Berichten

Een vrijwilliger in het zonnetje

Collecteren met een gouden randje; Joke Moonen collecteert al 50 jaar voor de Nierstichting: een geweldige prestatie!

In de week voor de jaarlijkse collecteweek van de Nierstichting is Joke Moonen gehuldigd voor 50 jaar collecteren.

Lang geleden, op een bijeenkomst voor KVO (Katholieke Vrouwen Organisatie), was er de vraag wie zou willen collecteren voor de Nierstichting. Joke gaf toen aan zich daar graag voor in te willen zetten. Dat zij dat zo lang en met zo veel inzet doet, was voor Pauline Ritmeester van Nierstichting Nederland en collecte coördinator voor Udenhout en Biezenmortel Joost Bodewes een reden om haar in het zonnetje te zetten. Daarom belden zij afgelopen vrijdag even voor 16.00 uur aan bij een nietsvermoedende Joke.

Joke kreeg van de Nierstichting een olijfboompje, een symbolisch cadeau.
“Want de olijfboom is een sterke boom en staat voor tradities”, sprak Pauline Ritmeester Joke toe. “Hij wordt geassocieerd met kracht, vrede en een positief toekomstbeeld. De olijfboom was vroeger een kostbaar bezit. De olie werd het ‘groene goud’ genoemd en was vanwege zijn reinigende werking zeer geliefd. Daarnaast werden in de oudheid kransen van olijftakken gemaakt als hoogste blijk van erkenning”.

“Iemand, die 50 jaar bij de Nierstichting collecteert, verdient die hoogste blijk van erkenning” volgens Ritmeester. “Het is een ontzettend geweldige prestatie en we zijn jou heel erg dankbaar. En zeker de nierpatiënten, want daar doen we het tenslotte allemaal voor!”

In de week van 17-23 september wordt er dit jaar weer gecollecteerd voor de Nierstichting.

Draag je de Nierstichting een warm hart toe en wil je een steentje bijdragen, meld je dan aan als collectant. Wie wil helpen als vrijwilliger, kan contact opnemen met Pauline Ritmeester: 06-11 11 54 97. Aanmelden kan ook via www.nierstichting.nl.

Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer i.s.m. Joost Bodewes
Foto: Joost Bodewes

Vrijwilliger in het zonnetje: William Verspeek

William is een veelzijdig man. Hij houdt van wandelen en hardlopen in de natuur. Met SNP (StichtingNatuur Projecten) maakt hij graag buitenlandse reizen. Wanneer ik hem spreek is hij net terug van een wandelvakantie in de sneeuw van Lapland. Omdat hij ervan houdt in de natuur te zijn, beantwoordde hij een oproep van Natuurmonumenten om Vrijwillige Boswachter te worden. Hij is daarmee gastheer, rentmeester, voorlichter en begeleider van excursies. Hij bemant het Mobiel Informatie Punt, surveilleert en ruimt zwerfafval op in de gebieden van Natuurmonumenten, waaronder de Loonse en Drunense Duinen. Hij heeft veelvuldig contact met de bezoekers en vertelt graag over de natuur. Sinds kort is hij lid van de Ledencommissie Natuurmonumenten Noord Brabant en Rijk van Nijmegen. Daarmee krijgt hij meer achtergrondinformatie over alles wat met Natuurmonumenten te maken heeft en kan hij meedenken over beleid, visie en strategie.

William speelt actief volleybal bij V.C. Udenhout. Hij begeleidt zijn eigen trainingsgroep en zit in de toernooi organisatie (binnen – en buurtschappen toermooi.). Daarnaast is hij al bijna dertig jaar bestuurslid (ex- en nu weer officieus voorzitter). Hij doet de Public Relations, de ledenwerving, en regelt de subsidies. Maar ook voor allerlei hand- en spandiensten kan de club bij hem terecht.

Ook in de Dorpsraad is William actief. Al bij de start gaf hij op persoonlijke titel de Dorpsraad een gezicht door de Public Relations op te zetten. Hij schreef stukjes in de Wegwijzer, op Udenhout Centraal en in de eenmalig verschenen Udenhout Business Special. Op dit moment heeft hij nog zitting in de Raad van Advies van de Dorpsraad, aandachtsgebied Sport.

