Inkijkje in Kindcentrum de Mortel

/0 Reacties/in /door

Vrijdagmiddag 24 maart zette het vernieuwde Kindcentrum de Mortel haar deuren open.
De rode loper is uitgelegd voor de hoofdingang, en de binnenruimten en tuin zijn feestelijk versierd met ballonnen en slingers. Na een jaar van bouwen, verbouwen, en inrichten kunnen ouders, opa’s, oma’s, buurtgenoten en andere belangstellenden komen kijken naar het prachtige resultaat van alle inspanningen.
Het Kindcentrum herbergt Basisschool de Mortel van Stichting Tangent en Peuteropvang, Kinderdagverblijf (sinds januari 2023) en BSO (Buitenschoolse Opvang) van Humankind. Een prachtige plek voor kinderen van 0 tot en met 12 jaar.

Basisschool de Mortel heeft 13 klassen. Deze zijn verdeeld in 3 onderdelen. De bovenbouw is gegroepeerd rondom de prachtig ingerichte aula, die als Leerplein dienst doet. Leerlingen kunnen hier zelfstandig werken. Het middengedeelte van de school is voor de middenbouw, die ook een mooi Leerplein heeft, waar leerthema’s uitgewerkt kunnen worden. In dit gedeelte bevinden zich ook de personeelsruimten, de bibliotheek, en de gymzaal voor de jonge kinderen. De onderbouw heeft een plek aan de andere kant van de nieuwe hoofdingang en deelt dit deel van het centrum
met de opvanglocaties van Humankind. De Kinderopvang vangt kinderen van 0-4 jaar op van ouders, die overdag werken. De Peuteropvang is bedoeld voor peuters van 2-4 jaar die 2-3 keer per week samen komen spelen en lunchen. Omdat de peuteropvang ook gebruik maakt van een taalprogramma, kunnen kinderen met een taalachterstand een keer extra deelnemen, als voorbereiding op hun start in de basisschool. De Buitenschoolse opvang ontvangt basisschoolleerlingen buiten de schooluren om, zodat hun ouders een volle dag kunnen werken.
Stichting Humankind heeft als filosofie dat kinderen veel buiten zijn en spelen, en ook de basisschool hecht veel belang aan spelen en bewegen buiten. En juist dat kunnen de kinderen van het Kindcentrum naar hartenlust in de prachtig aangelegde schoolplein/tuin rondom de school. Met natuurlijke materialen zijn een prachtige zand-waterpartij, klimtoestel met glijbaan en tipi tenten aangelegd voor de jongen leerlingen aan de achterkant van de school. In het groots opgezette klimtoestel aan de voorkant kunnen de oudere leerlingen zich uitleven. En natuurlijk is er ook voorzien in een voetbal/basketbalveld. Toch moeten al deze mooie voorzieningen deze middag een hevige strijd om de aandacht van de kinderen voeren met de onweerstaanbare regenplassen, die een malse bui heeft achtergelaten.

De open dag trekt veel bezoekers. (Groot)ouders, die hun kinderen op komen halen uit school, lopen belangstellend het hele gebouw door. Een van de bezoekers geeft aan dat hij tegenover het Kindcentrum woont en het steen voor steen opgebouwd heeft zien worden. Hij vindt het fijn nu ook het eindresultaat te kunnen zien. Een mevrouw vertelt: “Je loopt hier zo vaak langs, leuk om te zien hoe het er van binnen uitziet”.
Al met al is het Kindcentrum een plek geworden waar alle mensen, die er hun steentje aan bij hebben bijgedragen, trots op mogen zijn. Voor hen en voor wijkwethouder Maarten van Asten wordt de middag afgesloten met een gezellige receptie.

Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer

Heemkundekring DKM 75 jaar

/0 Reacties/in /door

In het kader van het 75-jarig bestaansjubileum van Heemkundekring “De Kleine Meijerij, organiseren wij de lezing “De IJzeren tijd in Brabant”.
Deze wordt gehouden op maandag 3 april a.s. om 20.30 uur in de Voorhof in Oisterwijk.

In 2022 bestond DKM 75 jaar (opgericht in 1947) en werd 22/23 uitgeroepen tot feestjaar.

