd aanwezig  is als verkeersregelaar. Kinderen van de avondvierdaagse verwachten haar bij de start en finish. De keer dat zij ergens anders stond vroegen sommige kinderen dan ook of het wel doorging. Dan staat zij er overigens niet alleen, dan is haar man Jan er ook bij, want Lilian schakelt haar gezin in, als er ergens vrijwilligers nodig zijn. Zo is Jan inmiddels ook vast verkeersregelaar, maar zijn hij en hun zoon Corné ook door haar ingeschakeld bij het Winterparadijs. Jan repareert schaatsen en Corné zorgt voor licht en geluid. Lilian is de motor achter het vrijwilligerswerk van dit gezin, maar ze verdienen alle drie een zonnetje als vrijwilliger.

Tekst: Wilma de Jong, de Wegwijzer
Foto: Henny Schilders, de Wegwijzer