Op Cultureel gebied was William voorheen betrokken bij SKU en Festipet. Momenteel is hij bestuurslid (penningmeester) bij Erfgoed Centrum ’t Schoor. Hij denkt mee over het beleid, beheert de financiën en is ook actief bij de verkoop van de Sprokkels.

Een veelzijdig man, zoals gezegd. Een man waar Udenhout blij mee kan zijn.

Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer

Een Vrijwilliger in het Zonnetje

Al sinds 2005 is Juliet Brokken actief als trainster bij Gymnastiek Vereniging DOS Udenhout. Ze begon 30 jaar geleden als lid van de vereniging en is inmiddels vergroeid met de club. Op woensdagavonden en ‘s zaterdags is ze te vinden in Gymzaal de Schelf. Ze traint de “springgroep ”van DOS en begeleidt hen bij wedstijden, in teamverband en individueel. Groepsspringen uit de mini trampoline, op de airtrack (opblaasbare baan) en over de Pegasus is een aparte discipline in de turnsport en wordt in Udenhout beoefend door turners en turnsters van 7 tot 30 jaar. In gemengde groepen van jongens en meisjes wordt deelgenomen aan landelijke wedstrijden (in de regio zijn vrijwel geen springers op dit niveau). Er wordt beoordeeld op techniek, hoogte, uitvoering, en veiligheid van de diverse sprongen. Iedere springer stelt zijn/haar eigen doelen. Volgens Juliet is de dynamiek binnen de groep, elkaar helpen en stimuleren erg belangrijk. Dat is goed te zien wanneer we twee trainingen mogen bijwonen. In een ongedwongen, gezellige, sportieve sfeer wordt getraind, op aanwijzingen van Juliet. Een toepasselijk begeleidend muziekje is nog meer sfeer verhogend. Vanaf het balkon kunnen ouders kijken naar de sportieve prestaties van hun kinderen. Oudere, meer ervaren turners zijn een uurtje eerder naar hun training gekomen om de jongere leden “op te vangen” bij de moeilijke sprongen. Juliet vertelt dat ze als puber soms wel 20 uur per week als “vanger“ in de gymzaal te vinden was.
Om de trainingen te kunnen geven heeft Juliet een 3 jarige opleiding gevolgd bij KNGU/ LOI. Behalve in de techniek van het turnen werd ze bijgeschoold in didactische, pedagogische, methodische vaardigheden. ”Het kunstje aanleren is mooi, maar dat de leden door hun sport als mens groeien (sociaal emotionele ontwikkeling) is heel bijzonder” vertelt Juliet. “Dat geeft voldoening en energie”. Om de moeilijke sprongen aan te leren moeten de turners angsten overwinnen en er op vertrouwen dat ze zo nodig goed opgevangen worden. Dat zorgt voor intensief persoonlijk contact, zowel met Juliet als met elkaar.
Tijdens het Tilburgse Sportgala was Juliet een van de drie genomineerden in de categorie Sportvrijwilliger van het Jaar 2022. De Wegwijzer feliciteert haar graag met deze nominatie. Juliet werd uiteindelijk tweede. De nominatie verdiende ze vanwege haar jarenlange, grote betrokkenheid bij gvDOS, de vele trainings- en begeleidingsuren, de jurering bij clubkampioenschappen, sponsor activiteiten voor een nieuwe trampoline enz. Tijdens het Gala werd ze verrast door de aanwezigheid van 10 leden in gala outfit, die haar kwamen aanmoedigen. Het geeft aan hoe blij de turners van gvDOS zijn met Juliet.

Tekst : Nelleke Sträter, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer

Een Vrijwilliger in het Zonnetje

Kerkhofgroep Biezenmortel
Allerzielen, 2 november, de dag waarop we onze dierbare overledenen extra gedenken. In Biezenmortel ligt het kerkhof er heel mooi bij, klaar voor een bezoek van familieleden en van pastoor Dorssers, die de graven komt zegenen.
Voor het onderhoud van het kerkhof zorgt een groep van 9 senioren uit Biezenmortel. Elke twee weken komen zij een middag bij elkaar. De jongste vrijwilliger is 71 jaar, de oudste 87. Een uurtje of drie zijn ze volop bezig met schoffelen, harken, snoeien, kantjes knippen, grasmaaien en graven onderhouden. Ze gaan pas weg als alles er weer piekfijn uitziet. 