Vorig jaar hielden we een open dag met markt bij ons nieuwe onderkomen in Haaren, Nu de Algemene Ledenvergadering op 3 april met dus aansluitend de lezing.

DKM is een actieve club vrijwilligers die ons erfgoed (materieel en immaterieel) levend willen houden voor het nageslacht. Voor slechts 35,00 per jaar bent u al lid en ontvangt u elk kwartaal een mooi tijdschrift met interessante artikelen over families, monumenten, gebieden en historie van ons werkgebied waaronder de volgende gemeentes vallen: Oisterwijk, Moergestel, Haaren, Esch, Berkel-Enschot, Udenhout, Helvoirt, Heukelom en Biezenmortel.

Tevens kunt u als lid gratis naar de lezingen, krijgt u korting op boeken die we uitgeven (Oisterwijkse Historische reeks bijvoorbeeld) en hopen we in het najaar een mooie excursie te kunnen organiseren voor al onze leden.

Het programma tot de zomer is:

  • 3 april jaarvergadering met aansluitend lezing IJzeren tijd (Voorhof Oisterwijk); waarover hieronder meer.
  • 9 mei Lezing over oud Brabant en de prostitutie in de 17de en 18de eeuw (Park Stanislaus Moergestel)
  • 3 juni Bomenwandeling met Mart van den Oever

Voor meer informatie over deze activiteiten; houdt de plaatselijke bladen in de gaten, daarin volgen t.z.t. exacte tijden en plaatsen waar e.e.a. zal plaatsvinden.

 

Lezing Hans van den Eeden over De ijzeren eeuw in Noord-Brabant
Het begin van een nieuw tijdperk in heel Nederland Tijdens deze lezing van Hans van den Eeden staat de ontwikkeling van de negentiende ofwel de IJzeren Eeuw in Brabant in het middelpunt.
Tijdens deze eeuw veranderde Noord-Brabant van een agrarische in een technologische samenleving. Ook kenmerkt deze eeuw sociale vooruitgang. Vincent van Gogh schilderde er zijn aardappeleters.

Verder reed de eerste trein, vonden tal van uitvindingen plaats en werden de wegen verhard en aangelegd. Tevens werd de infrastructuur drastisch verbeterd. Op politiek gebied maakte Noord-Brabant, tijdelijk, deel uit van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Er werden kanalen en andere waterwegen gegraven. In de negentiende eeuw werd in Brabant een omslag naar de moderne tijd gemaakt. Ook wordt aandacht besteed aan Oisterwijk en het bezoek van Lodewijk Napoleon aan Brabant en Oisterwijk in 1809.

De lezing wordt muzikaal  ondersteund. Hans van den Eeden was onderzoeksjournalist en stafdocent aan de Hogeschool Avans te Breda Hij schreef diverse cultuur-historische boeken en artikelen.

Deze lezing is gratis voor leden, niet-leden kunnen aansluiten € 4,00 per persoon.

De bijzondere hobby van Willie Mc Vean

/2 Reacties/in /door

Doedelzak spelen
In vol ornaat worden we ontvangen door Willie McVean, doedelzakspeler. Helemaal zoals we ons een doedelzakspeler hadden voorgesteld. Aan het accent van zijn onberispelijk Nederlands is te horen dat hij oorspronkelijk uit Schotland komt. Geboren in Kilmicheal Glassery en opgegroeid in Inveraray aan het begin van de highlands. Omdat hij vanaf zijn 11e doedelzak speelde en vroeg het leger in ging, werd hij ingedeeld in het regiment van The Royal Scots Dragoon Guards, het regiment met een doedelzakband.
De tien jaar die hij in dienst doorbracht was dan ook in deze band en ging hij de hele wereld over om te spelen bij militaire taptoes, tournees, herdenkingen etc. Muzikaal hebben zij grote successen gehad, het grootste was met de single “Amazing Grace” wat in het Verenigd Koninkrijk 6 weken nummer één heeft gestaan in de hitparade. Zij hebben ook diverse gouden en platina platen gescoord. Vanwege de liefde belandde hij in Nederland waar hij vanaf 1979 woont.

Doedelzak leren spelen is moeilijk vanwege de techniek. Het kost veel oefening om dat te leren beheersen. Daarnaast is het zo dat men alle stukken uit het hoofd speelt. Willie heeft zo’n 30 à 40 nummers, die bij uitvoeringen worden gespeeld, helemaal paraat. Daarnaast heeft hij zo’n 300 à 400 nummers in zijn hoofd die hij na enkele maten muziek weer naar boven kan halen. Spelen doet hij bij de Dutch Pipes and Drums in Tilburg. Een bloeiende vereniging waar hij ook 33 jaar muzikaal leider is geweest. Met die band wordt zo’n 15 à20 keer per jaar opgetreden, waarvan 6 keer bij meerdaagse taptoes of tournees in heel Europa. Bijzondere optredens waren Taptoe Noorwegen, voor de koning en een optreden voor Queen Elisabeth en Koningin Beatrix. Willie treedt ook vaak alleen op. Meestal bij herdenkingen op militaire begraafplaatsen of bijeenkomsten met veteranen. Daarvoor en omdat hij ook ambassadeur voor Tilburg is, is hij onderscheiden als ridder van Oranje-Nassau. Voor zijn inzet voor het Schotse regiment heeft hij de Queen Elisabeth onderscheiding gekregen. Willie heeft model gestaan voor een standbeeld in de Tilburgse bevrijdingstuin, ter ere van the 15e Scottish Division, die Tilburg mede heeft bevrijd.

Willie ziet er prachtig uit in zijn tenue. Hij heeft wel zo’n vijf verschillende tenues, die zich ook onderscheiden in “day-dress” of “full-dress”, waarbij de laatste uitbundiger is en meer versieringen heeft. Iedere clan in Schotland heeft een eigen ruitmotief. De kousen hebben dezelfde kleuren als de ruit van de kilt en vormen zo een mooi geheel zoals op de foto goed te zien is. Aankleden valt nog niet mee. Bij een uitvoering heeft daarom iedereen ook een ‘kledingmaatje’ die helpt met aankleden.
Het aantal vragen voor optredens neemt de laatste tijd weer toe. De Dutch Pipes and Drums is een bloeiende vereniging met 25 doedelzakspelers, 14 drummers, dansers en nog ongeveer 12 leerlingen. Gezien deze bloeiende vereniging, de vele vragen voor uitvoeringen en zijn enthousiasme zal Willie nog vaak te horen zijn als doedelzakspeler.

Tekst: Wilma de Jong-Verspeek, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer

De bijzondere hobby van Jan de Kort

/0 Reacties/in /door

In de hobbykamer van Jan de Kort staat een kast met daarin vele albums met postzegels. Hij vertelt enthousiast over zijn hobby. Hoe hij als kind een paar jaar postzegels verzamelde, maar daarmee ophield en zelfs niet weet waar deze postzegels zijn gebleven. Hoe komt dan zo’n oude liefde opnieuw in beeld? Dat kwam door zijn kleindochter Nilou, die zo’n 12 jaar geleden, op 7-jarige leeftijd aan haar opa verkondigde: “Opa ik ga postzegels verzamelen”. Zij deed dit ook enthousiast, maar verzuchtte na enige tijd: “Ik moet gaan specialiseren”. Want haar gebeurde, zoals bij iedere beginneling, dat er zoveel invalshoeken zijn om postzegels te verzamelen dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Ordenen en keuzes maken, is absoluut noodzakelijk. Als liefhebbende opa ging Jan zijn kleindochter helpen en de postzegels ordenen. En zoals vaak bij kinderen: toen dat klaar was verkondigde ze dat ze geen zin meer had in postzegels verzamelen.
Inmiddels was bij Jan zijn oude interesse in postzegels gegroeid en vond hij het leuk om er verder mee te gaan. Ook voor hem de vraag: waar ga ik me op richten? Zijn interesse voor geschiedenis heeft hem tot de keuze gebracht: ik ga postzegels sparen van alle entiteiten die er zijn of geweest zijn.