Wim Smolders vertelt dat er de laatste tijd nauwelijks nieuwe graven bijkomen op het kerkhof. Er vinden wel bijzettingen plaats. Op plaatsen, die vrij komen, worden struikjes geplant, die gratis verkregen worden bij tuinders in de buurt. Zo houdt het kerkhof zijn mooie aanzicht.
Een opvallende plek aan de voet van de Calvarieberg wordt ingenomen door drie graven van paters Kapucijnen, voorheen pastores van de parochie. “Om de hoek” ligt een gezamenlijk graf van 40 Kapucijner monniken, die eerder een laatste rustplaats vonden op het kloosterkerkhof, maar hier herbegraven zijn in mei 1994 bij het vertrek van de Kapucijnen uit Biezenmortel.
Tussen de burgergraven liggen 6 oorlogsgraven van gesneuvelde soldaten van het Gemenebest, naast het graf van een oorlogsslachtoffer uit Biezenmortel, die al op 14 mei 1940 om het leven  kwam.

De kerkhofvrijwilligers hebben dit najaar, vanwege het warme weer, wat meer werk gehad dan andere jaren. In de wintermaanden ligt het werk grotendeels stil. Twee weken geleden werden de vrijwilligers, samen met andere vrijwilligers van de Johannesburg XXIII Parochie, bedankt voor de bewezen diensten met een Heilige Mis en een lunch in Berkel. Op eigen initiatief komen in november, als het seizoen voorbij is, de vrijwilligers van de kerkhofgroep Biezenmortel, samen met hun partners, bijeen om gezellig samen een hapje te eten. Welverdiend, naar mijn idee.

Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer

Een vrijwilliger in het Zonnetje

Annie Heuvelmans-van den Bijgaart.
Bij Annie is het vrijwilligerswerk als een vanzelfsprekendheid ontstaan vanuit haar lidmaatschap en acti viteiten als lid van de KPJ(katholieke Platt elands Jongeren). Op dit moment verricht ze hand en spandiensten voor de EHBO-vereniging, bij de survival, Udenhout onder zeil en het winterparadijs. Het accent van haar vrijwilligerswerk ligt echter bij EVA Vrouwenvereniging Udenhout en bij de volksdansvereniging “’t Akkedeert”.
Enthousiast vertelt ze daarover. Het een is ook voortgekomen uit het ander. Vanuit de veteranen sportdag van de KPJ werd ze zo’n 35 jaar geleden betrokken bij de volksdansgroep die onder de KVO(Katholieke Vrouwen Organisatie) viel. Daar werd ze dansleidster. Dat houdt in dat ze naar dansdagen gaat, kijkt wat leuk is, dansen met bijbehorende muziek uitzoekt en deze leert, zodat ze dit aan de groep door kan geven. “t Akkedeert” is één vereniging met twee dansgroepen die een eigen repertoire hebben: de damesgroep en de gemengde groep. De leden zijn gemiddeld op behoorlijk hoge leeftijd en  voor hen is bewegen en de vriendschap van de volksdansgroep belangrijker dan de prestatie. Ze treden daarom ook alleen nog maar op bij bijzondere en besloten bijeenkomsten.
Vanwege de volksdansgroep werd Annie ook benaderd voor het bestuur van de KVO en na enige aarzeling heeft ze dat gedaan. In de loop van de tijd liep de animo voor de KVO terug  en werd ook in Udenhout en Biezenmortel de vraag gesteld of ze nog wel bestaansrecht hadden. Landelijk streefde de KVO naar een fusie met een andere organisatie. De leden in Udenhout en Biezenmortel kozen voor een eigenstandige vereniging en zo is EVA vrouwenvereniging Udenhout in 2015 ontstaan. Annie is vanaf het begin lid van het bestuur. EVA is een vereniging voor vrouwen en faciliteert dat vrouwen elkaar ontmoeten en hun netwerk verbreden. Het is voor vrouwen boven de 18, maar in de praktijk is het merendeel 50 plus. EVA staat voor: “Elke vrouw anders”, “Elke vrouw actief” en “Een voor allen”. Inmiddels heeft EVA bijna 200 leden.
Er worden zo’n drie activiteiten per maand georganiseerd die heel verschillend van aard zijn. Er zijn enkele leesclubs gevormd, er wordt gewandeld en gefietst. Dat zijn terugkerende activiteiten. Daarnaast worden er excursies georganiseerd. Er zijn ontspannende bijeenkomsten met muziek, een kerstviering en met elkaar eten bij de Rooi Pannen. Het organiseren van een gevarieerd programma dat veel vrouwen aanspreekt met excursies die ook prikkelen tot nieuwe kennis maakt dat Annie dit met heel veel plezier doet en voorlopig zal blijven doen. Eva en ’t Akkedeert zijn er blij mee.