Onder postzegelverzamelaars wordt onder entiteiten verstaan: overheidsinstanties of officieel erkende organisaties die postzegels hebben uitgegeven voor het postverkeer. Dan gaat het onder anderen om landen, militaire bezetters, internationale organisaties, kolonies, provincies, stadstaten, kalifaten, maharadjaten en revolutionaire bewegingen. Veel entiteiten zijn inmiddels verdwenen, waarvan sommigen na een heel kort bestaan. Jan is blijer met één zegel van een entiteit waar hij nog niets van heeft dan met 1000 zegels van een land waar hij er al veel van heeft.
Postzegels van entiteiten zijn dus vooral een tastbaar stukje geschiedenis en daar komt de andere interesse van Jan om de hoek kijken.
Nederland is dan maar saai. Er zijn namelijk vanaf 1840 postzegels en Nederland bestaat in zijn huidige omvang vanaf 1830. Als veel interessanter voorbeeld voor zijn hobby noemt Jan Duitsland. Daar had je eerst de Duitse rijken zoals Beieren, Pruisen, Holstein. Daarna onder Bismarck het Deutches Reich, na de 1e Wereldoorlog bezet België een tijd de linker Rijnoever. Elzas-Lotharingen verandert ook voortdurend in de geschiedenis van Frans naar Duits. De opkomst van Hitler, de tweede wereldoorlog en de tijd daarna: allereerst de bezettingszones door de Amerikanen, Russen, Engelsen en Fransen en daarna de tijd na de val van de muur. Al deze gebeurtenissen hebben geleid tot andere entiteiten met eigen zegels.
Omdat hij dit doet voor de hele wereld zal zijn verzameling nooit compleet zijn. Via internet kan hij lijsten opzoeken van de verschillende entiteiten die er zijn of geweest zijn. Hij laat ook zien dat hij al veel heeft maar ook dat er nog veel te verzamelen is. Hij heeft er al vele uren aan besteed en zal dat ook de komende jaren nog met veel plezier doen.

Tekst: Wilma de Jong-Verspeek, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer

10-jarig bestaan van Dorpsloket-U

/0 Reacties/in /door

Het is ruim tien jaar geleden dat de gemeente Tilburg Loket-Z uit bezuinigingsoogpunt sloot. Loket-Z, was het loket waar iedere burger van Udenhout met vragen kon komen, laagdrempelig
dus. José de Groot, destijds lid van de dorpsraad kwam hiertegen in het geweer. Maar het besluit was definitief. De wethouder, destijds Erik de Ridder, gaf aan dat ze altijd een burgerinitiatief kon starten en dat heeft ze gedaan. Samen met Robert Hol uit Berkel-Enschot, want daar zaten ze met hetzelfde. Zij hebben dit ingediend bij de gemeenteraad en na het nodige trekken en sleuren en doordat de dorpsraad de kosten op zich nam, kon 10 jaar geleden Dorpsloket-U geopend worden. Een dorpsloket waar iedereen binnen kan lopen, zonder afspraak en vragen kan stellen op het terrein van zorg, welzijn& maatschappelijke diensten. Het loket is gehuisvest in de bibliotheek en iedere dinsdag van 13.00-15.00 uur geopend. Wekelijks komen zo’n 2 à 3 mensen met een vraag bij het loket. Vaak komt men met één vraag, maar blijkt in het gesprek dat zij op meerdere vlakken ondersteuning kunnen gebruiken.
Was het aanvankelijk twee keer in de week  open en later op donderdag, nu is deze dinsdagmiddag een goed tijdstip gebleken. Het is dezelfde openingstijd als de stadswinkel. Zijn mensen daar met een vraag op het terrein van het dorpsloket-U, kunnen ze meteen geholpen worden. In de loop der tijd hebben verschillende vrijwilligers het loket bemand. Op dit moment zorgen Fien van den Aker, Mia van Ingen en Lia Verschuren hiervoor en zij doen dit respectievelijk al 9, 5 en bijna 1.5 jaar.
Zij wijzen vooral de weg. Je hoort altijd verzuchten dat er zoveel instanties en regelingen zijn dat mensen door de bomen het bos niet meer zien. Fien, Mia en Lia kennen de bomen én het bos. Bij een vraag gaan ze bespreken wat mensen nodig hebben en helpen ze hen op weg. Dat kan zijn door ze aan te melden voor de WMO (voorzieningen in het kader van de Wet op Maatschappelijke ondersteuning), maar het kan ook zijn dat ze de juiste mogelijkheden wijzen. Wat voor vragen komen er zoal? Vragen over mobiliteit, over subsidie voor isolatie, aangepast vervoer en het laatste jaar ook de energietoeslag.
Zij vertellen dan waar mensen moeten zijn en wat zij moeten doen. Zij proberen vooral de mensen te helpen zonder alles over te nemen, zodat ze een volgende keer een dergelijke vraag zelf op kunnen lossen. Zij vertellen dat mensen ook vaak een beroep kunnen doen op Udenhoutse hulpverleningsmogelijkheden zoals de hulpcentrale, maar voor financiële problemen ook op stichting Vincentius. Dan merk je dat korte lijnen in een dorp tot snelle hulp  kunnen leiden. Het écht vooruit kunnen helpen van mensen is ook wat de vrijwilligers motiveert om dit te doen.