Wie graag meer informatie wil:
Website EVA Vrouwenvereniging Udenhout: www.evaudenhout.nl
Voor informatie over volksdansgroep ’t Akkedeert: annieheuvelmans@msn.com

Tekst: Wilma de Jong, de Wegwijzer
Foto: Henny Schilders, de Wegwijzer

Een Vrijwilliger in het Zonnetje

Bart Vissers
Zesentwintig jaar geleden kwam Bart Vissers vanuit Helvoirt in Biezenmortel wonen en vrijwel meteen werd hij actief als vrijwilliger in de Vorselaer, 22 jaar ook als bestuurslid.
Eind juli is Bart vanwege zijn hoge leeftijd en om gezondheidsredenen gestopt, ook al blijft hij, tot er een nieuwe beheerder is, wel vrijwilliger bij de activiteiten van Contact 50. Hij biljart zelf nog graag mee. Bart was “sleutelfiguur” in de Vorselaer, letterlijk en figuurlijk. Hij was er bijna elke dag.: “als er wat te doen was, was ik er!” Deuren openen, alles klaarzetten voor evenementen en wekelijkse activiteiten zoals bingo, kaarten, biljarten. En aan het eind 
weer alles opruimen en afsluiten. Maar ook de kas bijhouden, klusjes doen (Bart heeft een technische achtergrond), en niet te vergeten bestuurswerk. En als onverwacht het alarm afging en de alarmcentrale belde (ook ’s nachts), was Bart er “als de kippen bij”. De Vorselaer was als een tweede huis voor Bart, daarbij gesteund door echtgenote Joke, die koffie schonk, en de was en schoonmaakklussen deed voor de Vorselaer.
De laatste jaren is het rustiger geworden in de Vorselaer. Corona legde de activiteiten lang stil, de kerk is gesloten, er zijn geen uitvaarten meer in de kerk en dus ook geen koffietafels in de Vorselaer. Voor feesten en partijen werden door de inwoners van Biezenmortel andere  locaties gezocht. Bart en Joke zijn benieuwd hoe een en ander zal gaan lopen nu de feestzaal vernieuwd is en er naar een nieuwe beheerder uitgekeken wordt.
Bart is 21 jaar bestuurslid van de KBO in Biezenmortel geweest. Inmiddels is de KBO gefuseerd met Contact 50 in Udenhout. Van alle klusjes, die Bart voorheen ook voor de kerk deed, is het houten kruisjes maken voor overledenen overgebleven. Deze kruisjes met naam worden op het kerkhof geplaatst tot er
een steen op het graf van de overledene komt. Bart blijft die kruisjes voorlopig maken. En verder ziet hij het wel, er zijn nog altijd klusjes te doen in huis en tuin. En…….. hij gaat het rustig aan doen.

Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer.
Foto: Henny Schilders, de Wegwijzer.

Een Vrijwilliger in het Zonnetje

Vrijwilligers van Vincentiusvereniging Udenhout en Biezenmortel.
Vol enthousiasme vertellen Joost van Dongen en Janny Wacht over hun werk voor de Vincentiusvereniging. Samen met 5 andere vrijwilligers
brengen zij als lokaal georganiseerde vrijwilligersorganisatie, samen met vele anderen in een wereldwijd netwerk, de idealen van armenzorg (caritas) van de heilige Vincent à Paulo (1581-1660) in praktijk. In 1910 zorgde Pastoor van Eijl voor de start van Vincentiusvereniging Udenhout en Biezenmortel met het doel de armoede in de twee dorpen te bestrijden.
De hulp, die de Vincentiusvereniging biedt aan mensen die in financiële moeilijkheden zijn geraakt, is maatwerk en kan bestaan uit financieel advies en budgetbeheer, directe financiële hulp of een renteloze lening om acute problemen, zoals uit huis gezet worden, te voorkomen, of voor de aanschaf of vervanging van een onmisbaar huisraad, een fiets, etc. Daarnaast worden mensen gestimuleerd en begeleid in het zelf actief  stappen zetten om de financiële problemen aan te pakken. Bij structurele problemen kan een advies gegeven worden voor een doorverwijzing naar de schuldhulpverlening of bewindvoering.
Een speciaal onderdeel van de Vincentiusvereniging is het Jeugdfonds Vincent dat gericht is op kinderen uit gezinnen die moeten rondkomen van een minimaal gezinsinkomen. Deze gezinnen worden geholpen met de aanschaf van b.v. schoolspullen, sportkleding, speelgoed, of betaling van contributie van een sportclub, zwemles, zodat de kinderen volwaardig mee kunnen doen aan schoolse en buitenschoolse activiteiten.
De hulp is een zetje in de goede richting om er weer bovenop te komen. Mensen/gezinnen kunnen zich zelf aanmelden bij de Vincentiusvereniging. Volgens Janny en Joost is het jammer dat deze aanmelding vaak pas gebeurd wanneer “het water aan de lippen staat”.  Door schaamte wachten mensen te lang om hulp te vragen. Soms worden zij gestimuleerd door de huisarts, de wijkverpleging, woningbouwvereniging (bij huurachterstand) om contact te zoeken met de Vincentiusvereniging.
Joost en Janny vertellen dat ze blij zijn met de vele donaties van bedrijven en particulieren, b.v. bij jubilea. 2021 was wat dat betreft een topjaar! Ook de Rabobank Clubactie en de Plus actie leveren een mooi bedrag op. De netto opbrengst van het nieuwe Udenhouts bier gaat dit jaar eveneens naar de Vincentiusvereniging. Wat dat betreft leeft de Vincentiusvereniging bij de dorpsgenoten! Ook de bijdrage in geld en goederen uit het Armoedefonds (schoolpasjes, kledingpasjes, mondkapjes, sneltesten) worden in dank aangenomen. Dit alles is een welkome aanvulling op de jaarlijks vrijkomende pachtgelden van de stukken land, die in de vijftiger jaren aangekocht konden worden door een schenking (in 1925)
door oud dorpsgenoot Willem van Iersel. 
Janny en Joost zijn er van overtuigd dat, zeker nu in Coronatijd, er meer behoefte is aan hulp van de Vincentiusvereniging dan er aanmeldingen zijn. Zij nodigen mensen, die wel eens het gevoel hebben dat ze door de financiële problemen zichzelf of hun kinderen te kort moeten doen, van harte uit niet te aarzelen en contact op te nemen via telefoonnummer 0640083855. Geldzorgen: het kan iedereen overkomen!

Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer.

Een vrijwilliger in het zonnetje

Ik heb een gesprek met Lilian de Beer in haar winkel De Wol Beer. Zoals op de foto te zien een zeer kleurrijke omgeving. Haar hobby: breien en haken heeft geleid tot die winkel, maar ook tot vele jaren vrijwilligerswerk. Al vanaf 2014 begeleidt Lilian in Tilburg in de Spijkerbeemden, een wijkgebouw in Broekhoven, een groep dames met breien en haken, iedere vrijdagmiddag. Het haken en breien is voor de groep belangrijk, maar nog veel meer het sociale contact. De dames breien en haken niet allemaal voor zichzelf of familie, maar een aantal doet dat ook voor een goed doel en Lilian is daar altijd bij, al 7 jaar lang. Maar dat is niet het enige wat zij doet op vrijwilligersgebied. Ze is een bezige bij. Ze heeft het bestuur van VCU versterkt gedurende 10 jaar en is daarvoor ook de penningmeester, ze heeft lang in het bestuur van de belangenvereniging industrieterrein De Kreitenmolen gezeten, jarenlang de buurt-BBQ Berkvelt mee georganiseerd en vanaf 2012 is zij een van de groep vrijwilligers die vele uren in het Winterparadijs heeft gestoken. Omdat Lilian daar verantwoordelijk is voor de financiën als penningmeester, maar ook voor de kasstromen, moest ze daar iedere dag aanwezig zijn. Maar naast die financiële taak was Lilian ook vaak degene die de gaten in de roosters van vrijwilligers mee opving en dan weer een extra dagdeel bij het Winterparadijs te vinden was, bij de schaatsen, bij de ingang of in de bar. En dan te weten dat zij zelf nooit heeft geschaatst.
Iedereen die in Udenhout een keer aanwezig is geweest bij de avondvierdaagse, Sinterklaas intocht, Sinterklaas op het kasteel of de survival run kent Lilian ook omdat zij altijd aanwezig  is als verkeersregelaar. Kinderen van de avondvierdaagse verwachten haar bij de start en finish. De keer dat zij ergens anders stond vroegen sommige kinderen dan ook of het wel doorging. Dan staat zij er overigens niet alleen, dan is haar man Jan er ook bij, want Lilian schakelt haar gezin in, als er ergens vrijwilligers nodig zijn. Zo is Jan inmiddels ook vast verkeersregelaar, maar zijn hij en hun zoon Corné ook door haar ingeschakeld bij het Winterparadijs. Jan repareert schaatsen en Corné zorgt voor licht en geluid. Lilian is de motor achter het vrijwilligerswerk van dit gezin, maar ze verdienen alle drie een zonnetje als vrijwilliger.