 

Tekst: Wilma de Jong-Verspeek, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer

De 20e Sprokkel van Erfgoedcentrum ’t Schoor

/0 Reacties/in /door

Op vrijdagavond 3 maart is de 20e Sprokkel van Erfgoedcentrum ’t Schoor gepresenteerd in ’t Plein. 20 jaar geleden gaf het Erfgoedcentrum al wel regelmatig een boek uit, maar niet zo frequent. Jan Denissen, van het schrijversteam, opperde toen het idee om ieder jaar een klein boekje uit te geven met korte verhalen en artikelen. Dat zou continuïteit in publicaties geven, het zou ruimte bieden aan korte verhalen die niet echt bij een bepaald thema horen en gastschrijvers zouden de mogelijkheid krijgen om een bijdrage te leveren. Het idee vond weerklank. De naam Sprokkels gaf prima aan wat de bedoeling was: we sprokkelen ieder jaar leuke arti kelen bij elkaar.

Niemand zou hebben kunnen vermoeden dat dit zo’n succes zou worden. Inmiddels de 20e Sprokkel. Zoals ook de 10e Sprokkel een editie was in kleur, is ervoor gekozen om ook deze jubileum Sprokkel in kleur uit te voeren. Daarvoor zijn onderwerpen gezocht die beter tot zijn recht komen in kleur en de thema’s kunst en natuur springen er daarbij uit.

Tijdens de presentatie heeft Jan Denissen laten zien welke mooie bomen Udenhout heeft. Waar deze staan en waarom ze bijzonder zijn. Udenhout heeft een lange relatie met hout en bomen, wat we terugvinden in de naam  Udenhout. Vele beroepen en bedrijven hadden en hebben daarmee te maken zoal boomkwekers, boomrooierijen, houthandelaren en in het verleden ook veel klompenmakerijen.

Na dit boeiende verhaal kwam de naaldkunst van Luce Vermeer prachtig in beeld. Lia Clement-Verhoeven vertelde over kunstwerken van Luce Vermeer aan de hand van mooie foto’s. Naaldkunst die zo fijntjes is toegepast dat het wel schilderijen lijken. Kunstwerken die zij ook geschonken heeft aan Udenhout en waarvan er een aantal hangen in het oude Raadhuis. Ook heeft zij een prachtig gildevaandel gemaakt. Door deze kunstwerken zal Luce Vermeer, overleden in 1987, blijvend herinnerd worden in Udenhout.

Na deze prachtige presentaties liet voorzitter Kees van Kempen foto’s zien die we tot nu toe alleen in zwart-wit kenden en die nu, door moderne technieken, van kleur waren voorzien. Daardoor kregen we toch weer een heel andere indruk van eerder bekende beelden. Twee van deze foto’s, van de Kuilpad en de molen ziet u in deze Wegwijzer. Een prachtig voorgedragen gedicht van Martin de Ruijter gaf weer een andere sfeer op deze avond.

Na deze inleidingen overhandigde Kees van Kempen het eerste exemplaar van Sprokkels 20, onder waarderende woorden, aan Arjan Robben. Arjan die alle jaren de vormgeving en layout  uitvoerde.
De afwisseling bezorgden de meer dan 100 deelnemers een heel boeiende avond. Zo boeiend dat de meesten naar huis gingen met een Sprokkel nummer 20 onder de arm. Voor wie niet bij de presentatie was: Sprokkels 20 is te koop voor € 12,50 bij Hoppenbrouwers en The Read Shop/DA drogist in Udenhout en bij bakker Geerts in Biezenmortel en natuurlijk elke donderdag van 11.00-15.00 bij ‘t Schoor.

Tekst: Wilma de Jong-Verspeek, de Wegwijzer
Foto bewerking: Jan van Oevelen

KTK is meer dan biljarten

/1 Reactie/in /door

Bijna 50 jaar geleden (in oktober 1974) zag Senioren Biljart Vereniging KTK het levenslicht. Intussen is de club groot geworden met thans 78 leden. Daarvoor is méér nodig dan één biljart in een café.
“We hebben gelukkig een prima ruimte in ’t Trefpunt”, vertelt voorzitter Ton Brekelmans mij. “Met vier biljarttafels (2.30 x 1.15 m.), een bar, keuken, toilet, tafels, stoelen enz. Ook is er een groot beeldscherm met leden-informatie zoals wedstrijdschema’s, competitie-overzichten e.d.”
Ton geeft aan dat je vanaf 55 jaar lid kunt worden van KTK (vroeger stond dat voor “Krijt Te Kort”). Ook dames zijn zeer welkom. De club is van maandag t/m vrijdag open van 09.00 tot 17.00 uur. In de voormiddag kan men vrij biljarten. In de namiddag zijn drie tafels gereserveerd voor de vele competities, waaraan de leden deel kunnen nemen. Die competities spelen zich af op vele niveaus. De cracks van KTK zijn uiteraard ingedeeld in een andere klasse-sterkte dan de beginnende biljarters. Daartussen zitten allerlei andere, verschillende niveaus. Dat geldt zowel voor interne (binnen de club), als voor externe competities. Zo spelen leden van KTK in zeven klasse-sterkten (met zeven KTK-teams) in de “Hart van Brabant”-competitie.
Daarnaast is er het Open Udenhouts Kampioenschap, waaraan iedereen mag meedoen; zowel leden als niet-leden van KTK. Deze wedstrijden worden in augustus gespeeld. Overigens is het geen must om wedstrijden te spelen. Er zijn ook leden die alleen maar “voor de fun” komen biljarten.
Vrijheid, blijheid dus en dat komt de sfeer in de club beslist ten goede. Mede ook dankzij beheerder Wil van Gestel en de vele vrijwilligsters (gastvrouwen) die er voor zorgen dat er een gezellig kopje koffie of glaasje kan worden gedronken. Sta je te biljarten, dan krijg je het gewenste drankje zelfs bij de biljarttafel geserveerd. Niemand hoeft derhalve uit zijn concentratie te raken.
Ton geeft aan dat de club eigenlijk minimaal zo’n 70 leden nodig heeft. “Met dat aantal kan de contributie redelijk laag blijven”, zegt hij. “Dan blijft het lidmaatschap betaalbaar voor iedereen. Alleen moeten de kosten (vooral energiekosten) dan niet te extreem stijgen”. Om dit ledenaantal te garanderen is er een soort “ledendrempel” bedacht. Zijn er meer dan 70 leden, dan hebben nieuwe aanmeldingen uit Udenhout, Biezenmortel en de wijk Besterd (officieel Berkel-Enschot) altijd voorrang. Zijn er minder, dan is iedere nieuwkomer welkom bij de club.
Ton vertelt me ook nog dat leden les kunnen krijgen in de spelsoorten libre en driebanden. Daar komt in de toekomst wellicht ook nog bandstoten bij, want de club is van plan om ook voor deze discipline competities te gaan organiseren.
In de verdere toekomst zal KTK ook nog een bijzondere mijlpaal gaan passeren: het gouden jubileum! Dat zal, met allerlei bijzondere activiteiten, gevierd gaan worden in oktober 2024.