Tekst: Wilma de Jong, de Wegwijzer
Foto: Henny Schilders, de Wegwijzer

Hein van den Berg; Rentmeester Kasteel de Strijdhoef

Op een mooie zaterdagmorgen ben ik op het Kasteel. Rentmeester Hein is er ook, zoals bijna altijd op zaterdagochtenden. We zitten op het terras van de idyllische achtertuin.

Hein vertelt dat hij al in 1978, 44 jaar geleden, bemoeienis kreeg met dit fraaie Udenhoutse erfgoed. Hij memoreert hoe hij bij het kasteel betrokken is geraakt. Zijn vader was, evenals Hein, makelaar en kreeg indertijd de opdracht het kasteel te taxeren. Pa had geen rijbewijs en
zoon Hein reed hem er naar toe. De toenmalige eigenaresse van “De Strijdhoef”, Mevrouw Clotilde Le Mire, vroeg aan vader van den Berg of hij niet iemand wist die wilde helpen bij de administratie van het landgoed. “Ik heb er wel 10 thuis, die kunnen helpen”, zei Hein’s vader. Aangezien Hein als chauffeur toch in de buurt was, werd hij de nieuwe administratieve kracht.

Hiermee was ook de entrée van Oisterwijker Hein in het Udenhoutse leven een feit. Niet alleen bij het kasteel heeft hij in al die jaren zijn sporen verdiend, maar ook bij Scouting, Erfgoedcentrum “’t Schoor”, de Unentse Mèrt en nog bij veel meer initiatieven en organisaties.

Toch is Hein altijd in Oisterwijk blijven wonen; sterker nog, hij woont nog altijd in het ouderlijk huis waar alle 10 Van den Bergkinderen zijn opgegroeid. In die rij van 10 was Hein in 1936 aan de beurt. 

Geleidelijk aan heeft de heer van den Berg een steeds belangrijkere rol bij het kasteel gekregen. Zowel aan het in- als aan het exterieur van het kasteel werd  van alles opgeknapt. Voor een deel met de gelden van de eigenaren, de familie Le Mire, maar voor een deel ook dankzij Liefdewerk
– Oud papier”-activiteiten.

Hein’s betrokkenheid bij het kasteel werd nog verder versterkt door een project van de Rowan’s (Hein was daar intussen ook bij verzeild geraakt) die de geschiedenis van het kasteel wilden beschrijven. Dit initiatief heeft o.a. tot het ontstaan van “Erfgoedcentrum ‘t Schoor”
geleid.

25 Jaar (van 1968 tot 1993) hebben de Zusters van Dongen het kasteel bewoond. Zij maakten van het fraaie voorplein een minder fraaie parkeerplaats. Doch dat werd reeds tijdens hun bewoning teruggedraaid. Met behulp van o.a. subsidiegelden kwam het voorplein in zijn oude illustere staat terug. Hein vertelt: “Vroeger was het regelen van een subsidie veel gemakkelijker dan nu. Een aanvraag indienen betekende bijna ook dat je het geld kreeg. Nu moet je alles uitgebreid onderbouwen; bewijzen aanleveren; je wordt tot in-den-treure gecontroleerd. Eigenlijk ook wel terecht. Maar het kost wel veel tijd en energie”. Gelukkig hebben de staat, de provincie, de gemeente en andere instanties in het algemeen een positieve houding als een goed onderbouwde aanvraag, wordt ingediend. Dank zij die houding zijn al mooie restauraties gerealiseerd aan o.a. buitenpoort, theehuis, kapel en natuurlijk aan het kasteel zelf. “Maar ook het gewone, dagelijkse onderhoud is best een bron van zorg”,  aldus de heer van den Berg; “Om dat financieel allemaal rond te krijgen, moeten we (eigenaren en vrijwilligers) behoorlijk creatief zijn. Zo genereren we bijv. geld uit de verhuur van de kapel als trouwlocatie”.