Tekst: Jan de Kort; De Wegwijzer
Foto: Henny Schilders; De Wegwijzer

Vrijwilliger in het zonnetje: William Verspeek

/0 Reacties/in /door

William is een veelzijdig man. Hij houdt van wandelen en hardlopen in de natuur. Met SNP (StichtingNatuur Projecten) maakt hij graag buitenlandse reizen. Wanneer ik hem spreek is hij net terug van een wandelvakantie in de sneeuw van Lapland. Omdat hij ervan houdt in de natuur te zijn, beantwoordde hij een oproep van Natuurmonumenten om Vrijwillige Boswachter te worden. Hij is daarmee gastheer, rentmeester, voorlichter en begeleider van excursies. Hij bemant het Mobiel Informatie Punt, surveilleert en ruimt zwerfafval op in de gebieden van Natuurmonumenten, waaronder de Loonse en Drunense Duinen. Hij heeft veelvuldig contact met de bezoekers en vertelt graag over de natuur. Sinds kort is hij lid van de Ledencommissie Natuurmonumenten Noord Brabant en Rijk van Nijmegen. Daarmee krijgt hij meer achtergrondinformatie over alles wat met Natuurmonumenten te maken heeft en kan hij meedenken over beleid, visie en strategie.

William speelt actief volleybal bij V.C. Udenhout. Hij begeleidt zijn eigen trainingsgroep en zit in de toernooi organisatie (binnen – en buurtschappen toermooi.). Daarnaast is hij al bijna dertig jaar bestuurslid (ex- en nu weer officieus voorzitter). Hij doet de Public Relations, de ledenwerving, en regelt de subsidies. Maar ook voor allerlei hand- en spandiensten kan de club bij hem terecht.

Ook in de Dorpsraad is William actief. Al bij de start gaf hij op persoonlijke titel de Dorpsraad een gezicht door de Public Relations op te zetten. Hij schreef stukjes in de Wegwijzer, op Udenhout Centraal en in de eenmalig verschenen Udenhout Business Special. Op dit moment heeft hij nog zitting in de Raad van Advies van de Dorpsraad, aandachtsgebied Sport.

Op Cultureel gebied was William voorheen betrokken bij SKU en Festipet. Momenteel is hij bestuurslid (penningmeester) bij Erfgoed Centrum ’t Schoor. Hij denkt mee over het beleid, beheert de financiën en is ook actief bij de verkoop van de Sprokkels.

Een veelzijdig man, zoals gezegd. Een man waar Udenhout blij mee kan zijn.

Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer

Midden in het Carnavalsgeweld

/0 Reacties/in /door

Het is dinsdag; net wakker; schorre keel. Vandaag is vastenaovond, realiseer ik me. Het slot van Carnaval is helaas weer in zicht. Dadelijk ga ik weer stappen. Ik heb nog net een paar uurkes over. Vlug ‘n stukske vur De Wegwijzer schrijven? ‘t Kan nog net. Daar zijn ook best mooie dingen in D’n Haozenpot gebeurd die het waard zijn om “in the picture” te worden gezet. Gaauw schrèève dus.

De dienst in de kerk
In één zinneke: ‘n Fantastisch goei initiatief. Pastoor Dorssers was jarig en bleek misschien daarom wel in sublieme vorm te verkeren. Ernst en leut werden door hem prima gecombineerd. Met ‘n geweldige mop over z’n eigen leeftijd als hoogtepunt.
Verder het loeigoede carnavalsorkest “De Rammen” uit Dordrecht, die iedereen lieten horen dat onze kerk over een uitstekende akoestiek beschikt.
Méér dan gewoon bijzonder was de aanwezigheid van ons Broedergenootschap. Dat is toch uniek in de hele wereld (op z’n Unents: a Unique selling point)! We zouden dit eerbiedwaardige en zeer gewaardeerd convent eigenlijk iets vaker in het wild moeten zien in ons durpke.
Prinsen, adjudanten, raden van elf en overige aanwezigen in de kerk (vrijwel allemaal in het groen-wit) zullen het beamen: Dit intiatief verdient het om uit te groeien tot iets heel groots. Volgend jaar derhalve: een volledig volle kerk. Agge dur dan nie bij bent, hedde hiil veul gemist!

Koffieblaozen
Niet helemaal vernieuwd, maar wel gedeeltelijk. Niet meer in ‘t Gommelen (bedankt voor al die jaren gastvrijheid), maar nu ‘n optreden in Biezenmortel èn in ‘t Centrum. En ‘t Was overal erg druk. En leutig. Hier past maar één Unentse zin: “Never change a winning team”. Koffieblaozen: Daor mag gin end aon komen.

D’n optocht
Een uurtje na de optocht hoorde ik een reportage van Omroep Brabant over d’n opstoet in D’n Haozenpot. De reporter zei, dat hij een paar leuke groepen, eenlingen en wagens had gezien. En verder? “Tja…”, zeetie, “’t Was apart”. Hij had nog nooit ergens zoiets gezien. Hele grote wagens. Mooi vond-ie ze niet. Mar ze maokten wel veul lawaai. Gelukkig hadden de jongelui die er opzaten, veel leut.
Tja… hoe vind je zoiets? Ik vind het nooit leuk als ons dorp minder positief in het nieuws is. Ik heb ook geen waarde-oordeel over die wagens, maar zie wel dat er nogal wat toeschouwers weglopen als ze er aankomen. Wellicht kunnen er in de toekomst meer wagens komen met minder lawaai en een meer karnavaleske opbouw?
Als D’n Haozenpot toch haar Carnaval aan ‘t vernieuwen is, dan mag de bijdrage van deze wagens misschien ook vernieuwd worden?

De boerenbruiloft
Volgens mij is ‘t nog nooit zo druk geweest op de bruiloft. De voormalige raadszaal zat werkelijk stampvol. ‘t Was ook een leuke dienst. Met ‘n goeie nieuwe pastoor en een schôôn bruidspaar. De bruid (Cynthia) schijnt goed en luid te kunnen zingen. Ze werd dus uitgenodigd om dat te laten horen. Helaas; de verwoestende werking van Carnaval ….. Ze produceerde slechts één schorre noot.
En dan d’n bruidegom. (Sjefke). Het bleek dat hij een internationale voetbalcarrière is misgelopen door verkeerde vrienden, verkeerde trainers, verkeerde begeleiders en verkeerde voetbalmakelaars.
Met veel tamtam vond daarna de huwelijksreceptie plaats voor dit gelukkige paar. Dat gebeurde in ‘t Centrum. En ook daar was het afgeladen vol. Helaas is de boerenbruiloft uiteindelijk in mineur geëindigd. Toen alles achter de rug was, is de on-echt ontbonden. Maar ‘t feest ging door…

En nu naar de Lichtjesoptocht
Vanavond nòg een nieuwigheid in D’n Haozenpot: De ”Lichtjesoptocht”! Wè was da een schôôn evenement. Grôôt gemaokt bij de Kleuven en nou verder laote groeje in D’n Haozenpot. En daarna werd Kupke verbrand. Zo was-ie het grootste lichtje in de Lichtjesoptocht.
In memoriam. Amen. Finito!

Het motto voor volgend jaor:
Zummut Saome doen?

 

Tekst: Jan de Kort; De Wegwijzer
Foto’s: Simone van de Wiel Fotografie

Carnaval sponsorloop basisschool De Mortel

/0 Reacties/in /door

Op vrijdagochtend kon je rond Kindcentrum de Mortel hardlopende piraten, prinsessen, politieagenten, apen, beren en nog veel meer tegenkomen. Alle schoolkinderen, fraai uitgedost in carnavalskleren, liepen (in vier groepen) in een sponsorloop vijf rondjes rond de school. Ze hadden bij hun ouders, oma’s en opa’s, buren geld gevraagd voor ieder rondje dat gelopen werd.
Het geld wordt besteed aan speeltoestellen voor de kleuters en uitbreiding van de waterpartij op het schoolplein. De kinderen gingen fanatiek van start. Groep 7 en 8 werden “weggeschoten” door Jeugdprins Rob en Prins Pieter, en aangemoedigd door de leden van de (jeugd) Raad van 11. Bij ieder gelopen rondje werden de hoofden van de kinderen wat roder en bij sommige kinderen zakte het looptempo enigszins, maar uiteindelijk hielden ze allemaal vol en werden de vijf rondjes in korte tijd afgelegd. Een mooie actie voor en door de kinderen zelf.

 

 

 

 

 

Tekst: Nelleke Sträter, de Wegwijzer
Foto’s: Henny Schilders, de Wegwijzer