Na het overlijden van kasteelvrouwe Clotilde Le Mire van Franckenberg en Proschlitz (“tante” noemt Hein haar liefdevol) is er een beheersstichting gekomen waarin de huidige generatie zit van de nakomelingen van de Le Mire’s. Voor deze heren, allen met de achternamen Leijten of Le Mire, vervult Hein feitelijk de rol van “rentmeester”. Dat doet hij met grote toewijding en inzet, samen met een aantal zeer gewaardeerde vrijwilligers. En daarom staat het prachtige kasteel er anno 21e eeuw nog prachtig bij. “Maar of dat zo blijft … ?”, twijfelt Hein, “Ik ben tenslotte ook niet meer de jongste”.

Als U tenslotte meer wilt weten over Udenhout’s meest prominente gebouw (en landgoed): In 2011 gaf “Heemcentrum ‘t Schoor Udenhout – Biezenmortel” het boek “Over ‘t Kasteel” uit. Het is een van de initiati even om het toen 250 jaar geleden, door Willem baron van Dopff (voorvader van de huidige eigenaren) gebouwde kasteel, midden in onze gemeenschap te kunnen behouden. Gedurende bijna 20 % van die eeuwenlange periode heeft “rentmeester” Hein van den Berg, samen met anderen, meer dan voorbeeldig, op dit bijzondere erfgoed gepast.

Tekst: Jan de Kort, De Wegwijzer
Foto’s Henny Schilders

Vrijwilliger in het zonnetje

Op onze oproep in de Wegwijzer voor de rubriek Vrijwilliger in het Zonnetje ontvingen we een bericht van Ivon Vissers. Ivon schrijft dat haar zus Ingrid van Strijdhoven het zeker verdient om in het zonnetje gezet te worden. Ingrid was erg verbaasd dat haar zus haar voorgedragen had, maar na enige aarzeling wilde ze wel door mij bevraagd worden over al haar vrijwillige activiteiten.
Ingrid komt oorspronkelijk uit Berkel-Enschot. Ze is in Udenhout komen wonen omdat haar man hier woont. Ze ervaart Udenhout als “een erg actieve gemeenschap, waardoor je zelf automatisch ook actief wordt. Ik vind het leuk om betrokken te zijn bij het dorp en als je ergens bij zit weten ze je snel te vinden voor andere activiteiten”.
Ingrid is 6 jaar lid geweest van de ouderraad van Basisschool de Wichelroede. Ze vond het jammer dat ze (volgens regelement) na 6 jaar uit de ouderraad terug moest treden. Nu helpt ze bij het brigadieren en overblijven. Ook is ze lid geweest van de communiewerkgroep van de kerk in de tijd dat haar kinderen hun Eerste Communie deden. Sinds enkele jaren is ze lid van het organisatieteam van KinderVakantieWeek. Dit jaar heeft ze over moeten slaan, maar ze heeft het wel gemist. ”Het is een erg leuke club!”. Ze helpt mee als vrijwilliger bij het Survivalweekend, waar haar man en zoon deelnemen. Ze hoopt dat het Winterparadijs dit jaar de deuren weer mag openen. Ingrid plant en begeleidt het schoolschaatsen en maakt ook de planning voor de vele vrijwilligers.
Maar Ingrid kijkt verder dan Udenhout. Bij Travers in Tilburg is ze vrijwilligster bij de opvang van daklozen. Ze helpt 2 dagen per week bij de huiskamer activiteiten. Jammer genoeg heeft ook Travers te maken met Corona beperkingen, vele activiteiten liggen stil. Daarom gaat Ingrid, die in haar vroege jeugd de kappersopleiding gevolgd heeft, nu naar Travers om de daklozen te knippen.
Een bezige bij, die haar vrijwilligerswerk wil relativeren. “Het hele dorp bestaat uit vrijwilligers. Veel meer mensen verdienen het om in het zonnetje gezet te worden!” Een mooie oproep aan mensen uit Udenhout en Biezenmortel om actieve vrijwilligers voor te dragen voor deze mooie rubriek.

Tekst: Nelleke Sträter, Correspondent
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer